Τις τελευταίες μέρες όλοι μας (μάλλον) παρακολουθούμε με αποτροπιασμό τις εξελίξεις για την φρικτή δολοφονία της τετράχρονης. Πληροφορίες και λεπτομέρειες που δεν τις χωρά ο ανθρώπινος νους.. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και αστυνομία σοκαρισμένοι πλέον, πληροφορούν το ευρύ κοινό πως μπορεί να μεταδοθεί δημοσίως μόνο το 20% από την κατάθεση του πα-τέρα.
Δεν θα ήθελα ούτε να σχολιάσω, αλλά ούτε και να επαναλάβω τα λόγια που ακούμε ασταμάτητα από τα Μ.Μ.Ε, μιας και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να καταντήσω κουραστική. Ο μόνος λόγος που δημοσιεύεται το εν λόγω κείμενο είναι για να εκφράσω την απογοήτευση μου για το συμβάν αλλά και για να εκθέσω κάποιους προβληματισμούς ως φυσική απόρροια του γεγονότος.
Τι έγινε τελικά και απομακρυνόμαστε από την ανθρώπινη μας ιδιότητα όλο και περισσότερο; Πώς είναι δυνατόν να καταφέρνουμε με τόση επιτυχία να αποτινάζουμε από μέσα μας, κάθε ανθρώπινο συναίσθημα;
Θεωρώ πως για την δολοφονία της μικρής δεν ευθύνεται μόνο το “χέρι” που της αφαίρεσε τη ζωή.. Το χέρι του “οπλίστηκε” καιρό πριν.. Από τότε που ακούγονταν οι φωνές της μικρής, αλλά κανείς δεν ενδιαφερόταν να κάνει κάτι. Ένα τηλεφώνημα στις κοινωνικές υπηρεσίες και η έκβαση της υπόθεσης ίσως να ήταν πολύ διαφορετική. Και τώρα κατόπιν εορτής όλοι σοκαρισμένοι πλέον, κάτι έχουν να πουν για το γεγονός. Στην τελική, όμως όλοι συνένοχοι είμαστε.
Και δεν είναι η πρώτη φορά. Αρκετές φορές θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε, μα δεν το κάναμε με την δικαιολογία του “που να μπλέκω τώρα με αστυνομίες.. καλά δεν είμαστε, βολεμένοι στα σπίτια μας;” (έτσι δεν είναι;) Τότε γιατί μετά από κάποιο τραγικό γεγονός το παίζουμε και καλά σοκαρισμένοι; Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων ήταν. Κακά τα ψέματα ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω, μια αθώα ψυχούλα που δεν έφταιξε σε τίποτα πλήρωσε το τίμημα και κανείς δεν έκανε κάτι για να αποτρέψει τον “πατέρα” όσο ήταν καιρός.
Τώρα πια όσα λόγια παρηγοριάς κι αν γράψουμε στα κοινωνικά δίκτυα το παιδάκι δεν γυρνάει.
Αφού όλοι μας σοκαριστήκαμε από το τραγικό συμβάν, καλό θα ήταν, από ‘δω και πέρα, να κοιτάξουμε τι γίνεται και στη δικιά μας γειτονιά και ελπίζω να μην σοκαριστούμε και πολύ μόλις αντιληφθούμε πώς υπάρχουν πολλές υποθέσεις όμοιες με της μικρούλας που χάθηκε. Δυστυχώς, η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα φαινόμενο που παίρνει τρομερές διαστάσεις. Απλώς μιας και είναι κάτι λυπηρό και δεν είναι και κάτι που μας αφορά άμεσα, κλείνουμε τα αυτάκια και τα μάτια μας μέχρι να πληροφορηθούμε από τα Μέσα για ακόμη ένα τραγικό τέλος.
Μόνο τότε, θα ασχοληθούμε λιγάκι, γράφοντας κάτι στους λογαριασμούς μας στα κοινωνικά δίκτυα και μετά πάλι από την αρχή..
Τέλος πάντων.. Αν όντως στενοχωρηθήκαμε για το αγγελούδι που έφυγε με τόσο φρικτό τρόπο από τη ζωή, ας κάνουμε κάτι για να χαρεί από εκεί ψηλά.. Μια ματιά να ρίξουμε γύρω μας, σίγουρα θα δούμε πολλά τρομοκρατημένα αγγελούδια όπου στα ματάκια τους καθρεφτίζεται η μικρή Άννη. Όταν λοιπόν εντοπίσουμε κάποιο από αυτά ας το βοηθήσουμε παίρνοντας τηλέφωνο τις αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες. Κρίμα δεν θα είναι να κλείσουμε για ακόμη μια φορά τα μάτια μας και μετά από λίγο καιρό να πληροφορηθούμε για ακόμη έναν τραγικό θάνατο;
Τότε τα κροκοδείλια δάκρυα μας δεν θα έχουν πια θέση και ένοχοι θα πρέπει να κριθούμε όλοι εμείς, που επιτρέψαμε για ακόμη μια φορά, να αφαιρεθεί τόσο άδικα ακόμη μια αθώα ψυχούλα από κάποιο ανθρωπόμορφο τέρας.
