Εσύ τι γυρεύεις να βρεις άνθρωπε; Τρέχεις μέσα στη καθημερινότητα σου και τα κάνεις όλα τόσο βιαστικά και ρομπότικα που λες και αν πατήσεις σ***ά, θα πάρεις απλά το χαρτομάντηλο, θα τα σπουπίσεις και θα προχωρήσεις στη ρουτίνα σου… Συγχώρεσε με για τον τρόπο μου, μα ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα;
Μέσα σε όλη αυτή την φορτωτική σου ρουτίνα ξέχασες να ζήσεις… Ξέχασες να γελάς με την καρδιά σου, να πολεμάς για τα ονειρά σου. Ξέχασες τι σημαίνει ευγένια και ήθος…. Εστιάζοντας, ξέχασες να αγαπάς τον συνανθρωπό σου και απλά τον βλέπεις ανταγωνιστικά και καχύποπτα… Τι ρολόι φοράει, τι μάρκα γραβάτας φοράει, αν τα γυαλιά του είναι φιμέ ή διάφανα! Μα άνθρωπε μου, σκασίλα σου… Ότι ρολόι και να φοράς δεν παύει να κυλάει ο χρόνος προς το θάνατο, ότι γραβάτα και να φοράς δεν παύει να σε σφίγγει το βάρος των ευθυνών, τα γυαλιά σου δεν κρύβουν τα μάτια της ψυχής…
Ένα είναι το σίγουρο: Δεν ζούμε μόνο μια ζωή. Ζούμε πολλές ζωές σε μία.
Υπάρχουν στάδια που κλείνουν ένα-ένα. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να σιγουρευτούμε πως την κάθε ζωή την ζήσαμε αληθινά και όσο μπορούσαμε.
Στοιχείο ουσιαστικό οι άνθρωποι που θα μας συνοδεύουν δίνοντας της ουσία και νόημα. Μα αν πάλι αντικρίσουμε στην πορεία πως μας πλήγωσαν, ας είμαστε ικανοποιημένοι με το τι προσφέραμε εμείς σε αυτούς, χωρίς αντάλλαγμα.
Στο τέλος του αριθμού της ζωής που μας δίνεται, ας σιγουρευτούμε πως ακούσαμε τα ένστικτα μας, πως τις εκμεταλλεύτηκαμε όλες τις ευκαιρίες, όσο καλύτερα μπορούσαμε γιατί… Άλλη ζωή δεν θα ’χει, κάπου εκεί θα ξεμείνουμε.
Λοιπόν, εσύ ξύπνησες πριν κοιμηθείς;
Πολίνα Πολυκάρπου
