Η συγκεκριμένη σειρά άρθρων έχει σκοπό να μπει στον ανθρώπινο νου και να προβληματίσει τους αναγνώστες που αρέσκονται στο να φιλοσοφούν λίγο την ζωή. Η παρατηρητικότητα και ο προβληματισμός είναι ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου και είναι στοιχεία που τον διαφοροποιούν από τα υπόλοιπα ζώα του ζωικού βασιλείου. Για τον λόγο αυτό η ανάγνωση της σειράς αυτής σκοπεύει στο να ωθήσει τους αναγνώστες στο να παρατηρήσουν και να προβληματίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Το άρθρο αυτό θα επικεντρωθεί σε ένα από τα παιχνίδια του ανθρώπινου νου, την απληστία. Ο άνθρωπος όταν γεννιέται χαρακτηρίζεται από αθωότητα. Βλέπουμε ένα νεογέννητο και χαμογελάμε αυθόρμητα. Νιώθουμε την αθωότητα του, νιώθουμε την θετική του ενέργεια και δεν μας διακατέχει κανένα αρνητικό συναίσθημα την συγκεκριμένη στιγμή. Αυτό το νεογέννητο μπαίνει στην μικρή κοινωνία της οικογένειας στην οποία και αναπτύσσει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα και αυτή η μικρή κοινωνία μαζί με την μεγάλη κοινωνία της ζωής, του διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του.
Η σημερινή μικρή και μεγάλη κοινωνία, η οποία έζησε και συνεχίζει να ζει στον “τυφώνα” του καταναλωτισμού, πλάθει συνεχώς στον άνθρωπο την ιδέα της αχορταγίας. Ο ανθρώπινος νους όσο αναπτύσσεται θέλει, ζητά νέα πράγματα. Ποτέ δεν ικανοποιείται με όσα έχει. Το “θέλω” είναι καθημερινά στο λεξιλόγιο μας. Εδώ σας προκαλώ να παρατηρήσετε τον εαυτό σας μια καθημερινή μέρα. Κάντε ότι κάνετε πάντα από το πρωί που ξυπνάτε μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθείτε και απλά μετρείστε πόσα “θέλω” θα πείτε. Θα πρέπει όμως να μην παρασυρθείτε!! Δεν λέω ότι το να “θέλετε” είναι κακό. Το κακό είναι ότι δεν σταματάτε ποτέ να θέλετε. Ικανοποιείτε το ένα θέλω και μετά έχετε άλλο θέλω.
Τα θέλω όλων μας δεν θα σταματήσουν ποτέ! Το παιγνίδι του νου μας, αυτό που το ονόμασαν απληστία θα συνεχίσει να υφίσταται όσο συνεχίζουμε να θέλουμε. Και ξέρετε κάτι; Αυτό το παιγνίδι έχει κανόνες τους οποίους εμείς δεν ξέρουμε, ούτε μάθαμε ποτέ και παρόλα αυτά συνεχίζουμε να παίζουμε γιατί πολύ απλά μας αρέσει να παίζουμε το παιχνίδι που άλλοι μας έριξαν για να παίξουμε. Oι μεγάλοι χειραγωγοί μας, η μικρή και μεγάλη κοινωνία στην οποία ζούμε είναι που διαμορφώνουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Ξέρουν να παίζουν το παιγνίδι. Ότι θέλουμε μας το δίνουν με τόση ευκολία και νιώθουμε τόσο ωραία που ότι θέλουμε το έχουμε φτάνει να έχουμε χρήμα, το οποίο κάπου το βρίσκουμε για να ικανοποιήσουμε αυτό το κάτι που λέγεται θέλω!
Το ερώτημα είναι τι είναι αυτό το κάτι. Τι θέλουμε να ικανοποιήσουμε; Γιατί συνεχώς, παρόλες τις προσπάθειες μας, δεν ικανοποιούμαστε; Η απάντηση είναι ότι η κοινωνία, μας ανέθρεψε με τέτοιο τρόπο ώστε να ζητάμε αυτό το κάτι παραπάνω. Ο νεοπλουτισμός μας έκανε να κτίσουμε σπίτια που μάλλον είναι περισσότερο ιδανικά για να παίζουμε ποδόσφαιρο παρά για να ικανοποιούμε την βασική ανάγκη της στέγασης. Καταλήξαμε να έχουμε περισσότερα αυτοκίνητα από τα άτομα της οικογένειας γιατί έτσι θέλαμε, πήραμε τηλεοράσεις για όλα τα δωμάτια, ρούχα που ντύνουν ολόκληρη την Αφρική. Αγοράσαμε το iPhone 4, μετά βγήκε το 5 και το θέλαμε και αυτό, μετά το 5s και το θέλαμε και αυτό, μετά το 6 και το θέλαμε και αυτό και τώρα θα βγει το 7, 8 ,9 κλπ. και θα τα θέλουμε και αυτά!! Και δεν θα σταματήσουμε να τα θέλουμε παρόλα τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν. Αυτή είναι η νοοτροπία μας και αυτό είναι το παιχνίδι που απολαμβάνουμε να παίζουμε!
Δώσε στον άνθρωπο πλούτο και εξουσία και είναι ικανός να καταστρέψει τον κόσμο. Ο κόσμος καταστράφηκε ήδη εκατοντάδες φορές στο πέρασμα των αιώνων. Γιατί; Γιατί πολύ απλά σε όλους τους πολέμους ο άνθρωπος ήθελε να κυριεύσει τον κόσμο, ήθελε νέα εδάφη και αυτή η απληστία των εθνών μας έχει καταστρέψει. Ο ανθρώπινος νους δεν σταματά ποτέ να θέλει, δεν θέλουμε να σταματήσουμε να θέλουμε.
Ο άνθρωπος είναι άπληστος και δεν θα σταματήσει να είναι. Θέλει σπίτια, θέλει εξουσία, θέλει το ένα, θέλει το άλλο και κυρίως θέλει χρήμα για να μπορέσει να ικανοποιήσει τα θέλω του τα οποία δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν. Μπορεί να ικανοποιεί άνετα όλες του τις ανάγκες αλλά θα θέλει το κάτι παραπάνω που θα τον κάνει σημαντικό. Αν του δώσεις χρήμα, τότε τον έχεις καταστρέψει, γιατί πολύ απλά θα κάνει τα πάντα με αυτό για να νιώσει σημαντικός, απαξιώντας για τα απλά και καθημερινά που έχει δωρεάν και τα οποία όπως όλοι ξέρουμε, δεν είναι πράγματα.
Σταμάτα μια στιγμή να είσαι μέρος του παιχνιδιού. Χάσε μια φορά το παιχνίδι και απλά ξέχνα τα θέλω που δεν θα μπορέσεις ποτέ να ικανοποιήσεις. Πολύ απλά πες ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τον ήλιο, την θάλασσα, για την στέγη που έχει πάνω από το κεφάλι σου, για το ζεστό φαγητό που έχεις στο τραπέζι σου, για την οικογένεια σου που προσπαθεί να ικανοποιήσει την αδηφαγία σου.
Κυρίως πες ένα ευχαριστώ που είσαι ζωντανός για να απολαμβάνεις όλα! Τότε θα νιώσεις πραγματικά ευτυχισμένος!
Δες επίσης: “Κραυγές” γραμμένες σε τοίχους!
