Τις τελευταίες μέρες επικρατεί μια μανία και “εξέγερση” για το περιστατικό στην εκπομπή «Ανοιχτή Γραμμή», που παρουσιάζει η Γωγώ Αλεξανδρινού. Το θέμα αφορούσε την ομοφυλοφιλία και πώς αντιδρά ένας γονέας τη γενιάς μας, όταν το παιδί του ανακαλύπτει αυτή την ταυτότητα.
Μια συγκεκριμένη τηλεθεάτρια, η κα. Σοφία, είπε για την ομοφυλοφιλία:
“Είναι το έσχατο σημείο αισχρότητας του αιώνα μας, είναι κανιβαλισμός. Ο Αρχιεπίσκοπος (;!) να βάλει επιτέλους τάξη στο όλο θέμα. Δεν είναι επιστημονικό, αλλά κοινωνικό πρόβλημα”.
Επίσης ρωτούσε συνεχώς:
“Πού καταντούν αυτοί οι άνθρωποι, στο ψυχιατρείο, στο τρελάδικο;”
Πιο κάτω είναι το απόσπασμα με τις δηλώσεις και… τη διακοπή της τηλεφωνικής γραμμής. (Ε πόσο να αντέξει η καημένη Γωγώ με αυτά που άκουγε;;!)
https://youtu.be/Ig_IZNvVATA
Προσωπικά, δεν θέλω να εκφέρω άποψη για την κα. Σοφία συγκεκριμένα, ούτε για το θέμα της ομοφυλοφιλίας γενικά. Πιστεύω έχει να κάνει καθαρά με προσωπικές απόψεις και ιδεολογίες. Δεν μπορείς από τη μια μέρα στην άλλη να υποστηρίζεις κάτι, που για ‘σένα φαντάζει “εξωπραγματικό“, “απαράδεκτο“. Το κατανοώ αυτό.
ΑΛΛΑ, εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το θέμα της ομοφοβίας που επικρατεί τόσο έντονα στην Κύπρο. Ένα τόσο μεγάλο θέμα, στην τόσο “μικρή” Κύπρο. Και με το “μικρή“, αναφέρομαι καθαρά στη στενόμυαλη ιδεολογία που έχουμε και όχι στο μέγεθος του νησιού μας.
Δεν υποστηρίζω, ούτε εναντιώνομαι σε όσους είναι υπέρ ή αποτελούν την κοινότητα των ΛΟΑΤ. Ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει, να πιστεύει και να τιμά αυτά που θεωρεί ότι τον/την κάνουν πιο ευτυχισμένο/η. Η κα. Σοφία απλά είναι ένα παράδειγμα πολλών μαμάδων εκεί έξω, που απλά θεωρούν πως αυτή η “κατάντια” (κατ’ αυτούς) πρέπει να εξαλειφθεί –σαν την λέπρα– από προσώπου Γης.
Έτσι ρωτώ την κα. Σοφία (ή την κάθε κα. Σοφία με τα ίδια πιστεύω και αντιλήψεις):
Τι θα κάνατε αν το παιδί σας αντιλαμβανόταν πως ήταν ομοφυλόφιλο; Θα το στέλνατε σε τρελάδικο; Θα το απορρίπτατε εντελώς, σαν να μην το είχατε γεννήσει ποτέ; Θα το κρατούσατε κλεισμένο στο σπίτι για να μη σας ρεζιλέψει; Τι απ’ όλα αυτά; Ή ίσως όλα;
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι μια κατάσταση, ένα κίνημα, ή μια επανάσταση, που ξεκίνησε “στον αιώνα μας”, όπως αναφέρει η κα. Σοφία.
Οι άνθρωποι είχαν από πάντα διαφορετικές ταυτότητες και βιολογικά χαρακτηριστικά, που τους οδηγούσαν στην αποδοχή αυτής τους της ταυτότητας: Να έλκονται από το ίδιο φύλο με αυτούς. Το να το χαρακτηρίζουμε “μη φυσιολογικό“, δεν αλλάζει το τι ισχύει τους τελευταίους αιώνες (και όχι τα τελευταία χρόνια).
- Από την αρχαία Ελλάδα: “κίναιδος“, δηλαδή ο κινών την αιδώ (= ντροπή). Η συνέπεια αυτής της επιλογής: η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων και ο αποκλεισμός από τα δημόσια αξιώματα.
- Στην αρχαία Ρώμη: πίστευαν ότι ομοφυλοφιλία αποτελούσε διαστροφή των ηθών, αλλά αυτές οι σχέσεις κάλυπταν τις βασικές ανάγκες, ενώ ο έρωτας μεταξύ ανδρών, όντας μη αναγκαίος, εξέφραζε την πολιτισμική ανωτερότητα.
- Κατά τη δεκαετία του 1960: Διεκδικούνται τα δικαιώματα τους και σταμάτησε να θεωρείται αρρώστια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, μόλις το 1992.
Περισσότερες πληροφορίες στο: Ομοφυλοφιλία… μία ιστορία από τα παλιά!
Το ακόλουθο παράδειγμα ενός παιδιού, που γεννήθηκε κορίτσι, αλλά ποτέ δεν ένιωθε έτσι, έκανε πρόσφατα τους γονείς του να δημοσιοποιήσουν αυτό συγκινητικό βίντεο. Η δύναμη της αγάπης αυτών των γονιών, που αποδέχονται το παιδί τους ΟΠΩΣ είναι, το κάνουν ευτυχισμένο, χωρίς να θέλουν να το χάσουν.
Από Mia σε Jacob λοιπόν:
Ας αποδεχτούμε επιτέλους τη διαφορετικότητα γύρω μας. Ας ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας για το γίνεται έξω στον κόσμο. Ότι δεν είναι ίδιο με εμάς, δεν σημαίνει πως αξίζει την απόρριψη και την περιθωριοποίηση.
