Παραδεχτείτε το, όλοι έχουμε υποπέσει στο αμάρτημα κάποια στιγμή. Δεν φταίμε εμείς, φταίει όποιος έφτιαξε αυτόν τον κόσμο, που έβαλε μερικά από τα πιο απολαυστικά του στοιχεία να είναι ιδιαιτέρως επιβλαβή για την υγεία/ την υπόληψη/ την υστεροφημία/ την αξιοπρέπεια/ την σιλουέτα μας, και μετά κάθισε σε μια γωνιά και γελούσε και γελούσε…
Το junk food:
Ο μέσος άνθρωπος πιθανότατα περνά μία εβδομάδα από κάθε χρόνο του διαβάζοντας συμβουλές σωστής διατροφής και οδηγίες για να χάσει τα περιττά κιλά. Ο μέσος άνθρωπος, που προτιμά να συνοδεύει το κοτόπουλό του με πατάτες φούρνου αντί για τηγανιτές γιατί προσέχει την διατροφή του, νιώθει την ευτυχία σε κάθε μπουκιά ενός ζουμερού burger με έξτρα λιπαρή σος. Δεν φταίτε εσείς, φταίνε οι ορμόνες της ευτυχίας που έχει προγραμματίσει η φύση να ξυπνούν στον οργανισμό σας με κάθε έκρηξη ζάχαρης και αλατιού.
Η κακή μουσική: Ελάτε τώρα που κάνετε τους ανήξερους! Όλοι έχουμε βάλει λίγη ανεβαστική πλην ντροπιαστική μουσική να ακούσουμε όταν δεν μας βλέπει κανείς –είτε αυτή λέγεται Παντελής Παντελίδης, είτε Justin Bieber, είτε Gagnam Style, είτε Άντζελα Δημητρίου. Και όλοι το έχουμε απολαύσει –ακόμα και την ώρα που αναγκαστήκαμε να ανεβάσουμε το παράθυρο και να χαμηλώσουμε την ένταση χαμογελώντας ντροπαλά στον οδηγό του διπλανού αυτοκίνητου όταν σταματήσαμε στο φανάρι.
Ο 12ωρος ύπνος: Πολυτέλεια που όλο και σπανίζει καθώς μεγαλώνουμε, ο ύπνος εκείνος από τον οποίο ξυπνάς με χαρακιές από το μαξιλάρι αναρωτώμενος αν είναι μεσημέρι, απόγευμα ή βράδυ, είναι μια από τις πιο κοσμαγάπητες ένοχες απολαύσεις. Ναι, μπορεί να είναι σπατάλη χρόνου, να μας «κλέβει» το μισό Σαββατοκύριακό μας και να μην αποτελεί γνώρισμα των παραγωγικών ανθρώπων, κάνει όμως θαύματα για την επιδερμίδα και την διάθεσή μας.
Το πορνό: Να φταίνε άραγε δυο χιλιετίες θρησκευτικής προπαγάνδας που θέλει το σεξ να είναι κακό, για το γεγονός ότι οι περισσότερες γυναίκες (και κάποιοι άνδρες, ακόμα) δυσκολεύονται να παραδεχτούν ότι βλέπουν πορνό; Θα μπορούσε να είναι μια λογική εξήγηση. Όπως και να ‘χει, μια πολύ ενδεικτική στατιστική λέει ότι, αν ρωτήσεις χίλιους ανθρώπους πόσο συχνά βλέπουν πορνό, και οι πεντακόσιοι από αυτούς σου απαντήσουν «ποτέ», μπορείς να συμπεράνεις με ασφάλεια ότι από αυτούς τους πεντακόσιους οι δύο λένε αλήθεια. Θα είναι εκείνοι οι δύο που δεν έχουν σύνδεση internet στο σπίτι τους.
Οι «απαγορευμένες» φαντασιώσεις: Όχι οι απλές, καθημερινές φαντασιώσεις. Εκείνες οι φαντασιώσεις που είναι πολύ σκοτεινές/ πολύ βρώμικες/ πολύ παράνομες για να τις αναφέρεις σε οποιονδήποτε, πόσο μάλλον να τις παραδεχτείς στον σύντροφό σου –με το ζόρι τις παραδέχεσαι στον εαυτό σου. Μην ανησυχείτε, δεν είναι ενδείξεις διαστροφής: ψυχολόγοι και σεξολόγοι έχουν κουραστεί να γράφουν πως όλες (μα όλες) οι φαντασιώσεις είναι υγιείς, και πως στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η ιδέα που μας εξιτάρει, και όχι η επιθυμία να την πραγματοποιήσουμε. Ενδεικτικότερο παράδειγμα είναι το ότι πολλές γυναίκες φαντασιώνονται ότι αναγκάζονται να κάνουν σεξ χωρίς την θέλησή τους –καμία δεν θα χαιρόταν αν της συνέβαινε.
Το αλκοόλ: Έχει τη μαγική δύναμη να μετατρέψει μια βαρετή βραδιά σε αξέχαστο πάρτι, μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, να φλερτάρεις, να μιλήσεις πιο άνετα, ακόμα και να ξεχάσεις –για λίγο– τα προβλήματά σου. Ίσως δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει γκουγκλάρει το «σημάδια αλκοολισμού» μετά από ή κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης/ ξέφρενης/ αλκοολούχας περιόδου. Αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος του εθισμού και των παρενεργειών του, δεν θα υπήρχε και κανείς που να το έχει μετανιώσει.
Η σπατάλη χρόνου:
Καθώς οι δυτικού τύπου κοινωνίες δεν χάνουν ευκαιρία να μας υπενθυμίζουν την αξία της παραγωγικότητας και την πολυτιμότητα του χρόνου που μας δόθηκε σε αυτήν την γη, το να τον σπαταλάμε χαζεύοντας φωτογραφίες στο Facebook ή αστεία βίντεο με ζωάκια στο YouTube είναι η μετεφηβική μας επανάσταση. Κάτι σαν ασυνείδητη δήλωση-υπενθύμιση προς εαυτόν ότι «ο χρόνος μου είναι δικός μου και θα τον κάνω ό,τι θέλω εγώ». Σε νίκησα, κακούργα και αγχογόνα κοινωνία.
Το να τραγουδάς την ώρα που οδηγείς: Όχι το να σιγομουρμουρίζεις αφηρημένα έναν σκοπό –το να δίνεις φουλ έξτρα ρεσιτάλ μιμούμενος τις κορώνες της Miley Cyrus, ανασηκώνοντας τα φρύδια και μισοκλείνοντας τα μάτια καθώς πιστεύεις με πάθος ότι “I came in like a wreeeecking ball”. Ντροπιαστικό, μόνο την στιγμή που θα πιάσεις βλέμμα περαστικού, ή διπλανού οδηγού, να σε κοιτάζει. Λιγότερο ντροπιαστικό, παραδόξως, αν (χαμο)γελάσει.
Το κουτσομπολιό: Μπορείτε να το ονομάσετε όπως θέλετε («κοινωνικός σχολιασμός» και «απλή ανταλλαγή πληροφοριών» είναι δύο από τους πιο διαδεδομένους ευφημισμούς) για να ακούγεται λιγότερο κακό, όμως το να μιλάς για ανθρώπους που δεν είναι μπροστά, είναι πάντα κουτσομπολιό. Αν περιλαμβάνει και κακοπροαίρετο σχολιασμό, είναι δυο φορές κατάπτυστο. Τώρα που το ξέρετε αυτό, θα προσπαθήσετε πιο σκληρά να το αποφύγετε την επόμενη φορά που θα το βρείτε απειλητικά μπροστά σας –και θα αποτύχετε, γιατί θα είναι πάντα στην ανθρώπινη φύση σας, που έχει φτιαχτεί να το απολαμβάνει.
Το να γκουκλάρεις το όνομά σου: Ένοχη απόλαυση που μας χάρισε απλόχερα η σύγχρονη τεχνολογία. Περιέργως, είναι από τις δυσκολότερες να παραδεχτείς –ξαναρίξτε μια ματιά στην παραπάνω λίστα για να βεβαιωθείτε ότι είναι σίγουρα ανάμεσα στα δυο-τρία πράγματα που θα είχατε τη μεγαλύτερη δυσκολία να ομολογήσετε. Ως μικρή αλλά σαφής ένδειξη ναρκισισμού, είναι μια από τις πιο ένοχες και περισσότερο απολαυστικές ένοχες απολαύσεις μας.
Πηγή: in2life.gr
