Ο Στέφανος Χαριδήμου είναι μόλις 20 χρονών και δηλώνει πανέτοιμος μπροστά στη νέα πρόκληση της ζωής του.
Ασχολείται εδώ και κάποια χρόνια με το άθλημα της πετόσφαιρας αλλά η αγάπη του για τη μόρφωση θα τον αναγκάσει να τα συνδυάσει και τα δύο!
Πάμε να δούμε όσα μας είπε πιο κάτω:
Γεια σου Στέφανε, με τι ασχολείσαι στη ζωή σου;
Εγώ γενικότερα στη ζωή μου, ήμουν ένα πολυάσχολο παιδί. Από το σχολείο ακόμα, ήμουν μέσα σε όλα. Γενικά είμαι ένα άτομο που του αρέσει να δημιουργεί και να προσφέρει.
Τα τελευταία χρόνια, κατάλαβα ότι είχα κάποια κλίση – στο ακαδημαϊκό κομμάτι – στο μάθημα της Χημείας και εκτός σχολείου μία διαφορετική, αλλού είδους κλίση στο βόλεϊ. Κι έτσι τα τελευταία χρόνια επικεντρώθηκα στις δύο μου αυτές αγάπες.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την πετόσφαιρα;
Με την πετόσφαιρα πιο εντατικά ξεκίνησα να ασχολούμαι στην ηλικία των 13 ετών. Γενικά παρακολουθούσα τον χώρο της πετόσφαιρας από μικρός και λόγω του ότι πάντοτε μου άρεσε σαν άθλημα και λόγω του ότι ξαδέρφια μου ασχολούνταν κι έπαιζαν σε ομάδες.
Πέραν αυτού το είχα και στο σπίτι μου λόγω του ότι η μεγάλη μου αδερφή ασχολούνταν με αυτό σε ομάδα της περιοχής μας. Έτσι από παιδί είχα το “μικρόβιο” το οποίο με τα χρόνια το ανακάλυψα και ξεκίνησα να το αναπτύσσω.
Στα 13 μου λοιπόν είχα αγωνιστεί στο Παγκύπριο Σχολικό Πρωτάθλημα Γυμνασίων αλλά ποτέ δεν είχα υπάρξει μέλος – παίχτης μιας κανονικής ομάδας βόλεϊ.
Σε μια κουβέντα που είχα με τη γυμνάστρια και προπονήτρια της σχολικής ομάδας με παρότρυνε να ξεκινήσω σε ομάδα, πράγμα που έκανα.
Από την πρώτη κιόλας χρονιά μου ανακοίνωσε ο προπονητής μου ότι μαζί με κάποιους άλλους συμπαίκτες μου επιλεχθήκαμε για τις προπονήσεις τις Προεθνικής Ομάδας Παίδων. Ήταν κάτι το απίστευτο για μένα.
Τότε κατάλαβα ότι αναγνωρίζονται οι κόποι κι η δουλειά μου και συνέχισα με πείσμα να προσπαθώ για το καλύτερο. Με τον καιρό ανέβαινα επίπεδο και ένιωθα ικανοποίηση. Στα 14 μου έπαιζα βασικός στην ομάδα, στις ηλικίες των Παμπαίδων και των Παίδων όσπου στα 16, βρέθηκα να είμαι βασικός σε όλα τα τμήματα, μέχρι και στην πρώτη ομάδα.
Είχα κάποιες προτάσεις από ομάδες της Α’ Κατηγορίας αλλά ένιωθα ανέτοιμος για να κάνω το μεγάλο βήμα κι έτσι συνέχισα στον Εθνικό. Την σεζόν 2014-2015 είχαμε βάλει σαν στόχο την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια της Α’ Κατηγορίας, ο οποίος με σκληρή δουλειά και πολλές προπονήσεις επιτεύχθηκε.
Με το τέλος της σεζόν αυτής μετά τον ενθουσιασμό του Πρωταθλήματος ήρθε κι επίσημα η κλήση μου για τις προπονήσεις επιλογής της Εθνικής Ανδρών.
Θα βρισκόμουν στο γήπεδο συμπαίκτης – με τους τόσο έμπειρους σε σχέση με μένα – Κύπριους Πετοσφαιριστές που στελέχωναν για χρόνια την Εθνική μας. Είχα πολύ άγχος, όμως στο τέλος νίκησε ο ενθουσιασμός και η βελτίωση ήταν εμφανής. Δυστυχώς δεν κατάφερα να επιλέγω στη 12αδα τη συγκεκριμένη χρονιά αλλά έβλεπα το μέλλον να μου χαμογελά. Κι έτσι έγινε.
Ποια είναι η πιο μεγάλη σου εμπειρία και πώς αυτή επηρέασε τη συνέχεια;
Την σεζόν 2015 – 2016 σε ηλικία 18 ετών, αγωνίστηκα για πρώτη φορά στη μεγάλη Κατηγορία και για την ηλικία και την εμπειρία που είχα στάθηκα αξιοπρεπής, όπως μου είχαν πει. Το 2016 ανακηρύχθηκα Καλύτερος Έφηβος Αθλητής στο Άθλημα της Πετοσφαίρισης.
Στα μέσα της αγωνιστικής περιόδου, είχα κληθεί για τις προπονήσεις επιλογής της Εθνικής Εφήβων λόγω του ότι θα διεξάγονταν Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης στην Κύπρο στο άθλημα της Πετοσφαίρισης για την ηλικία κάτω των 20 (U20).
Εν τέλει επιλέχθηκα και αγωνίστηκα σαν βασικός στην Εθνική Εφήβων με προπονητή τον κ. Δημήτρη Λέτσιεφ. Με το τέλος της διοργάνωσης στεφθήκαμε πρωταθλητές κατακτώντας το Χρυσό Μετάλλιο και ανεβήκαμε στο ψηλότερο βάθρο. Τότε έγινε κι η απονομή και επήλθαν κι οι προσωπικές διακρίσεις.
Είχα επιλέγει στην dream team της διοργάνωσης, είχα πάρει την πλακέτα σαν Καλύτερος Διαγώνιος της διοργάνωσης και τέλος τον τίτλο του MVP!
Έπειτα από αυτή την επιτυχία στην Εθνική Εφήβων κλήθηκα και στελέχωσα για πρώτη φορά την ομάδα της Εθνικής Ανδρών Κύπρου, όπου ταξιδέψαμε στην παγωμένη Ισλανδία και αήττητοι πήραμε την πρόκριση για την τελική φάση της διοργάνωσης.
Με το τέλος αυτής της, γεμάτης συγκινήσεις, σεζόν ήρθαν προτάσεις από διάφορες ομάδες της Α’ Κατηγορίας για να συνεχίσω την αγωνιστική μου καριέρα. Τελικά αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα, να εγκαταλείψω τον Εθνικό και να πάω για ένα χρόνο υποσχετική στην ομάδα της ΑΕΚ Καραβά με προπονητή ξανά τον κ. Δημήτρη Λέτσιεφ.
Ήταν μια άτυχη σεζόν με πολλούς τραυματισμούς αλλά αισίως έφτασε στο τέλος της. Είχαμε αγωνιστεί και στην διοργάνωση της CEV Challenge Cup, όπου ταξιδέψαμε στην Ουγγαρία και αγωνιστήκαμε με την τοπική Fino Kaposvar, κάτι που για ‘μένα σαν εμπειρία θα είναι αξέχαστη. Τώρα πλέον με το τέλος της σεζόν, αναμένω μέχρι τον Σεπτέμβριο όπου θα πάω στην Ελλάδα για σπουδές.
Πώς σκέφτεσαι να συνδυάσεις τις σπουδές σου με τον αθλητισμό;
Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα πάω Θεσσαλονίκη για σπουδές, αν όλα πάνε καλά. Δεν το έχω ψάξει ιδιαίτερα ακόμα σε θέμα ομάδας για το πού θα συνεχίσω αλλά θα κάνω ότι μπορώ για να συνδυάσω στο μέγιστο τον ακαδημαϊκό τομέα με τον αθλητικό.
Για ποιο λόγο έχεις επιλέξει την Ελλάδα για τις σπουδές σου και το αθλητικό σου μέλλον;
Η Θεσσαλονίκη κυρίως είναι μια περιοχή στην Ελλάδα η οποία μου αρέσει ο φοιτητικός τρόπος ζωής και θα ήθελα να τον ζήσω. Όσο για το αθλητικό μου μέλλον, θεωρώ ότι η Ελλάδα βρίσκεται πιο κοντά στα επίπεδα της Κυπριακής Πετοσφαίρισης και θα μου είναι πιο εύκολο στο να ενταχθώ και να βελτιωθώ, πάντα βέβαια με τη σωστή καθοδήγηση των προπονητών μου.
Ποιος είναι ο μελλοντικός σου στόχος – όνειρο;
Γενικότερα σαν άτομο επικεντρώνομαι στο βραχυπρόθεσμο μέλλον ούτως ώστε σιγά σιγά να καταφέρω κάτι πιο μεγάλο. Θέλω με το πέρασμα του χρόνου να βελτιώνομαι και να αποδίδω στο μέγιστο στις αγωνιστικές μου υποχρεώσεις την εκάστοτε χρόνια. Αν είναι εμφανής και αναγνωρίσιμη η βελτίωση μου, ίσως επιτευχθεί και το όνειρο να αγωνιστώ στο εξωτερικό!
Τι θα ήθελες περισσότερο να αλλάξει ως προς το καλύτερο στο χώρο της πετόσφαιρας;
Σαν αθλητής της Πετοσφαίρισης θα ήθελα πάντα να υπάρχει το Ευ αγωνίζεσθαι και το Fair Play. Το να είσαι σωστός σε αυτό που κάνεις, χωρίς δόλο, το κάνεις και καλύτερα και σε γεμίζει και σαν άνθρωπο το να είσαι τίμιος αθλητής. Για τα εγχώρια δεδομένα, θα ήθελα το άθλημα μας να γίνει πιο αναγνωρίσιμο και να το ασπάζεται ο κόσμος.
Είναι ένα άθλημα το οποίο προσφέρει θέαμα και κρατά σε εγρήγορση τον θεατή – οπαδό. Αλλά δυστυχώς για την Κύπρο το ενδιαφέρον στρέφεται μόνο στα γήπεδα του ποδοσφαίρου. Ευελπιστούμε με τα χρόνια να αλλάξει αυτό.
Ποιο είναι το μότο που σε ακολουθεί σε κάθε σου βήμα;
Σαν αθλητής και σαν άνθρωπος σε κάθε μου βήμα έχω αυτά τα δύο στο μυαλό μου.
There is no elevator to success. You have to take the stairs!
Never let the fear of striking out, keep you from playing the game!
Ευχαριστούμε τον Στέφανο Χαριδήμου για τη συνέντευξη του και του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις σπουδές του και τον αθλητισμό!
