Όλοι φοιτητές -και όχι μόνο- καθώς καθαρίζουμε, διαβάζουμε, συγυρίζουμε και πολλά πολλά άλλα έρχεται εκείνη η στιγμή που….κάπου πρέπει να κτυπήσουμε!! Και τα σημεία που κτυπάμε είναι από την μια τα συνηθισμένα και από την άλλη τα ανυπόφερτα!
- Το δάκτυλο του ποδιού «συτζιά του μαύρου»
Όσες φορές και αν κτυπήσουμε κάπου τα δάκτυλα του ποδιού μας, αυτό το τελευταίο δάκτυλο είναι που τα τραβάει όλα. Αυτό που μας κάνει να μην μπορούμε να μιλήσουμε και να μην θέλουμε να ακούσουμε οτιδήποτε από κάποιον άλλον που είναι εκεί μαζί μας. Έχουμε αισθήσεις τύπου “δεν μπορώ να κινήσω ολόκληρο το πόδι, σταματάω οτιδήποτε κάνω και θέλω γύρω στα 15 λεπτά για να συνέλθω“; Έτσι ακριβώς. Αχ βρε δακτυλάκι, πόσο σε λυπάμαι αλλά και πόσο λυπάμαι και τον εαυτό μου μετά!
- Ο αγκώνας
Αυτός ναι. Αυτός που όταν γυρίσουμε πίσω μας στην τάξη να σχολιάσουμε κάτι με τον/την παρέα μας θυμάται πως πρέπει να “δώκει” στην γωνιά της καρέκλας. Και οι συνέπειες; Απλά κάντε μια εικόνα με ένα πρόσωπο σαν το παντζάρι και μάτια έτοιμα να βγουν. Εκείνη η φλέβα στον αγκώνα που είναι σαν να και την πιάνει το ρεύμα. Το έπαθες και εσύ είπες;; Αχ μακάρι να ήσουν μόνο εσύ φίλε!Δες: Οι αμήχανες στιγμές που έχουμε αντιμετωπίσει όλοι!
- Το γόνατο
Η φάση που πας να σηκωθείς ή πόσο μάλλον να σε πιάσει εκείνος ο σπασμός του ποδιού που «ξιππάζεται τζαι διά» πάνω στο θρανίο το γόνατο; ΑΟΥ. Απλά κοιτάς πάνω το ταβάνι και μουγκρίζεις από μέσα σου. Τα νεύρα σου κτυπούν κόκκινο και ξαφνικά καθώς κρύωνες, η θερμοκρασία του σώματός σου ανεβαίνει σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μην μου πεις τίποτα, μην μιλήσεις είναι η έκφραση του προσώπου σου. Βαθιές αναπνοές και μερικά λεπτά να συνέλθει πρώτα το γόνατο και μετά ο εγκέφαλός σου!
- Το κεφάλι
Μια φορά που λες να συγυρίσεις τα ερμάρια σου, ή η φάση που απλά φτάνεις στο διαμέρισμα και συγυρίζεις τα ρούχα από την τσάντα. Το ερμάρι ανοικτό, και εκεί που σε έπιασε η διάθεση να συγυρίσεις, καταλήγει στο να βλέπεις μαύρα και απλά να καθίσεις ή να ξαπλώσεις. Καθώς πας να γυρίσεις πίσω στην τσάντα ή να κοιτάξεις απότομα δεξιά/αριστερά να δεις ποιος σε πιάνει τηλέφωνο, μπροστά σου βρίσκεται το ανοικτό ερμάρι το οποίο γίνεται κολλητό με το μέτωπο σου. Εκεί που είχες την όραση σου, απλά όλα αρχίζουν να μαυρίζουν με αποτέλεσμα «ΑΥΡΙΟ ΣΥΓΥΡΙΖΩ ΤΑ».
Η φάση που πας να σηκωθείς ή πόσο μάλλον να σε πιάσει εκείνος ο σπασμός του ποδιού που «ξιππάζεται τζαι διά» πάνω στο θρανίο το γόνατο; ΑΟΥ. Απλά κοιτάς πάνω το ταβάνι και μουγκρίζεις από μέσα σου. Τα νεύρα σου κτυπούν κόκκινο και ξαφνικά καθώς κρύωνες, η θερμοκρασία του σώματός σου ανεβαίνει σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μην μου πεις τίποτα, μην μιλήσεις είναι η έκφραση του προσώπου σου. Βαθιές αναπνοές και μερικά λεπτά να συνέλθει πρώτα το γόνατο και μετά ο εγκέφαλός σου!
Αυτά λοιπόν είναι τα σημεία κόλασης που μας παραπέμπουν σε άλλο κόσμο! Διαφωνείς ή συμφωνείς είπες;; Σχολίασέ το να δω την άποψή σου!
