“Ήταν καλοκαιράκι… Ιούνιος πιο συγκεκριμένα. Πήγαινα στο αεροδρόμιο όπου θα έπαιρνα το αεροπλάνο για Κρήτη. Ήταν νωρίς το πρωί και οδηγούσα λίγο αφηρημένη, σε σημείο που έχασα την έξοδο για το αεροδρόμιο. Πρόλαβα την πτήση μου στο παρά κάτι. Η πρώτη μου σκέψη ήταν “Ωραία… Καλά αρχίσαμε!”. Πού να ήξερα εγώ πως θα ήταν οι ωραιότερες διακοπές που είχα κάνει ποτέ; Είχα κατεβεί στην Κρήτη, ενοικιάσαμε αυτοκίνητο και κατευθυνόμασταν προς το γνωστό Ελαφονήσι! Μία από τις ομορφότερες παραλίες που είδα ποτέ στη ζωή μου με μία επικίνδυνη διαδρομή, αφού ο δρόμος ήταν πολύ στενός και χωρούσε ίσα-ίσα ένα αυτοκίνητο. Ήταν και λίγο περίεργο για εμάς, αφού ήταν και αντίθετες λωρίδες από την Κύπρο. Λίγο πριν από ένα τούνελ, μας φωνάζει ένας συμπαθητικός ξένος με σπαστά ελληνικά: “Λάστιχο! Λάστιχο!”. Είχαμε μείνει από λάστιχο στη μέση του πουθενά. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε και γεμίσαμε με άγχος! Ήταν μία απομακρυσμένη περιοχή και το μόνο που μπορούσες να δεις ήταν γκρεμοί και το δρόμο που συνεχιζόταν μπροστά σου. Περπατήσαμε μέχρι το τέλος του τούνελ και βρήκαμε ένα πάγκο με κρητικά παραδοσιακά προϊόντα. Ως γνωστόν οι Κρητικοί είναι πολύ φιλόξενοι. Με το που μας είδαν, μας έδωσαν ρακί. Κατ’ ακρίβειαν, άρχιζαν να μου δίνουν το ένα ρακί μετά το άλλο για να δοκιμάσω όλες τις γεύσεις! Κι έτσι και έκανα. Δοκίμασα απ’ όλα! Μέχρι να αλλάξει το λάστιχο ο φίλος μου, είχα αρχίσει να παραπατώ και να… τραγουδώ. Και αυτός; Να μην ξέρει τι να κάνει! Να μαζέψει εμένα πρώτα; Ή τον Κρητικό που τραγουδούσε; Ή τον συμπαθητικό ξένο που επέμενε να μας καθαρίσει τα τζάμια για φιλοδώρημα 2-3 ευρώ; Σημείωσε πως αυτό έλεγε από την αρχή: “Εγκώ καθαρίσω τζάμια.” Τι να πω; Ο Κρητικός μας έδωσε δωρεάν ρακί για το δρόμο και κάτι να τσιμπήσουμε και μας έβαζε ευχές να μας δει ξανά του χρόνου. Γυρίσαμε σιγά-σιγά στο ξενοδοχείο μέσα στην τρελή χαρά και το μεθύσι. Και εννοείται η μουσική στο full και το Μάκη Δημάκη να παίζει δυνατά! Τι να πεις;! Τα ταξίδια είναι για να ακούς μουσική που δεν άκουγες πριν και να γνωρίζεις ανθρώπους ξεχωριστούς και φιλόξενους. Και εννοείται να συνειδητοποιείς πως για να περνάς καλά, δεν χρειάζεσαι πολλά! Λίγα και καλά! Ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα, μία όμορφη καλημέρα, ένα χαμόγελο από τον κατάλληλο άνθρωπο… Άντε και λίγο ρακί για το κέφι!
Έχεις κι εσύ μια δική σου ιστορία που αξίζει να ακουστεί;
Στείλε μας την εδώ: SUBMIT & GO VIRAL ή χρησιμοποίησε το hashtag #studentlifecyprus
