Κάθε 4 χρόνια όλος ο πλανήτης συγκεντρώνει τα βλέμματα του στο μεγαλύτερο ραντεβού του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, στο Mundial. Οι 32 καλύτερες χώρες ρίχνονται στην μάχη για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου.
Ας εστιάσουμε όμως σε έναν συγκεκριμένο τελικό αυτής της διοργάνωσης. Σ’ αυτόν της 9ης Ιουλίου του 2006 που έλαβε χώρα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. Σ’ έναν τελικό που σημαδεύτηκε από ένα γεγονός που συζητιέται μέχρι σήμερα!
Γαλλία και Ιταλία έρχονται αντιμέτωπες στο μεγάλο αυτό ραντεβού. Οι ”τρικολόρ” του Raymond Domenech και του θρύλου του ποδοσφαίρου Zinedine Zidane και η ”σκουάντρα ατζούρα” του Marcelo Lippi. Οι μεν Γάλλοι θέλουνε να κατακτήσουνε το δεύτερο τρόπαιo τους, μετά τον θρίαμβο επι της ”Σελεσάο” το 1998, σαν δώρο για το τελευταίο επίσημο παιχνίδι του ”Ζιζού” με την φανέλα της Εθνικής. Οι δε Ιταλοί να προσθέσουν το τέταρτο τρόπαιο στην συλλογή τους και να πάρουν την άτυπη ”εκδίκηση” από τους Γάλλους για τον χαμένο τελικό του EURO το 2000.
Ο άρχοντας του αγώνα, ο 43χρονος τότε Αργεντινός καθηγητής φυσικής αγωγής Horacio Elizondo σφυρίζει την έναρξη του αγώνα. Το ρολόι δείχνει 20:00 (ώρα Κύπρου) ακριβώς.
Το παιχνίδι ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς, αφήνοντας υποσχέσεις για πλούσιο θέαμα. Στο 7′ ο ”Ζιζού” ευστοχεί από την άσπρη βούλα και στέλνει την μπάλα στα δίχτυα του Buffon κάνοντας το 1-0. Δώδεκα λεπτά αργότερα στο 19′, ο σκληροτράχηλος αμυντικός των Ιταλών, Marco Materazzi φέρνει το παιχνίδι στα ίσα κάνοντας το 1-1, αποτέλεσμα με το οποίο τελείωσε η κανονική διάρκεια του αγώνα. Η αγωνία όλων παρατείνεται στην παράταση.
Όταν το ρολόι του γηπέδου δείχνει το 109ο λεπτό το γήπεδο ”παγώνει”. Σε μια διεκδικήσιμη μπαλιά, ο Zidane με τον Materazzi λογομαχούν με το δεύτερο να πέφτει στο χορτάρι. Ο διαιτητής σφυρίζει φάουλ αλλά δεν βλέπει καθαρά την φάση. Βλέποντας τον Ιταλό να μην σηκώνεται από το έδαφος, επικοινωνεί με τους βοηθούς του για να καταλάβει τι ακριβώς έγινε. Μέσω ενδοεπικοινωνίας, ο 4ος διαιτητής, ο Ισπανός Luis Medina Cantalejo, τον ενημερώνει με τις εξής λέξεις. ”Το είδα εγώ. Ήταν μια βίαιη κουτουλιά στο στήθος.” Ο Zidane αποβάλλεται με απευθείας κόκκινη κάρτα! Η συνέχεια είναι σε όλους γνωστή με τους Ιταλούς να σηκώνουν το τρόπαιο στην διαδικασία των πέναλτυ.
Τι ακριβώς έγινε σε εκείνη την επίμαχη φάση όμως;
Οι εκδοχές και οι φήμες δίνουν και πέρνουν για το τι ειπώθηκε εκείνη τη στιγμή. Κανείς όμως δεν γνωρίζει την αλήθεια. Ο Materazzi, λοιπόν, 10 περίπου χρόνια μετά λύνει στην σιωπή του σε μια μακροσκελή συνέντευξη λέγοντας:
“Πάνω στην διεκδίκηση της μπαλιάς τράβηξα την φανέλα του Ζιντάν και ακολούθησε ο εξής διάλογος.
-Zidane:”Αν θέλεις τόσο πολύ την φανέλα θα σου την δώσω μετά το τέλος του αγώνα”.
-Materazzi: ”Προτιμώ την αδερφή σου”.
Συνεχίζοντας την συνέντευξή του ο Ιταλός αμυντικός αναφέρει: ”Δεν έβρισα την μητέρα του όπως αναφέρουν. Ξέρω ότι η μητέρα του πέθανε όταν ήμουν έφηβος. Δεν θα έπεφτα τόσο χαμηλά. Πιστέυω ότι ο Ζιντάν αντέδρασε υπερβολικά και ότι δόθηκε μεγάλη διάσταση στο θέμα.”
Η προσωπική μου άποψη σαν φίλαθλος και όχι σαν οπαδός είναι η εξής: Κάθε επαγγελματίας αθλητής οφείλει να διακατέχεται από αυτοκυριαρχία και αυτοσυγκράτηση τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Πόσο μάλλον ένας αθλητής εγνωσμένης αξίας όπως ο Zidane. Γνωρίζει ότι οι οπαδοί ή οι παίκτες της αντίπαλης ομάδας θα κάνουν τα πάντα για του σπάσουν τα νεύρα ή να τον κάνουν να χάσει τον έλεγχο.Γνωρίζει ότι θα του βρίσουν την οικογένεια, την ομάδα, τα Θεία και γενικά ότι τον περιβάλλει.
Οφείλεις όμως σαν επαγγελματίας με την εμπειρία που έχεις να προσπαθείς με τον τρόπο σου, να δίνεις τόπο στην οργή και να συνεχίζεις το παιχνίδι σου. Πολλοί λένε ότι η αδιαφορία και η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση για κάποιους ΑΛΛΑ… υπάρχει πάντα ένα αλλά.
Οι ποδοσφαιριστές και γενικά οι αθλητές είναι και αυτοί άνθρωποι. Όπως εγώ, όπως εσείς όπως όλοι μας. Κάποια στιγμή φτάνουμε στα όρια μας. Φτάνεις στο σημείο να λες ΩΣ ΕΔΩ! Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι είμαι κατά της βίας απ΄όπου και αν προέρχεται. Η πίεση, το άγχος, η ένταση, το βάρος που έπεφτε εκείνη την στιγμή πάνω στους ώμους του Zidane και του οποιουδήποτε Zidane ήταν τεράστιο. Όση εμπειρία και να έχεις όσο συγκαταβατικός και να είσαι κάποια στιγμή ξεσπάς. Γιατί; Γιατί πολύ απλά είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ , όχι ρομπότ και φτάνεις στα όρια σου. Φτάνεις στις αντοχές σου ειδικά όταν σε προκαλούν με τόσο άσχημο τρόπο.
Για να μην σας κουράζω άλλο λοιπόν, εγω προσωπικά σαν ”δικαστής” στην συγκεκριμένη περίπτωση και συγχωρέστε με αν διαφωνείτε μαζι μου, αθωώνω τον Zidane. Προκλήθηκε πολύ άσχημα από τον Materazzi, ξέσπασε και το πλήρωσε.
Πολλοί θυμούνται εκείνον τον τελικό όχι για το σκορ του, αλλά για την συγκεκριμένη φάση που έκρινε τον αγώνα…
Αλήθεια εσάς ποια είναι η άποψή σας για το περιστατικό αυτό; Εσείς τι θα κάνατε στην θέση του Zidane γνωρίζοντας το τι ειπώθηκε εκείνη την στιγμή;
