Ζούμε στην εποχή όπου η εντιμότητα και η αξιοπρέπεια απουσιάζουν από την καθημερινότητα του ανθρώπου, ο οποίος λειτουργεί εγωιστικά και χωρίς ηθικούς φραγμούς, με μοναδικό σκοπό και στόχο το προσωπικό του όφελος και συμφέρον.
Σε μια κοινωνία όπου η αλήθεια κοστίζει, ο άνθρωπος λειτουργεί και ενεργεί υποχθόνια προς ικανοποίηση της προσωπικής του ματαιοδοξίας. Διανύουμε την εποχή όπου το συλλογικό συμφέρον έχει αντικατασταθεί πλήρως από το ατομικό και ο άνθρωπος είναι αποφασισμένος να πατήσει επί πτωμάτων προς τέρψη της προσωπικής τους επιτυχίας.
Επειδή τέτοιοι άνθρωποι είναι τόσο λίγοι φλομώνουν τους γύρω τους με ψέματα δημιουργώντας μια “ιδανική” εικόνα που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Όταν όμως πέσουν οι μάσκες. χάνονται στην απόλυτη μετριότητα και αυτό σίγουρα πονάει.. πονάει πολύ!
Πλέον, δεν μπορούν να αλλάξουν αυτό που είναι, ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Εγκλωβίζονται στην ψεύτικη εικόνα που δημιούργησαν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους ανήμποροι πια να ξεφύγουν.
Καταντούν χλωμές και άχρωμες φιγούρες σπαταλώντας χρόνια ολόκληρα για να πείσουν τους γύρω τους πως το απόλυτο τίποτα είναι κάτι σημαντικό.
Τρέμοντας στην ιδέα της αποτυχίας, μην τυχόν και γκρεμιστούν από το βάθρο της εξουσίας που νομίζουν πώς κατέχουν, αφήνουν στο συρτάρι φεύγοντας όρους και έννοιες όπως αλήθεια, ανθρωπιά, αντικειμενικότητα… Έχοντας το ψέμα και την υποκρισία ως μοναδικό τους σύμμαχο “χάνουν” το πρόσωπο τους και μαθαίνουν να ζουν πίσω από μάσκες ..
