Για όλους εσάς που ασκείτε βία στα ζώα, γιατί το κάνετε, πραγματικά; Κανένα είδος βίας δεν είναι δικαιολογημένο, αλλά ας πάω προσωρινά με τα νερά σας για να σας δείξω ότι κάθε σας επιχείρημα είναι απλά μια προσπάθεια να αποκρύψετε τα αρρωστημένα αποθημένα που κρύβετε μέσα σας και αδυνατείτε να εκφράσετε σε μια κοινωνία-τιμωρό στα μάτια σας…
Μερικοί από εσάς μπορεί να θεωρούν τη βία προς τα ζώα χαμηλότερης σημασίας από ότι στους ανθρώπους. Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα; Ας πάρουμε το παράδειγμα κάποιου που κλωτσά έναν σκύλο. Δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο να διαφέρει ένας άνθρωπος από το σκύλο και να κάνει την ασκούμενη βία πιο… “δικαιολογημένη“. Και οι σκύλοι νιώθουν τον ίδιο πόνο, και έχουν και αυτοί συναισθήματα όπως και εμείς. Διαφέρουν από εμάς μόνο στο θέμα της λογικής και της νοημοσύνης, τα οποία καμία σημασία δεν παίζουν στο συγκεκριμένο κομμάτι.
H βία παραμένει η ίδια όπου και αν ασκείται.
Έστω τώρα ότι θεωρείτε τον ίδιο τον σκύλο χαμηλότερης σημασίας από εμάς. Αυτό είναι αποτέλεσμα της εγωκεντρικής μας λογικής ότι έχουμε μια πιο ισχυρή αντίληψη της πραγματικότητας και αυτό μας κάνει πιο “σημαντικούς” στον κόσμο αυτό από ότι τα άλλα ζώα. Αντίθετα όμως, αν η φύση είχε επιλογή να εξαλείψει ένα είδος από τον πλανήτη αυτό, θα είμασταν εμείς, διότι είμαστε οι μόνοι που την βλάπτουμε και καταστρέφουμε την φυσική της ισορροπία, στα κάτι χιλιάδες χρόνια ύπαρξης μας έχουμε βλάψει την φύση περισσότερο από κάθε άλλο ζώο που προυπήρξε. Άρα, ακόμα και με την ίδια δική μας λογική, πιο σημαντικοί ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ. Ακόμα όμως και αν βάζαμε ένα σκύλο να κρίνει πoιός είναι πιο σημαντικός, αυτός ή ένας άνθρωπος, είμαι σίγουρος πως ο σκύλος δεν θα διάλεγε κανέναν από τους δύο. Γιατί; Διότι στα ζώα λείπει η ιδέα του “εγώ“, την οποία εμείς τόσο πολύ καταχραστήκαμε και αφήσαμε να φουντώσει στον εγκεφαλό μας. Και οι σκύλοι το δείχνουν αυτό έμπραχτα. Αγαπούν ταυτόχρονα ανθρώπους και σκύλους και άλλα ζώα χωρίς να νιώθουν οποιουδήποτε είδους ρατσισμό προς το ένα είδος ή το άλλο, και αυτό διότι στην τελική, αντιλαμβάνονται την ενοποιητική φύση του κόσμου μας καλύτερα από ότι εμείς, που στην προσπάθεια μας να ενδυναμώσουμε εμάς σαν ξεχωριστούς κρίκκους της αλυσίδας αυτής, καταστρέφουμε την ίδια την αλυσίδα, και στο τέλος είναι που θα φανεί πόσο ισχυρός είναι τελικά ένας ενδυναμωμένος κρίκκος μόνος του και αποκομμένος από τους υπόλοιπους.
Αφού όμως υπήρξα επιεικής μαζί σας, έστω τώρα ότι δεν ασκείτε βία στα ζώα λόγω ιδεολογιών, αλλά καθαρά για δική σας αρρωστημένη εκτόνωση. Κάποιες κοινωνίες και οι νόμοι που τις διέπουν γιατί δεν είναι πιο αυστηροί όσων αφορά την βία προς τα ζώα; Μήπως επειδή επικεντρώνονται κυρίως σε ότι αφορά το δικό μας είδος στο ζωικό αυτό βασίλειο; Και όμως, όταν μας συμφέρει, μια χαρά εκμεταλλεβόμαστε την “κατωτερότητα” των υπολοίπων ζώων για να παρέχουμε στους εαυτούς μας ότι θέλουμε. Με την ίδια λογική, και ως “ανώτερα” όντα, θα έπρεπε να δείξουμε ανάλογη υπευθυνότητα και να προστατεύουμε τα άλλα ζώα από διάφορους κινδύνους, πόσο μάλλον από εμάς τους ιδίους. Αλλά όχι, αποδεχόμαστε το επιχείρημα “Μα καλά, θα πάω τόσα χρόνια φυλακή για ένα κοπρόσκύλο;” ΝΑΙ!! Διότι φίλε μου αρνήσε να κατανοήσεις ότι το κοπρόσκυλο αυτό έιναι μικρότερης σημασίας μόνο στα δικά σου μάτια, το δικό σου περιθωριοποιημένο μυαλό και της κοινωνίας που ενδιαφέρεται μόνο για την ευημερία του δικού της είδους, ασχέτως αν εκμεταλλεύεται όλα τα υπόλοιπα για να το επιτύχει αυτό. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, ο θάνατος του σκύλου αυτού είναι της ίδιας σημασίας με το δικό σου, και αφού θέλουμε να είμαστε και να θεωρούμαστε οι κυρίαρχοι αυτού του πλανήτη, θα πρέπει ταυτόχρονα να λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτή την ευρύτερη κλίμακα και να δούμε πιο μακριά από το δικό μας ανθρώπινο κύκλο και οτιδήποτε επηρεάζει μονάχα αυτόν. Και για όσους δεν νιώθουν ότι μπορούν να φτάσουν σε τέτοια επίπεδα συνείδησης, θα μιλήσω στην γλώσσα σας: Ένα άτομο που βλάπτει ένα ζώο δεν το κάνει έχοντας κάποιο σκοπό, πέραν από το να ικανοποιήσει την σαδιστική του δίψα για εκτόνωση (θέτωντας το όσο πιο επιεικά μπορώ). Αυτό έπρεπε να μας ανησυχεί εμάς τους υπολοίπους, διότι, με την ίδια λογική, αφού βλάπτει ένα πλάσμα το οποίο θεωρεί κατώτερο από τον ίδιο, δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνει το ίδιο και σε έναν άνθρωπο τον οποίο ρατσιστικά θεωρεί κατώτερο, από οποιαδήποτε οπτική γωνία. Άρα γιατί δεν το κάνει; Διότι φίλε μου φοβάται την τιμωρία που επιβάλλει η κοινωνία… Και μια κοινωνία της οποίας οι πολίτες “συμμορφώνονται” λόγω φόβου της τιμωρίας και όχι λόγω συνείδησης/συνειδητοποίησης , είναι καταδικασμένη να παραμείνει υποανάπτυχτη νοητικά, μη απελευθερωμένη από ρατσισμό και προκαταλήψεις. Με λίγα λόγια, οποιοσδήποτε ασκεί βία στα ζώα είναι εξίσου επικίνδυνος για την ανθρώπινη κοινωνία, αφού αυτή τη γλώσσα καταλαβαίνετε… Και για αυτό πιστεύω, εν κατακλείδι, ότι αξίζει να επιβάλλονται αυστηρότερες τιμωρίες όσον αφορά τη βία/κακοποίηση των ζώων.
Τέλος, κάτι που ίσως φανεί παρατραβηγμένο, αλλά είναι αξιοσημείωτο: Tο παρατηρήσατε ποτέ πως όσο μικρότερο είναι ένα ζώο (μυρμήγκια, σαλιγκάρια, κατσαρίδες κλπ), τόσο πιο εύκολο είναι για την συνείδησή μας να το σκοτώσουμε; Δεν σας ακούγετε λίγο παράξενη αυτή η κατηγοριοποίηση του πόσο πιο δύσκολα νιώθουμε τύψεις όσο πιο μικρό το ζώο που σκοτώνουμε; Με αυτό το τελευταίο θέλω απλά να επισημάνω ότι όποιος σέβεται και αγαπά πραγματικά την φύση που τον περιβάλλει και φιλοξενεί, δεν περιορίζει τα συναισθήματα του βάσει της δικής του προσωπικής αντίληψης, αλλά αντιλαμβάνεται το κάθε τι σε ένα μεγαλύτερο, λιγότερο αντιληπτό από την όραση επίπεδο. Για παράδειγμα, εάν καταλάθος πατήσουμε ένα σκύλο με το αυτοκίνητο, πιθανόν να νιώθουμε περισσότερες τύψεις από το εάν πατήσουμε σκαντζοχειράκι. Στην ουσία όμως, η μόνη διαφορά είναι το μέγεθος του θύματος και κυρίως…… το πόσο εύκολα αντιλαμβανόμαστε εμείς τον δικό του πόνο, την δική του ψυχή, την δική του ύπαρξη… Είναι καιρός πλέον να κοιτάξουμε πέρα από τα όρια της δικής μας αντίληψης, όσο αντιφατικό και αν ακούγεται αυτό, πέραν από τα λιγοστά που μπορούν να αντιληφθούν οι φυσικές μας αισθήσεις και να ψάξουμε λίγο πιο βαθία στο μυαλό μας την όλη ουσία του κόσμου αυτού που μας φιλοξενεί. Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να φτάσει πιο κοντά στη συνειδητοποίηση του ποιοι είμαστε τελικά και τι ρόλο παίζουμε στον κόσμο αυτό, και ναι, σε μεγάλο βαθμό, αυτό επιτυγχάνεται προτίστως με το σεβασμό των υπολοίπων “οντοτήτων” που συγκατοικούν μαζί μας…
Καλή σας μέρα..
ΘΑΛΗΣ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ
2οετής φοιτητής Πληροφορικής – Πανεπιστήμιο Κύπρου
Δες επίσης: Καλοκαίρι και ζώα – Βοηθήστε τα κατοικίδια σας και τα αδέσποτα
