Η χρήσιμη/άχρηστη πληροφορία της ημέρας, για να γίνετε σοφότεροι σε 10 δευτερόλεπτα!
Πείτε το γελοίο, πείτε το παράξενο, αλλά είναι αληθινό! Και ο «μαύρος» και η “συτζιά” είναι υπαρχτά (ή τουλάχιστον ήταν).
Στα παλιά τα χρόνια, οι πλούσιοι κάτοικοι του νησιού είχαν υπηρέτες τους οποίους κάποιοι μεταχειρίζονταν σαν δούλους και άλλοι σαν παραγιούς. Ο συγκεκριμένος ήρωας μας λοιπόν, έτυχε ευνοϊκής μεταχείρισης, αφού το αφεντικό του ήταν πολύ καλό και ο ίδιος πολύ δουλευταράς. Το αφεντικό του, άφησε αρκετή από την περιουσία του στην Εκκλησία (κάποτε τα χρησιμοποιούσε σωστά η Εκκλησία), και έδωσε στον υπηρέτη του μια έκταση γης στη Λευκωσία.
Αυτή η έκταση, όποτε έβρεχε, γέμιζε με νερό και έτσι βοσκοί από τις γύρω περιοχές έσπευδαν να πάρουν τα κοπάδια τους για περίπατο εκεί. Αυτοί κάθονταν με τις ώρες κάτω από τη συκιά, της οποίας τιμούσαν δεόντως τους καρπούς και εκμεταλλεύονταν τη σκιά που τους πρόσφερε το τεράστιο αυτό δέντρο. Γι’ αυτό και σήμερα, όπου “διούν” πολλοί “πελλοί“, λαλούμε «εν η συτζιά του μαύρου σιόρ;»
