Υπάρχουν γυναίκες και γυναίκες. Εργαζόμενες, σύζυγοι, μητέρες, διευθυντικά στελέχη, πρωταθλήτριες, συγγραφείς, επιστήμονες, παιδαγωγοί κλπ.
Τι χαρακτηρίζει όλες αυτές τις γυναίκες και γιατί είναι άξιες θαυμασμού; Επειδή είναι γυναίκες; Επειδή είναι δυναμικές, πετυχημένες, ευκατάστατες, καλλιεργημένες;
Γιατί αυτή η μέρα είναι κατοχυρωμένη ως η “μέρα της γυναίκας”;
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ολόκληρη ιστορία πίσω από μια απλή ημερομηνία, αισθάνομαι όμως πως την έχουμε ερμηνεύσει λάθος. Δεν είναι τα τριαντάφυλλα που θα προσφέρεις ως ένδειξη θαυμασμού και εκτίμησης, δεν είναι οι ομιλίες περί ισότητας που έχουν καταντήσει κοινότοπες, καθώς εστιάζουν στο ένα και το αυτό : να επανεξετάσουν τη θέση της γυναίκας στη κοινωνία και να υπενθυμίσουν πως η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων παραμένει ένα ακόμα θέμα στη ατζέντα.
Είναι για όλες αυτές τις γυναίκες που καθημερινά μας αποδεικνύουν ότι το να έχεις γεννηθεί γυναίκα και το να είσαι είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Δες: Παγκόσμια μέρα της γυναίκας: Ποιο είναι το πιο σημαντικό νόημα αυτής της μέρας;
Δε θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, καθώς δε συμφωνώ με το να προσδιορίζεται κανείς από το φύλο στο οποίο ανήκει, ιδίως επειδή το θέμα αυτό σηκώνει τεράστια συζήτηση. Δε θα ήθελα να αναλώσω το χρόνο σας σε θεωρίες περί ισότητας και φεμινισμού. Αντίθετα θα ήθελα να γνωρίσετε μαζί με εμένα, όλες αυτές τις γυναίκες των οποίων την ύπαρξη αγνοούμε, καθότι η κοινωνία στη οποία ζούμε αναλώνεται στη συνεχή προβολή γυναικών που πρωτοστάτησαν σε φεμινιστικά κινήματα, που καταπιάστηκαν με τις τέχνες, επιστήμες, πολιτική και που έτριξαν τα θεμέλια της ‘ανδροκρατούμενης κοινωνίας στην οποία ζούσαν.
Και εξακολουθούν να υπάρχουν γυναίκες που θαυμάζουμε, όσο υπάρχουν και γυναίκες που λανθασμένα λατρεύουμε. Όσο υπάρχουν και γυναίκες που λατρεύουμε να μισούμε. Αυτή τη μέρα λοιπόν, ας θυμηθούμε πόσες γυναίκες καταπιέζονται από τις πραγματικά ανδροκρατούμενες κοινωνίες στις οποίες ζούνε, όπου αποφασίζουν τα αρσενικά μέλη των κοινοτήτων τους για αυτές, πόσα κοριτσάκια αναγκάζονται να γίνουν ‘γυναίκες’ μέσα σε μια νύκτα, πόσα κοριτσάκια έχουν υποστεί κλειτεροδεκτομή, πόσες γυναίκες αισθάνονται ενοχές για τη σεξουαλικότητα τους, πόσες γυναίκες εγκλωβίζονται στη καταπιεσμένη σεξουαλικότητα τους, πόσες γυναίκες αναπολούν μια παιδική ηλικία που ουσιαστικά δεν έχουν ζήσει. Πόσες γυναίκες κόβουν χιλιόμετρα καθημερινά, πόσες γυναίκες καταπιάνονται με τις πιο σκληρές χειρωνακτικές δουλειές. Πόσες γυναίκες θα προτιμούσαν να μην είχαν γεννηθεί γυναίκες.
Αξίζει λοιπόν, στις 8 Μαρτίου αντί για τριαντάφυλλο να νοιαστείς για τη γυναίκες-σκιές και να αφουγκραστείς αυτά που έχουν να σου πουν– ακόμα και τις σιωπές τους- γιατί αξίζει να δώσεις φωνή στις γυναίκες που ζουν στο περιθώριο και που η οθόνη δεν επιλέγει να προβάλλει. Ναι, έχουν γεννηθεί γυναίκες και αντιμετωπίζονται σαν κάτι κατώτερο από ζώο. Δεν έχουν καν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρωμένα, πόσο μάλλον να απαιτούν ισότητα.Αν επιλέγεις να αυτό-προσδιορίζεσαι ως ‘γυναίκα’ , θα πρέπει να έχεις υπόψη σου πόσες γυναίκες βασανίζονται από αυτό. Μια καλή επιλογή θα ήταν το ντοκιμαντέρ, ‘The Forgotten Woman’ και ‘Ηuman’ (http://www.human-themovie.org).
Αυτή η ημέρα είναι κάτι παραπάνω από σκόρπια αποφθέγματα γυναικών που θαυμάζεις, κάτι παραπάνω από το τριαντάφυλλο που θα προσφέρεις, από τις προσφορές των καταστημάτων προς το γυναικείο πληθυσμό. Κάτι παραπάνω από μια ημέρα. Βρες παραδειγμάτα τέτοιων γυναικών στη καθημερινότητα σου. Όσο υπάρχουν καταπιεσμένες μητέρες, σύζυγοι, παιδιά, ηλικιωμένες θα συνεχίσουμε να μιλάμε για τη 8η Μαρτίου, ως τη κατεξοχήν ‘ημέρα της γυναίκας’.
Προτού κρίνεις αυτά που γράφω ή εμένα προσωπικά που γράφω σκόρπιες θεωρίες χωρίς καμία εφαρμογή, σκέψου αν εγώ δεν έχω κάνει κάτι ουσιαστικό για τη κοινωνία, ακόμα και το ελάχιστο από αυτό που μπορώ να προσφέρω, εσύ τι έχεις κάνει;
