Να “ερωτευτείς” ένα άθλημα με την πρώτη σου επαφή με αυτό είναι σχετικά εύκολο. Να συνεχίζεις να το ακολουθείς πιστά και να αποτελεί μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς σου, είναι μοναδικό.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Κωνσταντίνος Κεραμιδάς ο οποίος μας μιλά για την μεγάλη του αγάπη για το χάντμπολ όσο λίγοι για το δικό τους άθλημα.
Δες τι μας είπε παρακάτω:
Γεια σου Κωνσταντίνε, αρχικά θα θέλαμε να μας πεις με τι ασχολείσαι αυτή τη περίοδο.
Σπουδάζω στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου γυμναστής όπου φέτος μπαίνω στο τέταρτο έτος των σπουδών μου. Παράλληλα είμαι στην ομάδα χάντμπολ του Πανεπιστημίου μου όπου ξεκινάμε προετοιμασία τέλη Αυγούστου στις εγκαταστάσεις μας.
Επειδή όμως αυτό το άθλημα απαιτεί σκληρή και συνεχή προετοιμασία, εδώ και ένα μήνα ξεκίνησα ατομικό πρόγραμμα προπόνησης ώστε να παρουσιαστώ έτοιμος τη νέα χρονιά.
Επίσης είμαι στην Εθνική ομάδα χάντμπολ Ανδρών U24 όπου τον περασμένο Ιούνιο τελείωσαν οι υποχρεώσεις μας στη Βουλγαρία, κατακτώντας την τέταρτη θέση στο 2ο Κύπελλο Εθνών της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Χειροσφαίρισης.
Τα παιχνίδια της ερχόμενης χρονιάς το πιο πιθανόν να ξεκινήσουν τον Οκτώβρη.
Πότε και πώς προέκυψε το χάντμπολ στη ζωή σου και πώς ξεκίνησες επαγγελματικά;
Από πολύ μικρός μου άρεσε ο αθλητισμός. Ήμουν τόσο δραστήριος που ασχολούμουν με διάφορα αθλήματα. Με παρότρυναν να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο όπου εντάχθηκα στην ομάδα του χωριού μου (Ευαγόρας Παλλικαρίδης), αλλά και με το στίβο αφού είχα πολύ καλούς χρόνους.
Μέχρι που μια μέρα ένας φίλος με πήρε στο γήπεδο του Κέντρου Νεότητος της κοινότητάς μου, όπου έμελλε να μου αλλάξει τη ζωή. Εκεί ήταν φίλε που ήρθα σε επαφή με το αγαπημένο και μέχρι τότε άγνωστο για ‘μένα άθλημα, το χάντμπολ.
Θυμάμαι έμεινα εκεί όλο το απόγευμα. Τα σκέφτομαι και συγκινούμαι. Ήμουνα μόλις 11 χρονών τότε αλλά δεν περνούσε ποτέ από το μυαλό μου ότι θα έμενα άλλα τόσα χρόνια προσηλωμένος σ΄αυτό το άθλημα (22 ετών).
Έτσι και έγινε. Μπήκα στην ομάδα του χωριού μου, των Αγίων Τριμιθιάς, όπου ξεκίνησα τα παιχνίδια μου στο super mini. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια χρονιά που πήγαμε στη ΣΠΕ Στροβόλου όπου είχαμε να αντιμετωπίσουμε τη SPE Cyprus College και άλλες ομάδες, όπου εκεί με ανέδειξαν καλύτερο παίχτη του τουρνουά.
Οι στόχοι αυξάνονταν και γίνονταν πιο απαιτητικοί. Πείσμωνα περισσότερο γι΄αυτό το άθλημα. Μετά έπαιξα mini παίδες αντρικό στη β’ κατηγορία.
Δεν άργησε πολύ και στα 15 – 16 μου χρόνια ήρθε η πρόταση από το Cyprus College αφού έβλεπαν την εξέλιξή μου. Με την απάντηση μου να είναι θετική, ξεκίνησα άμεσα προπονήσεις στις εγκαταστάσεις τους όπου παραμένω εκεί μέχρι και σήμερα.
Όταν πήγα φαντάρος αγωνιζόμουν με την εφηβική ομάδα και μετά από ένα χρόνο εντάχθηκα στην αντρική ομάδα με τους υπόλοιπους ενήλικες. Στην εθνική ομάδα καλέστηκα για πρώτη φορά στα 22 μου, στην Εθνική ομάδα του U24.
Εκεί ήταν που συμμετείχαμε στο τουρνουά στη Βουλγαρία με τα συναισθήματα να είναι ανάμεικτα αφού εκεί παίζεις για τη χώρα σου. Πήγαμε ως το απόλυτο αουτσάιντερ και τερματίσαμε περήφανα στη 4η θέση.
Ποια στιγμή στη καριέρα σου θεωρείς πιο σημαντική και γιατί;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παιχνίδι με την Τουρκία όπου χάσαμε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Εθνών στην Βουλγαρία. Και λόγω παιχνιδιού αλλά και κοινωνικών συνθηκών.
Μόνο που είχαμε την τούρκικη ομάδα απέναντι και τον Εθνικό μας ύμνο να ηχεί στα αυτιά μας, η συγκίνηση ήταν απίστευτη και η τρίχα… κάγκελο.
Κατά πόσο πιστεύεις είναι εύκολο σήμερα για κάποιον να ασχοληθεί επαγγελματικά με το χάντμπολ;
Εξαρτάται πάντοτε από τους στόχους που έχει κάποιος και με την σοβαρότητα που θα αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο άθλημα. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολο για κάποιον που ξεκινά από το μηδέν να πάρει τις ευκαιρίες που επιθυμεί.
Πρέπει να έχεις κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που να σε ξεχωρίζουν σε αυτό το άθλημα αλλά και να δουλεύεις σκληρά και ακατάπαυστα.
Σίγουρα δίνονται ευκαιρίες αλλά για να γίνει αυτό πρέπει κάποιος να θέσει πρώτα τους προσωπικούς του στόχους και να είναι έτοιμος να ξεδιπλώσει τα προσόντα του στον αγωνιστικό χώρο. Τότε θα έρθουν και οι ευκαιρίες που επιθυμεί.
Πώς καταφέρεις να συνδυάζεις τις σπουδές με το χάντμπολ;
Πάνω απ΄όλα σωστός προγραμματισμός και να θέτεις τους στόχους σου με κριτήριο πάντοτε το πού θέλεις να φτάσεις.
Είναι φορές που λες να τα παρατήσεις αλλά εκεί είναι που ξεπερνάς τον ίδιο σου τον εαυτό και βρίσκεις την δύναμη να αντέχεις στα δύσκολα.
Μέχρι τις 2 το μεσημέρι είμαι πανεπιστήμιο και μετά αφού ξεκουραστώ για λίγο κάνω την ατομική μου προπόνηση με βάρη και στη συνέχεια κάνω προπόνηση χάντμπολ με την υπόλοιπη ομάδα. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο όσο ακούγεται αφού χρειάζεται θυσίες.
Ποιοι είναι οι φετινοί σου στόχοι;
Στόχος μου είναι να τελειώσω τις σπουδές μου στην ώρα μου και όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι να κάνω μια καλή χρονιά εγώ και η ομάδα μου.
Ποιο είναι το όνειρό σου σαν αθλητής του χάντμπολ και ποιος αποτελεί πρότυπο για ‘σένα;
Όνειρο μου είναι να αγωνιστώ σε ομάδα του εξωτερικού π.χ στην Ελλάδα.
Πρότυπό μου είναι ο παίχτης της Εθνικής Γαλλίας και της Paris SG, Nicola Garabatic. Για ‘μένα είναι ο κορυφαίος τα τελευταία χρόνια σ΄αυτό που κάνει!
