Αλλάζει ο καιρός … αλλάζει και η διάθεση!
Με το που πλακώνει το κρύο αρχίζει ψυχοπλάκωμα;
Πρώτα απ’όλα αρχίζουν τα σκούρα χρώματα να χτυπάνε στο φόντο … Μώβ..Μάυρο.. Γκρίζο.. Ε, όσο να πεις, ωραία τα χρώματα, αλλά νιώθεις το ψυχοπλάκωμα να έρχεται..
Τα τραγούδια ηχούν άτονα… σε μελωδίες γλυκές, ήρεμες άλλοτε με λόγια και άλλοτε χωρίς… Και είσαι εκεί, ταξιδεύεις στο δικό σου κόσμο. Η μουσική σε παίρνει σε σκέψεις που είχες θάψει καιρό πριν.. και χάνεσαι μακριά, χώνεσαι στις σκέψεις και η διάθεση σου αλλάζει..
Και εφόσον η διάθεση σου αλλάζει, συνήθως αρχίζει και η γκρίνια! Γκρίνια γιατί κρυώνεις, γκρίνια γιατί βρέχει, γκρίνια γιατί έχεις αρρωστήσει! Γκρίνια, Γκρίνια, Γκρίνια!!!Πω, πω ρε παιδάκι μου …
Και δεν φτάνουν τα άλλα… SOS ψυχολογικός νταλκάς! Κατά κάποιο λόγο που ποτέ δεν έχω καταλάβει, υπάρχει η άποψη του τύπου το καλοκαίρι θέλω να είμαι ελεύθερος, αλλά το Χειμώνα όλα και όλα… Ερωτοχτυπημένος στα πατώματα! Εμμ, τι δηλαδή το καλοκαίρι πατάμε pause; Και γιατί δεν μου στέλνει ένα μήνυμα; Πού έχει χαθεί τόσο καιρό; Τι να κάνει τώρα; Η ανασφάλεια κτυπάει κόκκινο!
ΑΛΛΑ πάνω από όλα το γεγονός ότι δεν έχεις διάθεση να βγεις πρέπει να αρχίσει να σου κρούει τον κώδωνα. Εσύ; Εσύ που τον υπόλοιπο χρόνο πήγαινες σερί από τα καφέ στα μπαρ και απ’τα μπαρ στα κλαμπ ;
Για να τακτοποιήσουμε λιγάκι τα πράγματα λέω ‘γώ, αλλιώς σε βλέπω να τραγουδάς Σφακιανάκη «Μήπως είμαι τρελός; Μήπως τα ‘χω χαμένα;»
Και κάτσε μετά να βρεις γιατρειά!
