fbpx

UCY: To κυπριακό «Γιοφύρι» ταξιδεύει στην Ισπανία!

Το Θ.Ε.ΠΑ.Κ. (Θεατρικό Εργαστήρι του Πανεπιστημίου Κύπρου) αναχωρεί για την Ισπανία όπου θα παρουσιάσει  στις 16 Οκτωβρίου 2015 στη Γρανάδα (στην Aula Magna της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γρανάδας) και στη Βαρκελώνη, στις 17 Απριλίου 2015 (στο παλάτσο Arxiu de la Corona d´Aragon) την παράσταση «Το Άσμα του Γιοφυριού».

 

Πρόκειται για μια δραματική διασκευή στηριγμένη στις πιο εκφραστικές παραλλαγές του γνωστού ελληνικού δημοτικού τραγουδιού «Το Γιοφύρι της Άρτας» από την Κύπρο, τον Πόντο, την Κρήτη και την Ηπειρωτική Ελλάδα. Κάτι παραπάνω από ένα απολαυστικό θεατρικό δρώμενο, η παράσταση αποτελεί γόνιμη εκπαιδευτική εμπειρία, αφού δίνει την ευκαιρία σε μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς να έλθουν σε επαφή με κρίσιμους προβληματισμούς που προκύπτουν από τη μελέτη του δημοτικού τραγουδιού, όπως οι διάφορες παραλλαγές του ίδιου θέματος, καθώς και ζητήματα που άπτονται της ιστορικής, κοινωνικής και ιδεολογικής προοπτικής που διανοίγει η δημιουργική προσέγγιση των δημοτικών μας τραγουδιών. Παράλληλα, παρέχεται στον θεατή η δυνατότητα να παρακολουθήσει μια νεότροπη σκηνική ερμηνεία του δημοτικού μας τραγουδιού μέσα στα συμφραζόμενα, τις αναζητήσεις και τις συλλογικές απορίες της δικής μας εποχής.

 

H συγκεκριμένη παράσταση, ίσως η πιο επιτυχημένη και η πιο αγαπημένη του ΘΕΠΑΚ, ανέβηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2003 και έκτοτε συνεχίζει να παρουσιάζεται σε τακτά διαστήματα στην Κύπρο (Αξιοθέα, Αμφιθέατρο Σχολής Τυφλών, Κούριο, Μιτσερό, Εργάτες, Αγία Νάπα, Ριζοκάρπασο), στην Ελλάδα (Αθήνα, Αρχαία Ολυμπία, Ρέθυμνο, Χανιά, Πλακιά, Σπήλι, Πέραμα, Πάνορμο), και στο εξωτερικό (Αργυρόκαστρο, Άγιοι Σαράντα, Κατάνια, Λονδίνο, Αμβούργο, Μόναχο, Βερολίνο, Αγία Πετρούπολη).

 

Στην παράσταση, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Πιερή και μουσική του Ευαγόρα Καραγιώργη, μετέχουν 4 μουσικοί και 20 φοιτητές, μεταπτυχιακοί φοιτητές και πτυχιούχοι του Πανεπιστημίου Κύπρου. Ακούγεται επίσης η φωνή του κύπριου ποιητάρη Aντρέα Mαππούρα ο οποίος ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο μιαν κυπριακή παραλλαγή για το «Γιοφύρι της Άρτας», αυτής που τιλοφορείται το «Άσμα της Mαρουλλούς». Ακούγεται επίσης ο φυσικός ήχος του αργαλειού της κυρίας Φωτεινής Aνδρέου, ο οποίος ηχογραφήθηκε το 2003 από τον Χρήστο Λυσιώτη (σκηνογράφο και ενδυματολόγο της παράστασης) στο σπίτι της, στο Nέο Xωριό Πάφου.

Όπως έγινε για τις παραστάσεις της Ιταλίας και της Γερμανίας, έτσι και για τις παραστάσεις στην Ισπανία, ένας ηθοποιός του ΘΕΠΑΚ θα αφηγείται το σενάριο στα ισπανικά, ενώ κάποιες κρίσιμες για την υπόθεση σκηνές θα αποδοθούν και στις τρεις γλώσσες (στα ελληνικά και στα ισπανικά στη Γρανάδα, και με την προσθήκη ορισμένων σκηνών στα καταλανικά στη Βαρκελώνη).

Η παράσταση στη Γρανάδα πλαισιώνεται από Ημερίδα αφιερωμένη στην Κύπρο με τίτλο Chipre. Una imagen cultural de la isla de Afrodita, στην οποία μετέχουν με ανακοίνωση 5 μέλη του ΘΕΠΑΚ με θέματα που αφορούν την παρουσία της Κύπρου στις λατινικές πηγές, τις Κυπριακές παραλλαγές του Διγενή Ακρίτα, τη Μαγεία και Τελετουργία στην προφορική παράδοση της Κύπρου, τον Βασίλη Μιχαηλίδη, την κυπριακή συλλογή του Γιώργου Σεφέρη και την ποίηση του Θεοδόση Νικολάου. Επίσης ο μουσικός της παράστασης, Ευαγόρας Καραγιώργης, θα μιλήσει με θέμα «Σχόλια στις μουσικές παραλλαγές του Γιοφυριού της Άρτας».

 

Ιδού κι ένα απόσπασμα από τις πολλές κριτικές που γράφτηκαν για το έργο:

Το τραγούδι και μαζί του ο χρόνος στην παράσταση δεν κινούνται σε ευθεία γραμμή, αλλά όπως στην αρχαία μυθική αντίληψη μοιάζουν με το ουράνιο στερέωμα όπου τα γεγονότα δεν διαδέχονται το ένα το άλλο, αλλά συνυπάρχουν όπως οι αστερισμοί. Το δεύτερο στοιχείο του προλόγου –ο ήχος του αργαλειού– εμβάζει το συμβολισμό της ύφανσης, από αρχαιοτάτων χρόνων στενά συνδεδεμένο με την ιδέα της μοίρας, λειτουργεί όμως και ως σκηνοθετική δήλωση για τον ρυθμό και την τεχνική που έχουν επιλεγεί για την παράσταση. Ο επίμονος ρυθμικός ήχος και η παράλληλη αργή (στα όρια της ακινησίας) κίνηση του χορού λειτουργούν ως θάλαμος αποσυμπίεσης από τη ρηχή υπερκινητικότητα της σύγχρονης σκέψης και μετά απ’ αυτό ευκολότερα βυθιζόμαστε στα βαθιά και σκοτεινά νερά του κειμένου. […] Οι αρχαίες καταβολές των δημοτικών τραγουδιών επιτρέπουν στα κείμενά τους να λειτουργούν ως κανάλια επικοινωνίας με τα βάθη του συλλογικού υποσυνειδήτου, εκεί που τα υπόγεια νερά των εθνικών πολιτισμών ενώνονται σ’ έναν πανανθρώπινο Ωκεανό αρχέτυπων.

Ο Φόβος κατοικεί εκεί (θυμάστε τη γυναίκα του Πρωτομάστορα που βρίσκει στην καμάρα του γιοφυριού το χέρι ή το στόμα του Δράκου) και ακόμη η ιδέα του παντοτινού χρέους που η ανθρωπότητα οφείλει στο αρχικό σκοτάδι από το οποίο βγήκε, ενός χρέους που ξοφλιέται με το αίμα των ανθρωποθυσιών. Η παραγωγή του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. μας έφερε σε επαφή με πράγματα που αξίζουν.

Το Θ.Ε.ΠΑ.Κ αφιερώνει τις παραστάσεις της Ισπανίας στην μνήμη του Εύη Γαβριηλίδη.

(Νόνα Μολέσκη, εφ. Ο Φιλελεύθερος, Λευκωσία, 21 Ιουλίου 2003)

Follow Us

45,341FansLike
11,539FollowersFollow
17,300FollowersFollow
1,070SubscribersSubscribe

Trending