Το animation είναι – κατ’ εμένα – το πιο παρεξηγημένο είδος τέχνης και νομίζω πως είναι καιρός να πάρει τη δόξα που του αρμόζει.
Κι αν δεν κατάλαβες προς τι αναφέρομαι, μιλώ για τα “κινούμενα σχέδια“, ή αλλιώς “μίκι-μάους“, σύμφωνα με την κουλτούρα μας.
Ποιες είναι οι διαφορές τους;
1Είμαι σίγουρος ότι είδες 1000 φορές τούτη την εικόνα:
Θυμάσαι όμως πότε ήταν η τελευταία φορά που την είδες να κινείται; Λογικά είτε πριν πολλά χρόνια, είτε εθώρες το προχτές με τον ανιψιό σου τον μιτσή. Τζιαι τούτο δείχνει ακριβώς πόσο χαμηλά έχουμε το animation ως κοινωνία.
Αν είσαι κάτω των 12, αν βλέπεις τον Εξωγήινο με το αλυσοπρίονο που θερίζει άτυχες νεαρές και δεν αναζητείς τον αρκούδο σου τον Μπίλη, τότε ωρίμασες γλήορα και έγινες άντρακι.
Αν πάλε είσαι 30, βλέπεις τη βιογραφία ενός πρόσφυγα της Συρίας με τεχνικές animation και συγκινείσαι, τότε είσαι ανώριμος, ίσως και διεστραμμένος που “βλέπεις τα καραγκιοζούθκια και κλαίεις” σε έτσι ηλικία.
2Μιλούμε για animation και έρκεται μας στο νου ο Μπαγκς Μπάνι να τρώει καρότο και η Χιονάτη το μήλο…
Παραβλέπουμε όμως ότι μπορεί να μας κάμει να γελάσουμε, να κλάψουμε, να συγκινηθούμε, να αγχωθούμε, να φοβηθούμε όπως τζιαι μια ταινία του Hitchcock ή του Spielberg. Δυστυχώς, η ανάπτυξη του κινηματογράφου, περιόρισε το animation που περιθωριοποιήθηκε. Επομένως – οι περισσότεροι από εμάς – έχουμε αναφορές animation, είτε σε κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση, είτε σε παιδικές κινηματογραφικές ταινίες.
Υπάρχουν όμως πολλές ταινίες animation που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις λεγόμενες live-action και σε καμιά περίπτωση δεν απευθύνονται σε παιδιά, αλλά δύσκολα μπορούν να “φτάσουν στα μάτια μας”, μιας και συχνάζουν κυρίως σε φεστιβάλ.
3Εν νομίζω το πιο κάτω animation της Unicef να ενδιαφέρει παραπάνω τον ανιψιό σου το μιτσή που εσένα:
Για να ενισχύσω το ότι πρόκειται για τέχνη με υπόβαθρο, πρέπει να σας πω ότι η λέξη “κινούμενα σχέδια” δεν μεταφράζει το Αnimation – έχει λατινικές ρίζες και θα μεταφραζόταν σαν “εμψύχωση”.
Ο animator – ο δημιουργός animation – δίνει πνοή σε ένα γραφικό ή σχέδιο που κάνει τα πρώτα του βήματα, λέει τις πρώτες του λέξεις και αισθάνεται για πρώτη φορά. Για τον animator είναι ένα κομμάτι του εαυτού του και το νιώθει σαν παιδί του.
4Και δεν μιλάμε για εύκολη υπόθεση!
Για παράδειγμα, ένας κλασικός animator, επανασχεδιάζει ένα χαρακτήρα με μικρές αλλαγές κάθε φορά ούτως ώστε όταν παίζει γρήγορα το ένα σχέδιο μετά το άλλο, να δημιουργά την κίνηση που είχε στο μυαλό, μέσα από μια χρονοβόρα και πολλές φορές μηχανική διαδικασία.
5
6Η δημιουργία είναι το λιγότερο όμως!
Πριν από αυτό ακολουθεί μια τεράστια προεργασία που πρέπει να παρατηρεί κινήσεις και να μελετά, να κάνει προσχέδια, σενάριο, να ετοιμάσει τα λεγόμενα storyboards, να βρει το κατάλληλο στυλ και άλλα πολλά.
Τις περισσότερες των περιπτώσεων, χρειάζεται πολύ περισσότερος χρόνος και μελέτη για μια ταινία animation, παρά για τη δημιουργία μιας ανάλογης ταινίας δράσης.
7Για παράδειγμα η γνωστή ταινία “Finding Nemo” χρειάστηκε περισσότερο από 10 χρόνια σκληρής δουλειάς από τις πρώτες έρευνες έως την πρεμιέρα.
Και όλα αυτά τα αναφέρω για να αποδείξω πως δεν πρόκειται για κάτι επιπόλαιο και αυθαίρετο, αλλά για προϊόν που κάποιος κοπίασε και “σπατάλησε” από λίγες ώρες μέχρι και πολλά χρόνια για τη δημιουργία του και αξίζει τον ανάλογο σεβασμό.
Stay tuned για την τέχνη του animation, με ταινίες που σίγουρα αξίζει να δεις.
Δες επίσης: Τα κινούμενα σχέδια που δεν θα βαρεθούμε ποτέ να βλέπουμε!
