Πολλά νεαρά ζευγάρια που προσπαθούν να φτιάξουν την οικογένεια τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με το ερώτημα της γέννησης ενός παιδιού. Ένα κρίσιμο ερώτημα ακόμη και για τις οικογένειες που έχουν κάνει ήδη παιδί. Αποφάσισα λοιπόν να διεξάγω μια μικρή έρευνα για να τοποθετήσω το θέμα στα κυπριακά δρώμενα.
Είναι φανερό πως από τη μια οι άντρες, είτε θέλουν να κάνουν παιδιά σε σχετικά πρόωρο στάδιο της σχέσης, είτε δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όταν έρθει το παιδί, ήρθε. Οι γυναίκες από την άλλη παρουσιάζουν κωλύματα με προφάσεις τύπου «δεν θέλω να χαλάσω τη σιλουέτα μου», «πού θα βάλουμε το παιδί», «εγώ θέλω να κάνω καριέρα πρώτα». Και σε όλες αυτές τις προφάσεις ο άντρας απαντά «κάποτε γίνονται και ατυχήματα…».
Η οικονομική κρίση φαίνεται να είναι η πιο συχνή απάντηση ως αιτία προβληματισμού, αλλά με μια δεύτερη ματιά ο λόγος αυτός χρησιμοποιείται ως πρόφαση.
Το παιδί θεωρείται από τους νεαρούς ως μπελάς, ως περιορισμός της ελευθερίας τους. Ως νέοι βρίσκονται σε μια διαδικασία εξευρέσεως εργασίας, μια ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο. Μια ευκαιρία που ένα παιδί θα καθυστερήσει ακόμη και να αποτρέψει.
Μεγάλος φόβος των γυναικών είναι πως εκτός από τον άντρα τους θα έχουν ακόμα ένα μωρό να φροντίζουν, δεν τους έφτανε το ένα. Οι άντρες πάλι το μόνο που θέλουν είναι να κάνουν ένα παιδί για να τους μοιάσει. Απώτερος σκοπός και των δύο, και ειδικά της γυναίκας, είναι όταν πλέον φθάσεις σε κάποια προχωρημένη ηλικία, τα παιδιά σου θα σε «γηροκομήσουν».
Η αποχή από τη σεξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια της έμμηνης ρήσης δημιουργεί προβλήματα έντασης στα ζευγάρια ειδικά όταν μια σχέση βασίζεται στο σεξ. Η αποχή οφείλεται στις αυξημένες πιθανότητες σύλληψης. Την περίοδο αυτή το μόνο πράγμα που μένει για να έρθουν τα ζευγάρια κοντά είναι οι συνεχείς καυγάδες. Εξαιτίας αυτής της έντασης πολλοί είναι αυτοί που σκέφτονται ότι ένα παιδί ίσως φέρει το ζευγάρι πιο κοντά αφού θα είναι πλέον μια ολοκληρωμένη οικογένεια.
Για όσους τώρα έχουν ήδη ένα παιδί οι λόγοι που θέλουν να κάνουν και άλλο είναι συνήθως για να έχουν παιδιά και από τα δύο φύλα και για να έχει παρέα το πρώτο τους παιδί. Στην Κύπρο έχουμε και το εξής φαινόμενο: οι γονείς να πιέζουν το ζευγάρι να κάνει και άλλα παιδιά για να τους δώσουν το όνομά τους. Λες και είναι σίγουρο πως επειδή θα πάρουν το όνομα τους θα τους μοιάσουν κιόλας.
Συμπερασματικά, δεν είναι το αν θα κάνουν παιδί ή όχι το θέμα, αλλά το πότε θα το κάνουν. Το επίμαχο χρονικό σημείο είναι ο γάμος. Τον γάμο είναι που σκέφτονται ξανά και ξανά. Όταν ο γάμος επιτευχθεί τότε το παιδί είναι απλά θέμα καιρού. Όταν θα ‘ρθει, θα ‘ρθει. Τότε θα είναι μέσα στα «λογικά» και νόμιμα κοινωνικά πλαίσια τα οποία έχουν τεθεί ίσως από την απαρχή της κοινωνίας του γάμου.
