Συνηθίζουμε, ειδικά στην Κύπρο, όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο να το αντιμετωπίζουμε σαν ένα αντρικό άθλημα. Τα τελευταία χρόνια όμως όλο και περισσότερες γυναίκες ασχολούνται ενεργά με την “στρογγυλή θεά” καταρρίπτοντας πανηγυρικά αυτό το στερεότυπο!
Μια από αυτές τις γυναίκες, που ζει μέσα στο ποδόσφαιρο, είναι και η Γεωργία Χριστοφόρου την οποία γνωρίσαμε στα γήπεδα του Πανεπιστημιακού Αθλητισμού ως ποδοσφαιρίστρια φούτσαλ.
Η Γεωργία, όμως, είναι πολύ περισσότερα από απλή παίκτρια, αφού τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως προπονήτρια ποδοσφαίρου σε ακαδημίες.
Δες παρακάτω όλα όσα μας είπε για την πορεία της στο χώρο, αλλά και για την αγάπη της για το ποδόσφαιρο:
Γεια σου, Γεωργία. Για αρχή, πες μας λίγα λόγια για ΄σένα.
Είμαι η Γεωργία Χριστοφόρου και είμαι 21 ετών. Φοιτώ στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στο τμήμα Ψυχολογίας και παίζω στην ομάδα φούτσαλ γυναικών του Πανεπιστημίου.
Παράλληλα, εργάζομαι ως προπονήτρια στην ακαδημία της GPS SEE / Valencia C.F. – Cyprus, ενώ έχω αποκτήσει το δίπλωμα UEFA C CFA Coaching στην Κύπρο και το Youth Diploma 1 COERVER Coaching στην Αγγλία.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;
Από μικρή μεγάλωσα στο χώρο του γηπέδου, πήγαινα μαζί με τον πατέρα μου και τα αδέλφια μου και παρακολουθούσαμε αγώνες. Συνεχώς μέσα στο σπίτι η τηλεόραση μόνο ποδοσφαιρικούς αγώνες πρόβαλλε.
Μετά από συχνή επαφή με τον χώρο και μέσα από τις προπονήσεις μου (έπαιξα για λίγο ποδόσφαιρο) κατάλαβα πως ήθελα να ασχοληθώ και να εμπλακώ σε αυτό το άθλημα. Όσο περνούσε ο καιρός δενόμουν περισσότερο μέχρι που μου είχε γίνει καθημερινή συνήθεια!
Όσο πιο πολύ δενόμουν, τόσο πιο πολύ με γέμιζε και συνεχώς ήθελα να ανακαλύπτω νέες εμπειρίες και να αδράττω τις ευκαιρίες που μου παρουσιάζονταν.
Δεν θα ξεχάσω την εικόνα του προπονητή μου η οποία μου ενέτεινε την περιέργεια πώς είναι να διευθύνεις μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Πώς μπορούν να συνυπάρχουν τόσοι διαφορετικοί χαρακτήρες μέσα σε μια ομάδα με κοινούς στόχους και κοινή πορεία; Αυτή η περιέργεια ήταν η αφετηρία μου!
Πώς είναι για μια γυναίκα να απασχολείται σε ένα χώρο “ανδροκρατούμενο”;
Το γεγονός ότι βρίσκομαι μέσα σε ένα “ανδροκρατούμενο” χώρο το βλέπω ως κίνητρο το οποίο μέρα με την μέρα με δυναμώνει, τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά με αποτέλεσμα να γίνομαι καλύτερη από τον χθεσινό μου εαυτό. Να μην τα παρατώ, αλλά αντιθέτως να αγωνίζομαι μέχρι να πετύχω το μέγιστο σημείο των δυνατοτήτων μου.
Ποτέ μου μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια που έχω ενταχθεί στον χώρο της προπονητικής δεν είδα ανταγωνιστικά κάποιο συνάδελφο, είτε αυτός είναι άνδρας είτε γυναίκα.
Από τον κάθε άνθρωπο έχουμε να μάθουμε κάτι, μόνο έτσι θα πετύχουμε και ως άνθρωποι, αλλά και ως προπονητές.
Τι θεωρείς πως κέρδισες μέχρι σήμερα μέσα από την προπονητική;
Μέχρι σήμερα, μέσα από την προπονητική, μόνο θετικές αναμνήσεις έχω αποκτήσει. Με όλα αυτά τα μικρά χαρούμενα προσωπάκια με τα αληθινά τους χαμόγελα και τα εκφραστικά τους μάτια πώς μπορείς να μην γίνεσαι κάθε μέρα όλο και πιο χαρούμενος;
Καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπη με διαφορετικές προσωπικότητες και συμπεριφορές, επειδή το κάθε παιδί είναι ένας ξεχωριστός χαρακτήρας και άνθρωπος.
Μέσα από τα παιδιά έχω αναπτύξει και έχω εντάξει στην ζωή μου την έννοια του σεβασμού – μέσα στο γήπεδο όλοι είμαστε ίσοι μεταξύ μας είτε διαφέρουμε στο χρώμα, στην θρησκεία, στο φύλο, στην γλώσσα – αυτές οι διακρίσεις και οι ρατσιστικές αντιλήψεις μένουν εκτός από την πόρτα του γηπέδου.
Αυτές οι έννοιες έχουν αντικατασταθεί με την έννοια της ομαδικότητας και της αποδοχής. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο και είναι εδώ που έρχομαι να εντάξω και τον εαυτό μου στην κατηγορία “Γυναίκα και Ποδόσφαιρο”.
Επίσης, δεν παραλείπω την ευκαιρία που μου δόθηκε να παρακολουθώ σεμινάρια, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό (Αγγλία) όπου εκτός από γνώσεις, απέκτησα γνωριμίες με καταξιωμένους ανθρώπους, που εμπλέκονται στον αθλητικό χώρο.
Μέχρι πού φτάνουν τα όνειρα σου, σαν Γεωργία, όσο αφορά το ποδόσφαιρο;
Τα όνειρα μου… Σίγουρα ο καθένας από εμάς θέλει και επιδιώκει να φτάσει στη δικιά του Ιθάκη, παρ΄όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια με τα οποία μπορεί να έρθει αντιμέτωπος. Ο δικός μου στόχος – όνειρο είναι να προπονήσω ομάδα πρώτης κατηγορίας.
Υπάρχει κάποια συμβουλή που σου έδωσαν και τη χρησιμοποιείς σαν μότο;
Αυτό που έχω ως προσωπικό μου οδηγό το οποίο συνεχώς έχω στο μυαλό μου είναι τα λόγια της μητέρας μου, που με είχε συμβουλέψει στην αρχή της πορείας μου μέσα στο χώρο του ποδοσφαίρου:
“Όλοι είμαστε αθλητές και μάχιμοι στην ζωή, ο καθένας μας προσφέρει και αγωνίζεται με το δικό του τρόπο, εκτός και αν κάποιος επιλέξει να είναι ένας απλός θεατής και απλά να συμβιβάζεται με τα υλικά αγαθά.”
Ευχαριστούμε την Γεωργία και της ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο μέλλον!
