Η αλήθεια να λέγεται, πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που ταξίδεψα με τους γονείς μου.
Αν και στην αρχή μου φαινόταν επικίνδυνη σαν ιδέα, τελικά ίσως ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα ποτέ.
Και οι λόγοι; Δες τι έγινε πιο κάτω:
1Το ταξίδι μας με το αεροπλάνο κύλησε ομαλά.
Σαν γνήσιοι και κλασικοί Κυπραίοι, αποφασίσαμε να κάτσουμε και οι τρεις μαζί – εγώ, η μάμα μου και ο παπάς μου. Πανικός βέβαια στο αεροπλάνο μιας, και ήταν γεμάτο από άλλους γνήσιους και κλασικούς Κυπραίους που φώναζαν, έσπρωχναν, εβουρούσαν τα κοπελλούθκια τους πάνω-κάτω στους διαδρόμους κτλ.
Προσγειωνόμαστε αισίως στο Λονδίνο και ξεκινάει η ξενάγηση…
2”Δαμέ, παπά μου, είναι το London Eye!” λέω του…
Ρίχνει μου τη θρυλική ατάκα:
“Τόσο κακό για τούτο τον τροχό; Έχει τζιαι η Αγιά Νάπα!”
Τι να πεις… Αφού έχει και η Αγία Νάπα!
3Βολτάρουμε σε λεωφόρους και γειτονιές του Λονδίνου…
Βλέπουν δεξιά, βλέπουν αριστερά, παρατηρούν κάθε γωνιά και κίνηση με το βλέμμα αχόρταγο. Κάπου τζιαμέ ξεκινούν οι συγκρίσεις Αγγλίας – Κύπρου:
”Εν η αλήθκεια, η Κύπρος εν έχει ούτε ένα πάρκο”
”Τόσο πράσινο στην Κύπρο πούποτε εν θα το δεις”.
Ώπα λέω! Ευαισθητοποιηθήκαν πολλά νωρίς! Ευτυχώς, ήρτε ο παπάς μου σαν από μηχανής θεός να με προσγειώσει στην πραγματικότητα απότομα:
”Ένα λάστιχο να είχαμε, να παίζουμε τους λαούς τζιαι τα πεζούνια.”
Τη συνέχεια περί μαγειρέματος του… λαγού και του περιστεριού, φαντάζεστε την μόνοι σας.
4Φτάνουμε Camden Town.
Χιλιάδες κόσμος περπατά πάνω-κάτω, ενώ επίσης χιλιάδες τέντες στεγάζουν μάγειρες του δρόμου που σερβίρουν φαΐ στο πόδι. Να ήταν οι μυρωδιές των φαγητών, να ήταν η επιθυμία για σουβλάκι και σσιεφταλιά. Εν ξέρω τι ήταν, αλλά πέφτει η επιχειρηματική ιδέα:
”Το μόνο που λείπει που δαμέσα εν γύρος, μαχαλλεπί τζαι πόμπες.”
Λες τζιαι αν ανοίξεις τέντα, εν να βάλεις διαφημιστικό ‘We sell bombs here” τζιαι εν να σου το αφήκουν ανοιχτό πολύ καιρό!
5Ήρτε να με καταπλήξει για 2η φορά μια μέρα, ενώ διασχίζαμε το Hyde Park…
Eνόμιζα πως τα άκουσα ούλλα και πως δεν υπήρχε κάτι παραπάνω. Κόσμος ξαπλωμένος στο γρασίδι να απολαμβάνει τον ήλιο (μιας και βλέπουν τον μια φορά το τρίμηνο). Με ύφος συμπερασματικό αποτυπώνει:
”Τελικά οι Κυπραίοι εν πιο έξυπνος λαός. Τούτοι τζοιλιούνται χαμέ μες το γρασίδι όπως τους σάγλιες, ενώ ο Κυπραίος εν να έρκετουν με την καρεκλούα του την πλαστική, την παγωνιέρα του, την μπύρα του, την σσιεφταλιά του…”
6Κάπως έτσι με ισοπέδωσε, όπως ισοπεδώθηκε και ο κάθε Άγγλος που έπεσε στο στόμα του παπά μου…
…και αμφισβητήθηκε για την εξυπνάδα του λαού του και τη λειτουργικότητα της χώρας του.
Υ.Γ.: Ενώ έγραφα το συγκεκριμένο άρθρο, βρισκόμουν ακόμα μαζί τους διακοπές στην Αγγλία. Ίσως έρχεται και το Part 2.
Δες επίσης: Όσα σκέφτονται μόνο οι Κυπραίοι όταν ταξιδεύκουν στην Αγγλία!
