Φτάνει σιγά-σιγά η επιστροφή σου στην Κύπρο για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Επιτέλους; Εξαρτάται που τον καθένα.
Ίσως η χώρα σπουδών σου να εν πιο ωραία που την Κύπρο, να απολαμβάνεις την ανεξαρτησία σου, να έκαμες καινούριες παρέες τζιαι να απέκτησες νέα ενδιαφέροντα, όμως το σίουρο πεθυμάς την Κύπρο, έστω τζιαι λλίο, τζιαι εν σε χαλά που μετά που 3 μήνες θα ξανανιώσεις επιτέλους Κυπραίος.
Όμως, έλα που τούτη η επιστροφή έσσιει τα ανάποδα τζιαι τα παράξενά της, που κάποιες φορές κάμνουν σε να καταριέσαι τη στιγμή που αποφάσιες να πάεις πίσω!
Ποια εν τούτα;
1Πρώτα απ’ όλα, η επιστροφή στην Κύπρο μοιάζει με επίσκεψη ηγέτη ξένου κράτους.
Πρώτο σημάδι: η special υποδοχή στο αεροδρόμιο, από μάμμα, παπά, συγγενή (εξαρτάται ποιος ενίκησε τη “μάχη” να πιάσει “το μωρό” που το αεροδρόμιο). Κολλημένοι πάνω στα κάγκελα της εξόδου. Ευτυχώς που εν μπορούν να παν πιο μέσα, γιατί ήταν να στρώσουν κόκκινο χαλί έξω που το αεροπλάνο. Στο αυτοκίνητο, κάθεσαι βεβαίως στη θέση του συνοδηγού. Αν το team ήταν τόσο μεγάλο που ήρταν με 2-3 αυτοκίνητα εν να σε ακολουθούν μπροστά τζιαι πίσω, όπως τα περιπολικά.
Δεύτερο σημάδι: το τι ακολουθεί τις επόμενες μέρες. Όπως ο ξένος ηγέτης πάει που τραπέζι σε τραπέζι για να δει κόσμο. Ε, έτσι τζιαι ‘σύ. Ούλλοι θέλουν να σε δουν τζιαι να σε ταΐσουν! Ακόμα τζιαι η θεία που ώρες-ώρες ξιάννεις το όνομα της, εν να σε πιάει τηλέφωνο να πάεις να σε ταΐσει! Φυσικά εν λαλείς όι γιατί “εν αντροπή” (quote της μάμμας). Πε την αλήθκεια: επεθύμησες πραγματικά να φάεις κυπριακό φαΐ.
Επίσης, έμαθες καλά τούτα τα χρόνια ότι το “Εν πεινώ” εν κουβέντα του καφκά στα αυτιά όσων συγγενών σε καλούν για φαΐ. Φυσικά, μετά που τούτα ούλλα, φτάνεις να λυπάσαι τα λεφτά που έδωκες στη συνδρομή του γυμναστηρίου τους προηγούμενους μήνες!
2Επίσης, ετοιμάστου να ξανακούσεις αγαπημένες ατάκες που συγγενείς.
Πάντα συνοδευμένες με τις πιο κάτω εκφράσεις:
- “Εψήλωσες!”
Αν εψήλωννα τζιαι μισό πόντο κάθε φορά που μου είπετε τούντην κουβέντα, που τον τζιαιρό που εγεννήθηκα, ήταν να ήμουν πιο ψηλός που ούλλους σας! Μαζί.
- “Άλλαξες!”
“Ναι τζιαι ‘σύ. Έσσιεις 3 ρυτίδες παραπάνω“, (θέλεις να πεις αλλά συγκραθκιέσαι).
- “Εμεγάλωσες!”
E… obviously!
Τζιαι εννοείται ότι εσύ πρέπει πάντα να χαμογελάς.
3Οι ατάκες στη συνέχεια συνοδεύουνται με ερωτήσεις.
Που τον κάθε συγγενή. Οι ίδιες. Τζιαι εννοείται νιώθεις όπως το κασετόφωνο όταν απαντάς:
“Ναι ναι εν πολλά ωραία, εν πιο κρυάδα που την Κύπρο. Ναι, έσσιει θκιέβασμα ναι, ναι έσσιει περίπου Χ Κυπραίους… Εε κάποτε για κανέναν ποτό αλλά εν τζιαι μεινίσκουν ανοιχτά ως αργά… Ένι ξέρω για μετά το πτυχίο εν να δω“.
Τούτες είναι οι απαντήσεις σου κάθε φορά. Οι ερωτήσεις; Μπορείς να μαντέψεις εύκολα (αν δεν τες έμαθες ήδη πόξω).
