Καθημερινά συναναστρεφόμαστε με δεκάδες άτομα. Άτομα στην δουλειά, στο πανεπιστήμιο, στο κολέγιο κ.ο.κ. Διάφορες προσωπικότητες διαμορφώνουν το σύνολο της κοινωνίας μας. Άλλοι με πάνω-κάτω τις ίδιες απόψεις, άλλοι με διαφορετικές, αλλά ο καθένας με τα δικά του θέλω, τα δικά του πιστεύω και τις δικές του πεποιθήσεις.
Το να ακούς την άποψη του συνομιλητή σου άμεσα δίνει νέα τροπή στην σκέψη σου ανοίγοντας τους ορίζοντες σου για νέα επίπεδα γνώσης. Το αν θα αποδεχθείς την γνώση αυτή εξαρτάται καθαρά από την δική σου αντίληψη!
Με όλα αυτά, γαλουχημένοι σε μια κοινωνία όπου η αλήθεια είναι κάτι το κοινά ειπωμένο, μας στερεί το δικαίωμα της προσωπικής αντίληψης, του λόγου αλλά και της σκέψης.
Η αλήθεια είναι υποκειμενική. Δηλαδή η δική μου αλήθεια δεν είναι απαραίτητα δική σου, αλλά ούτε η δική σου αλήθεια πρέπει να καθορίζει την δική μου.
Η αλήθεια πηγάζει από την όψη που βλέπει ο καθένας το αντικείμενο, από τις προσωπικές του γνώσεις, αλλά πάνω απ’ όλα από τον εσωτερικό του κόσμο, όπως είπε ο Πλάτωνας καταπατώντας την θεωρία του Σωκράτη ότι η αλήθεια είναι αντικειμενική. Δηλαδή, ότι η αλήθεια είναι ενιαία για όλους.
Σεβόμενοι τα πιστεύω του συνανθρώπου μας, και ξεφεύγοντας από το κατεστημένο του μαύρου-άσπρου, σωστό θα ήταν να κατανοήσουμε πως στον καθένα επιτρέπεται να εκφράζεται και να αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον δικό του τρόπο. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι δεν μπορούμε να αντιπαρατάξουμε τις δικές μας ιδεολογικές σκέψεις απέναντι στις δικές του.
Σαν ελεύθερα άτομα, σε μια χώρα όπου γέννησε την δημοκρατία, οφείλουμε να σεβόμαστε την αλήθεια του άλλου και να υπερασπιζόμαστε την δική μας. Αποκομμένοι από τις σάπιες παρωπίδες που “κάποιοι” θέλησαν να μας φορέσουν…
«Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες». Βολταίρος
