Όσοι που εσάς εν μεινίσκετε κλεισμένοι μέσα στα δωμάτια σας, είμαι σίουρος ότι επροσέξετε την ομίχλη που επικρατούσεν τες τελευταίες μέρες στην Κύπρο.
Κακά τα ψέματα, εν εθώρες ομπρός σου! Ένα μεγάλο μπράβο πάντως αξίζει σε όσους έχουν αυτοκίνητο τζιαι εκαταφέραν να οδηγήσουν μέσα σε τούτον το χαμό.
Επειδή τζαι εγώ είμαι ένας που τούτους, ας δούμε λία που τα βάσανα που επεράσαμεν:
1. Καταρχάς έφκαινες έξω που το σπίτι τζαι εφοάσουν που το σκηνικό!
Τζιαι μεν ακούσω πελάρες του τύπου “μάάάνα μου τι ρομαντικά που ένει με την ομίχλη“. Μα τι ρομαντικά ρε φίλε μου; Που εθώρες την ομίχλη, ενόμιζες ότι επρωταγωνιστούσες σε ταινία horror τζιαι εκαρτέρας τον πελλό με το δρεπάνι να πεταχτεί να σε “καθαρίσει”… Άκου ρομαντισμό…
2. Όταν αποφάσιζες να ξεπεράσεις τον τρόμο που επικρατούσε γυρώ σου τζαι έμπαινες μες το car…
Τζι’ εθώρες ότι τα τζάμια του αυτοκινήτου, που την κρυάδαν, εθέλαν άλλαμαν! Άφκεις το air condition τζαι ρυθμίζεις το να φυσά full.
Μετά φυσάς εσύ του παραθύρου, πιάνεις χαρτομάντιλα τζαι σκουπίζεις το. Κάμνεις τζιαι ένα τάμα στην Παναγία τζιαι καρτεράς να ξεθολώσει.
3. Φκαίνεις μες το δρόμο τζιαι τα φώτα του αυτοκινήτου σου εν παραπάνω τζαι που τζείνα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου!
Άφκεις τα μπροστά φώτα ομίχλης, τα πίσω, τα δυνατά… Τζιαι έτσι, για να σπάσεις τη ρουτίνα, άφκεις τζαι τα φώτα κινδύνου.
Τζιαι πάλε εν θωρείς ΤΙΠΟΤΕ!!
4. Περιττό να σας πω ότι ΟΥΛΟΙ επιαίναν με 40!
Για να καταλάβετε ένα περίπου, επιαίναν όπως την εικόνα. Ντάξει, τζιαι με το δίκιο τους τα πλάσματα, αφού εν εξεχώριζες αν ήσουν στη σωστή λωρίδα ή όι. Αλλά έτσι όπως ήταν τα πράματα, αν εβιάζεσουν να πάεις πούποτε έπρεπε να ξεκινήσεις που την προηγούμενη νύχτα!
(Ήταν να έφτανες πιο γλίορα αν ενοικίαζες ένα γάρο τζιαι επήαινες λαου-λάου με το flash του κινητού).
5. Έφτανες ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στον προορισμό σου τζαι είσουν ο πιο χαρούμενος άνθρωπος ever!
Ο πιο χαρουμένος ναι, ώσπου τζιαι αρκέφκει να χτυπά τζείν’ το ευλοϊμένο το κινητό σου. Θωρείς το τζιαι ποιος άλλος;; Η mommy τζιαι ο daddy να δουν αν έφτασες καλά.
- “Τζιαι μάνα μουυυ γιόκα/κοράσα μου, ευτυχώς που έφτασες καλά! Δοξάζωωωω τον Πλάστη μου που σε επρόσεχεν” (βλέπε εικόνα)
- “Τζιαι άκου να δεις, πρόσεχε που εν να έρκεσαι πίσω!! Όι να βουράς! Τζιαι αν δεις ότι εν μπορείς να το φέρεις, πίασ’ τον τζύρη/μάνα σου να έρτει να σε συνάξει!“
Αυτά λοιπόν αντιμετωπίσαμεν με την ομίχλη!
Αν νομίζετε ότι άφηκα τίποτα πίσω, write it in the comments (τζιαι σιγά-σιγά μες τους δρόμους)
Δες επίσης: «Ρε, βρέσhει έξω…» (Cypriot’s reality)
