“Ήμουν 8 χρονών, καλεσμένη σε οικογενειακό τραπέζι. Όλοι ήταν μέσα στο σπίτι και εγώ βγήκα έξω να παίξω με τα σκυλάκια. Ήταν δύο μεγάλα σκυλιά του χιονιού. Σε κάποια φάση εγώ κουράστηκα και είπα να ξαπλώσω λίγο στο γρασίδι, όταν ο ένας σκύλος με άρπαξε από την κοτσίδα και με στριφογύριζε με δύναμη στον αέρα. Απλά πίστεψα ότι όταν θα με κατέβαζε δε θα είχα μαλλιά ή απλά δε θα ζούσα. Φώναζα τόσο πολύ αλλά δε με άκουγε κανένας. Ώσπου τυχαία βγήκε έξω ο ξάδερφος μου.”