Το πιο κάτω άρθρο πραγματεύεται τους φόβους! Τους φόβους που έρχονται στη ζωή μας και είναι τόσο έντονοι, ώστε, πολλές φορές ακυρώνουν τα σχέδια της ζωής μας. Οι φόβοι που όταν αρχίζουν να μας εξουσιάζουν αποτελούν πρόβλημα, είναι υπερβολικοί και δεν έχουμε έτσι εμπιστοσύνη στις ικανότητες μας ούτε και στων γύρω μας. Περιορίζονται οι δραστηριότητες μας, χάνουμε την αυτοπεποίθηση μας, περιτριγυριζόμαστε από ακόμη πιο πολλές σκέψεις , με αποτέλεσμα οι φόβοι να γίνονται αγχώδεις διαταραχές. Μερικοί φόβοι μπορεί να οφείλονται:
- σεεπιβάρυνση λόγω υπερβολικού στρες,
- σε μια ερωτική απογοήτευση,
- σε μια αποτυχία επαγγελματική,
- ή και γενικότερα στο φόβο προς την ίδια τη ζωή.
Το πιο κάτω το αφιερώνω εξαιρετικά στους ανθρώπους που συνάντησα στη ζωή μου και που είχαν και έχουν φοβίες σχετικά με τη ζωή, το θάνατο, την δημιουργία μιας καινούργιας σχέσης, ή και την σύναψη επαγγελματικών σχέσεων.
Οι 6 μορφές φόβου, όπως αναγράφονται στο βιβλίο του ειδικού ψυχολόγου Stefan Leidig, ειδικού ψυχολόγου, και της Ingrid Glomp, βιολόγου, είναι οι εξής:
1. Η διαταραχή πανικού.
Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχή πανικού παθαίνουν ξαφνικά φοβικές κρίσεις, χωρίς να υπάρχει κανένας πραγματικός κίνδυνος. Είναι λογικό λοιπόν ότι ίσως και να εφεύρουν τις συνέπειες από τον μη υπαρκτό κίνδυνο, ώστε να εφησυχαστούν, ότι δηλαδή ορθά φοβούνται. Η διαταραχή πανικού είναι μια αντίδραση ετοιμότητας αλλά χωρίς κανένα προφανή λόγο, την οποία ο ασθενής βιώνει ως σοβαρή απειλή για την υγεία και την ψυχοσύνθεση του. Τέτοιοι τύποι, ίσως να μην εκφράσουν από την αρχή το φόβο τους αλλά να τον αντιληφθούν στην πορεία. Αυτό προκαλεί δυσλειτουργία στις ανθρώπινες σχέσεις μιας και οι απέναντι θα βρεθούν προ εκπλήξεως. Συμπτώματα: Δυσκολία στην αναπνοή, πλάκωμα στο στήθος, ταχυπαλμία ή αρρυθμία, τρέμουλο, εφίδρωση και άλλες ενοχλήσεις.
2. Αγοραφοβία.
Ο φόβος ορισμένων καταστάσεων ή χώρων. Αυτός ο φόβος είναι τόσο μεγάλος, ώστε ο ασθενής κάνει τα πάντα για να μην εκτεθεί σε συνθήκες που θεωρεί απειλητικές. Τέτοιοι χώροι ή καταστάσεις είναι κατά κανόνα οι μεγάλες πλατείες, οι στενοί χώροιμ τα οχήματα, ο συνωστισμός, όλες οι συνθήκες στις οποίες μπορεί να νιώσει κανείς αβοήθητος, εγκαταλειμμένος, μόνος ή απροστάτευτος. Που οδηγεί αυτό; Στο να φυλακιστεί ο ασθενής, αν και προσωπικά ο όρος ασθενής δεν με πληροί, στο σπίτι του και να μη μπορεί να βγει έξω χωρίς συνοδεία.
3. Η κοινωνική φοβία.
Ο φόβος του να συναναστρέφεται κάποιος με ανθρώπους. Φοβάται ότι οι άλλοι θα τον απορρίψουν, θα τον γελοιοποιήσουν και θα τον ταπεινώσουν. Τέτοιοι τύποι αποφεύγουν να φάνε ή να μιλήσουν μπροστά σε άλλους. Θα κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν μια συνάντηση, έν πάρτυ ή, πολύ περισσότερο, την υποχρέωση να βγάλουν ένα λόγο. Η τάση αυτού του φόβου περιορίζει τους ανθρώπους σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Παρόλο όμως που πάσχουν από αυτό το είδος φόβου, ορισμένοι το κατανοούν ως υπερβολικό και παράλογο. Καταλαβαίνουν οτι δεν θα έπρεπε να φοβούνται, υποφέρουν πολύ από αυτό το συναίσθημα, ότι δεν θα πάρουν πρωτοβουλία και ότι για χιλιοστή φορά ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Συναισθήματα όπως τρακ, ντροπή, ο φόβος των εξετάσεων, δεν αποτελούν κοινωνικές φοβίες όσο δεν μας βασανίζουν υπερβολικά. Οι κοινωνικές φοβίες γεννιούνται συνήθως στην ηλικία των 15.
4. Η Συγκεκριμένη φοβία.
Ο φόβος των φιδιών, των ποντικιών, των αραχνών.. Ποικίλουν οι συγκεκριμένες φοβίες. Το πρόβλημα δημιουργείται και πάλι αν αυτές οι φοβίες μας εμποδίζουν να ζούμε κανονικά τη ζωή μας. Για παράδειγμα κάποιος που φοβάται τις ενέσεις, δεν μπορεί να υποβληθεί σε χειουργική επέμβαση όσο σημαντική και αν είναι. Επίσης άν καποιος φοβάται την απόρριψη τότε θα του είναι καθόλα δύσκολο να σκεφτεί μια καινούρια σχέση με το ενδεχόμενο αυτή να αποτύχει. Κατά συνέπεια φοβάται τα αποτελέσματα μιας αποτυχημένης σχέσης, όπως για παράδειγμα η αλλοίωση των φιλικών σχέσεων, και άρα χάνει άλλες στιγμές όμορφες από τη ζωή του. Στειρείται ελευθερίας και απόλαυσης σημαντικών στιγμών που θα του πρόσφεραν πολύ περισσότερα από ένα απλό φόβο.
5. Η γενική αγχώδης διαταραχή.
Όλοι έχουμε κατά βάθοις διαρκώς αφορμές να ανησυχούμε. Η γενικής αγχώδης διαταραχή είναι ένας αδιάκοπος φόβος, συχνά παράλογος και υπερβολικός. Οι άνθρωποι που διακατέχονται από αυτό το αίσθημα φόβου ανησυχούν συνεχώς μπας και τους συμβεί κάτι κακό. ΑΝ κάποιος φοβόταν χτες οτι η γυβαίκα του μπορεί να πάθαινε αυτοκινητιστικό ατύχημα καθώς επέστρεφε στο σπίτι, σήμερα ανησυχεί μήπως χάσεο τη δουλειά του και αύριο μήπως γίνει μια τρομοκρατική ενέργεια… Ο άνθρωπος αισθάνεται συνεχώς αβοήθητος και έρμαιο της τύχης, έχει συχνά νευρικότητα.
6. Η μετατραυματική διαταραχή άγχους.
Είναι μια φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση σε γεγονότα που βρίσκονται πέρα από το φυσιολογικό πεδίο των εμπειριών μας. Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί βιασμό και άλλες βιαιοπραγίες. Η συγκεκριμέν η διαταρχή ξυπνά την ανάμνηση μιας φρικτής εμπειρίας. Συχνοί εφιάλτες λοιπόν και κατά τον ξύπνιο και παρά τη θέληση του ατόμου. Σκεφτείται πόσοι γύρω μας φοβούνται μήπως πιάσουν καρκίνο ή πεθάνουν από εγκεφαλικό όπως για παράδειγμα ο πατέρας τους, η μητέρα τους κ.ο.κ. Πώς μπορούν τέτοια άτομα να συνεχίσουν ομαλά με μια σύντροφο αν φοβούνται ότι θα αφήσουν ορφανά τα παιδιά τους.
Ο καλύτερος τρόπος να αποκοπείς από τους φόβους σου είναι να τους ιεραρχήσεις λοιπόν και μετά να αρχίσεις να τους αντιμετωπίζεις είτε με τη βοήθεια ειδικού είτε με τη δική σου δύναμη, την οποία αντλείς από τον κοινωνικό περίγυρο αλλά και από τον ίδιο σου τον εαυτό και τους δικούς σου στόχους. Οι φοβίες παραμένουν όταν ο φόβος και η ταραχή σταματούν με τη φυγή και όχι με την εξοικείωση.
