Μια επανάσταση θα μας σώσει όλους. Θα ξυπνήσουμε από αυτό το σκοτάδι και από το “χρυσό κλουβί” που ζούμε.
Καθημερινά βλέπω ανθρώπους, να τρέχουν να πάνε στις δουλειές τους…
Να βρίζουν, να φωνάζουν, να μειώνουν τους “κατώτερούς” τους λες και αυτοί είναι θεοί. Όλα κινούνται τόσο γρήγορα, χωρίς να καταλαβαίνουμε τι έγινε, πώς έγινε; Γιατί έγινε; Πώς τελείωσε και πώς ξεχάστηκε;
Τίποτα δεν ξεχνιέται αν θες στ’ αλήθεια να το ξεχάσεις!
Οι άνθρωποι όμως που έζησαν ένα πόλεμο, μια κρίση ή μια δύσκολη κατάσταση…,
… νομίζω πως είναι δύσκολο να ξεχάσουν και να πάνε παρακάτω, για το λόγο ότι τα είχαν όλα και τα έχασαν. Και δεν μιλάω μόνο για τα άψυχα υλικά, αλλά για τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται καθημερινά. Κι εμείς εδώ να στεναχωριόμαστε για μικροπράγματα.
Τι ζωή είναι αυτή που ζούμε;
Που δουλεύουμε για κάτι ψίχουλα, που ίσα-ίσα μας φτάνουν για να σταθούμε στα πόδια μας, ενώ κάποιοι άλλοι δεν χρειάζονται να δουλεύουν τόσο, γιατί αυτό το κάνουμε εμείς οι “αθώοι” πολίτες. Ή μήπως όχι; Δεν είμαστε τόσο αθώοι από τη στιγμή που το δεχόμαστε.
Ζω για μια επανάσταση που θα μας σώσει από αυτόν τον κόσμο, που φτιάξανε οι δήθεν ηγέτες μας, που θα μας σώσουν από την καταστροφή που οι ίδιοι δημιούργησαν και εμείς σαν πιόνια ακολουθούμε τα χνάρια τους.
Φτάνει πια!
Είναι καιρός να πολεμήσουμε και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας να επαναστατήσουμε για το αύριο που οραματιζόμαστε. Με ίσα δικαιώματα σε τάξεις, φύλα και φυλές.
Και όταν τη ζήσω αυτή την επανάσταση, θα ξέρω πως το έκανα για εμένα, για αυτούς που έφυγαν και δεν τα κατάφεραν, και για αυτούς που θα έρθουν.
Δες επίσης: Αναρωτήθηκες ποτέ πόσοι… σκλάβοι δουλεύουν για ‘σένα;
