fbpx

Hack The Story #4: ΦΤΟΥ… Και βγαίνω!

κατάλογος

“5, 10, 15, 20, 25,30, 35,… 5, 105! Φτου και βγαίνω!… Πίσω μου, δεξιά μου, αριστερά μου εν γίνεται!!!”

Η Δάφνη γυρίζει απότομα και ψάχνει προσεκτικά να βρει κάποιο από τα υπόλοιπα 5 παιδιά, να το “φτύσει” πρώτο γιατί δεν της αρέσει να “καμμά”. Ξαφνικά, πίσω από τις γλάστρες της βεράντας βλέπει μια παντόφλα του Spiderman. “Φτού Αντρέας πίσω που τες γλάστρες”
“Εν γίνεται ρε Δάφνη. Ενεν δίκαιο, είσαι μαφίας, επετάχτηκες που το 35 στο 105, εν άκυρο το φτύσιμο!” Διαμαρτύρεται έξαλλος ο Αντρέας ενώ παράλληλα πηδά πάνω από τις γλάστρες, κόβοντας κατά λάθος τον φίκο της γιαγιάς του.

“Αααα τζαι τωρά θυμήθηκες να το πεις; Έπρεπε να το πεις που την ώρα που εμέτρουν ρε Αντρέα…” του απαντά η Δάφνη εκνευρισμένη. Δεν της αρέσει που την προσβάλλει, ενώ ξέρει πως είναι η μικρότερη και δεν έχει μάθει ακόμα να μετρά ως το 100.
images“Εγώ εν ξαναπαίζω μαζί σου Δάφνη. Πελλός που εννα ξαναπαίξει με κορούα. Πάω να φέρω τα όπλα, όποιος θέλει παίζει πόλεμο”.

Δειλά δειλά, ξεπροβάλλουν και οι υπόλοιποι από τις κρυψώνες τους και ξεκινούν να παραπονιούνται ότι η Δάφνη χάλασε το παιχνίδι. Η Δάφνη ξεσπά όπως πάντα σε κλάματα και τρέχει να μπει στο σπίτι της. “Εν τζαι μπορούμε να σου πούμε τίποτε ρε Δάφνη! Είσαι πολλά κλαμούρα!” της φωνάζει ο Αντρέας από μακριά και γνέφει στους υπόλοιπους για να ξεκινήσουν νέο παιχνίδι. Το επόμενο απόγευμα έπαιζαν ποδόσφαιρο όλοι μαζί σαν να μην συνέβηκε τίποτε. Άλλωστε στα παιδικά μυαλά δεν χωρούσε ούτε κακία, ούτε έχθρα, ούτε ανταγωνισμός. Έφτανε να υπάρχουν γλυκά και παιχνίδι για να είναι όλα όμορφα. Εκείνο… Ήταν το τελευταίο καλοκαίρι που περνούσαν όλοι μαζί.

Ένα μεσημέρι του Ιούλη, πριν έρθουν οι υπόλοιποι για παιχνίδι, η Δάφνη ανακοίνωσε προβληματισμένη στον Αντρέα τα νέα.

“Η μάμα μου είπε ότι το Σεπτέμβρη θα πάμε στη Λεμεσό, σε ένα μεγάλο σχολείο ”. “Γιατί; Εν της αρέσκει το Δημοτικό μας; Είπαν πως εννα βάψουν πολύχρωμους τους τοίχους, εννα το κάμουν πιο ωραίο του χρόνου” Της απάντησε ξαφνιασμένος. “Ε όι. Ένεν τούτο απλά, η μάμα είπε ότι ήβρε καλή δουλειά στη Λεμεσό. Εννά ερχόμαστε τα Σαββατοκυρίακα όμως να βλέπουμε τον παπά μου”. “Μα εν θα έρτει μαζί σας; ”. “Ε… οι ρε Αντρέα, αφού η δουλειά του εν Λευκωσία. ”. “Ε καλά, πώς γίνεται να μεν έρτει μαζί σας; Ποιος εννά σάζει τα πράματα σας άμα χαλούν;”. “Ο ηλεκτρολόγος. Εν να έρκεται όποτε μπορεί να μας θωρεί ο παπάς. Και που εννα έχουμε λεφτά εν να έρτουμε πάλι δαμέ στη γειτονιά”. “Ε άτε ρε Δάφνη, πώς εννα παίζουμε τωρά; Ούτε τρεις-τρεις εν να μπορούμε να χωριζούμαστε, ούτε τρεις ομάδες των δύο. Πάλε χαλάς μας τα”. “Εν φταίω εγώ..”

Για λίγο, έσκυψαν και οι δυο -με κομμένη όρεξη- μπροστά στα μπολάκια τους και έσπαγαν την παγωμένη τζελόκρεμα που τους σέρβιρε η γιαγιά του Αντρέα σε κομματάκια.  “Ξέρεις πού εν η Λεμεσός;” τον ρώτησε μετά από λίγο. “Εν επήα ποττέ… Έσσει θάλασσα πάντως.. τζαι κάμνουν μεγάλη παρέλαση στις απόκριες είπε μας η δασκάλα.” Της απάντησε . “Εν μακριά που την γειτονιά μας αν άκουσες;” Τον ξαναρώτησε με αγωνία. “Ενηξέρω ρε Δάφνη. Να ρωτήσουμε τον κύριο Κώστα αύριο που εν να σχολάσει. Τζίνος επήε παντού με το λεωφορείο. Γιατί ρωτάς όμως;” “Επειδή σκέφτομαι ότι αν δεν με παίζουν στην νέα γειτονιά τζαι αν δεν εν μακριά που δαμέ η Λεμεσός, να έρκουμαι τα απογεύματα να παίζουμε τζαι να φεύκω πριν νυχτώσει”

“Μα εν τούτο που σκέφτεσαι; Αν δεν εν μακριά εν να ερκούμαστε να σε φέρνουμε με τα ποδήλατα. Ή να βάλουμε λεφτά να σου πιάσουμε ένα τον Αύγουστο που εν τα γενέθλια σου”

bikes and service only sign

[Έτσι και έγινε. Μάζευαν όλοι λεφτά και τον Αύγουστο πριν φύγει, της πήραν το πρώτο της ποδήλατο. Ένα ροζ σαραβαλάκι με βοηθητικούς τροχούς στολισμένο με κίτρινες κορδέλες. Συμφώνησαν ότι τα Σαββατοκυρίακα, όταν θα έρχεται θα τους “παίζει πουρού” για να μαζεύονται και να ξεκινά το παιχνίδι. Την περίμεναν κάθε Σαββατοκυρίακο. Τελικά η Δάφνη δεν ήρθε ποτέ ξανά. Το ροζ σαραβαλάκι έμεινε παρκαρισμένο στην αποθήκη μιας τετραόροφης πολυκατοικίας στη Λεμεσό. Ο Αντρέας και οι υπόλοιποι δεν ξανάπαιξαν στην αυλή ή στην βεράντα. Αγόρασαν ένα playstation και έπαιζαν με τις ώρες κλεισμένοι στο δωμάτιο.  Το επόμενο καλοκαίρι ο πατέρας της Δάφνης ξαναπαντρέυτηκε και έφερε την νέα του σύζυγο στη γειτονιά. Και η ζωή, συνεχίστηκε.]

Σίγουρα θα σου αρέσει και το αντίστοιχο άρθρο: Hack the story #3 – Οι παραγωγές της κυπριακής tv, δράμα κατάλληλο για όλους!

Follow Us

45,341FansLike
11,539FollowersFollow
17,300FollowersFollow
1,070SubscribersSubscribe

Trending