Θυμάσαι το ανδρικό συγκρότημα «One» που προκαλούσε πανικό κυρίως στο γυναικείο κοινό; Από το 1999 μέχρι το 2005 απολαύσαμε: αξέχαστες επιτυχίες, ξεσηκωτικά τραγούδια, μοναδικές εμφανίσεις!
Οι ταλαντούχοι τραγουδιστές ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους πριν μερικά χρόνια, και ο καθένας διάλεξε να συνεχίσει (ή και όχι) τον καλλιτεχνικό δρόμο.
Πρόσφατα μιλήσαμε με έναν από αυτούς, τον Κύπριο καλλιτέχνη Φίλιππο Κωνσταντίνο, για να μάθουμε πού βρίσκεται σε αυτή την περίοδο της ζωής του.
Δες όσα μας είπε πιο κάτω:
Γεια σου Φίλιππε. Όλοι σε γνωρίσαμε μεταξύ της δεκαετία των 90ς και των 00′ μέσα από το συγκρότημα των ONE που έκανε πάταγο. Τι κρατάς και τι αφήνεις από εκείνη την εποχή σχεδόν 20 χρόνια μετά;
Οι ΟΝΕ ουσιαστικά δημιουργήθηκαν στο τέλος των ’90s, το 1999, και έκλεισαν τον κύκλο τους το 2005. Άρα θεωρώ ότι βασικά ήμασταν συγκρότημα της νέας χιλιετίας, του ’00.
Υπήρξαν πάρα πολλές όμορφες στιγμές, όπως και κάποιες άσχημες, αλλά πιο πολύ κρατάω το ότι καταφέραμε, μέσα από τη δική μας πολύ σκληρή δουλειά και αφοσίωση σε αυτό που κάναμε, να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην ελληνική μουσική βιομηχανία και να αφήσουμε πίσω μας πάρα πολύ καλά τραγούδια, τα οποία αντέχουν στο χρόνο και παίζονται συνέχεια μέχρι σήμερα.
Κρατάω φυσικά την απίστευτη αγάπη που εισπράξαμε από τον κόσμο, και μάλιστα πριν την δημιουργία των μέσων μαζικής δικτύωσης που κατέλαβε τον πλανήτη, την εκπροσώπηση της Κύπρου μας στην Eurovision του 2002 στην Εσθονία, τις μεγάλες περιοδείες μας σε Ελλάδα, Κύπρο, Ευρώπη και Αμερική, και βεβαίως, την πιο περήφανη στιγμή, όταν είχαμε την τιμή να μεταφέρουμε και εμείς την Ολυμπιακή Φλόγα το 2004, και μάλιστα στη Θεσσαλονίκη, την πόλη όπου αρχίσαμε την καριέρα μας.
Γενικώς, ήταν μια πολύ όμορφη και δημιουργική εποχή για εμάς και για την Ελλάδα, η οποία δυστυχώς, βάση κυρίως των νέων οικονομικών δεδομένων, έχει περάσει για όλους ανεπιστρεπτί.
Οι One μετά από χρόνια είχαν επανενωθεί για μια και μόνο φορά το 2015 για χάρη του ελληνικού τελικού της Eurovision. Υπάρχει περίπτωση αυτό να ξαναγίνει; Υπάρχουν πολλοί λάτρεις των 90ς και των One που θα ήθελαν να σας ξαναδούν μαζί.
Το 2015 η Eurovision γιόρταζε τα 60χρονα της, έτσι, τιμής ένεκεν, η ΕΡΤ μάς κάλεσε να τραγουδήσουμε το τραγούδι με το οποίο εκπροσωπήσαμε την Κύπρο το 2002, κάτι που φυσικά δεχτήκαμε με χαρά.
Η αγάπη και η απίστευτη ενέργεια με την οποία μας υποδέχτηκε ο κόσμος ήταν απερίγραπτη.
Αν γινόταν ποτέ άλλη μια επανένωση, εγώ θα ήθελα να γίνει με τη μορφή ολοκληρωμένης συναυλίας αυτή τη φορά, ένα κανονικό σόου με χορευτές και σκηνικά, και φυσικά μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και Κύπρο. Να γίνει σωστά, οργανωμένα και όμορφα.
Νομίζω αυτό θα ήταν κάτι που θα το θέλαμε όλοι. Είναι όλα θέμα σωστού budget λοιπόν, σωστής επιχείρησης, διαχείρησης και timing.
Αρκετά χρόνια μετά το τραγούδι σε βλέπουμε στο θέατρο. Πότε ανακάλυψες αυτό το ταλέντο και πώς ξεκίνησε όλο αυτό;
Την καλλιτεχνική μου φύση είχα την τύχη να την ανακαλύψω από πολύ μικρός, από το νηπιαγωγείο. Δεν υπήρχε μουσική, θεατρική και οποιαδήποτε άλλη δημιουργική δραστηριότητα που να μην ήμουνα πάντοτε «χωμένος» μέσα.
Η σκηνή για ‘μένα ήταν σαν ένα δεύτερο σπίτι, ένας φυσικός χώρος στον οποίο μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου, ν’ ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω.
Άρα πιστεύω πως κάθε καλλιτεχνικό βήμα που έκανα στη ζωή μου, ερχόταν πολύ φυσιολογικά και αβίαστα.
Πηγαίνοντας στο Λονδίνο να σπουδάσω σκηνοθεσία, σε μία από τις καλύτερες σχολές Καλών Τεχνών στον κόσμο το Saint Martins College of Art & Design, μού διεύρυνε τους θεατρικούς ορίζοντες μου. Έπειτα, συνέχισα τις θεατρικές μου σπουδές, μπαίνοντας στη Δραματική Σχολή Διομήδη Φωτιάδη στην Αθήνα, όπου είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω και να μελετήσω, μαζί με εξαιρετικούς δασκάλους, θεατρικά κείμενα που δεν ήξερα και δεν είχα «αγγίξει» ποτέ.
Κατά τη διάρκεια της πορείας των ΟΝΕ, πολύ απλά δεν είχα καθόλου χρόνο για να ασχοληθώ με ο,τιδήποτε άλλο, έτσι μόλις αυτό τέλειωσε το 2005, έπεσα με τα μούτρα στο θέατρο και στην υποκριτική.
Έφυγα για Λος Άντζελες, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, ανακαλύπτοντας κι άλλες νέες εμπειρίες και διευρύνοντας κι άλλο τους ορίζοντες μου, για να γυρίσω μετά ξανά στην Ελλάδα και ν’ αρχίσω να συνεργάζομαι με θεατρικές παραγωγές εκεί.
Σε ποια περίοδο της ζωής σου βρίσκεσαι σήμερα, τόσο επαγγελματικά, όσο και στη ζωή σου;
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μια πολύ δημιουργική περίοδο της ζωής μου.
Συνεργάζομαι με όμορφους, ταλαντούχους ανθρώπους και στο θέατρο και στη μουσική, φτιάχνουμε καινούρια συναρπαστικά projects, γράφω τα δικά μου κείμενα, και ετομάζομαι να σκηνοθετήσω και επίσημα πλέον την πρώτη μου θεατρική δουλειά, για την οποία ανυπομονώ.
Η υποστήριξη, εννοείται, της οικογένειας και των φίλων σε κάθε μου βήμα είναι σταθερή αξία.
Η ζωή του καλλιτέχνη είναι όλο σκαμπανεβάσματα. Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες στην καριέρα σου; Πώς χαρακτηρίζεις την πορεία σου μέχρι σήμερα;
Το να πηγαίνεις σε μια άλλη χώρα και ν’αρχίζεις κάτι από το μηδέν, σίγουρα ανεβάζει το βαθμό δυσκολίας. Όπως και το να προσπαθείς να ξεχωρίσεις σε μεγαλύτερες αγορές, όπου ο ανταγωνισμός είναι περισσότερος.
Είμαι όμως άνθρωπος που πιστεύει στη μοίρα, πως όλα όσα συμβαίνουν, ή δεν συμβαίνουν στη ζωή μας, γίνεται για κάποιο λόγο. Πιστεύω όμως και στο «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», ειδικά για έναν καλλιτέχνη που πρέπει να είναι επαγρυπνισμένος και σε διαρκή εγρήγορση.
Όλα αρχίζουν από το ταλέντο, το οποίο πρέπει να καλλιεργήσεις, να το φροντίσεις, και μαζί με την προσωπικότητα σου και τις σωστές επιλογές που κάνεις στη ζωή σου, να το κρατήσεις ζωντανό. Ταυτόχρονα μαθαίνεις να κάνεις «γερό στομάχι», όπως λένε όλοι, αντιμετωπίζοντας όλες τις δυσκολίες που έρχονται στο δρόμο σου, όλες τις απορρίψεις και τις κλειστές πόρτες που βρίσκεις, μέχρι να σου δωθούν οι σωστές ευκαιρίες.
Εγώ είχα την τύχη να είμαι μέρος ενός project (βλ. ΟΝΕ) που άφησε γερά το στίγμα του στη συνείδηση του κόσμου, αλλά μέσα από κάθε δουλειά που κάνω φροντίζω να τους υπενθυμίζω πως ο καλλιτέχνης Φίλιππος Κωνσταντίνος δεν είναι μόνο αυτό, δεν είναι μόνο ένα πράγμα.
Έχω πολλές και διαφορετικές καλλιτεχνικές πτυχές και ανησυχίες, που αξίζει να τις ανακαλύψουν μαζί μου.
Έχεις σε κάποιον/α αδυναμία; Υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι η δύναμη σου για να προχωράς στα δύσκολα;
Δεν θα πρωτοτυπήσω. Θα σ’ το πω ξεκάθαρα: η Μαμά μου.
Είναι το ΕΝΑ πρόσωπο στη ζωή όλων μας που ξέρουμε ότι μας αγαπάει χωρίς όρους και προυποθέσεις, και θα μας αγαπάει για πάντα. Όπου κι αν βρίσκεται. Εμένα μου λείπει. Μου λείπει, γιατί την έχασα το 2013, αφού πάλεψε για 2μιση χρόνια με τον καρκίνο του μαστού.
Βλέποντας την να παλεύει σαν λιοντάρι μ’ αυτή την ανίατη ασθένεια (και όχι μόνο), για να της δωθεί λίγο περισσότερος χρόνος δίπλα στην οικογένεια της, μού έδωσε και ‘μένα πολλαπλό θάρρος και γενναιότητα ν’αντιμετωπίσω κάθε δυσκολία και αντιξοότητα.
Ήταν απίστευτη γυναίκα, και ξέρω ότι με προσέχει και είναι στο πλάι μου όταν τη χρειαστώ.
Πιστεύεις ότι εάν είσαι καλλιτέχνης στη Κύπρο μπορείς να εξελιχθείς; Δώσε μια συμβουλή σε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη μουσική ή το θέατρο;
Ζούμε στην εποχή του Internet και των μέσων μαζικής δικτύωσης, όπου ακόμα και μια μικρή χώρα όπως η Κύπρος μπορεί να ξεχωρίσει πλέον, και ν’ αφήσει το καλλιτεχνικό στίγμα της, όταν θέλει και μπορεί.
Η μόνη συμβουλή που μπορώ ίσως να δώσω, είναι ν’ αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις. Ακούγεται κλισέ, αλλά είναι η αλήθεια. Να εξελίσσεις το ταλέντο σου και να μην επαναπαύεσαι.
Υπάρχουν πολλά ταλαντούχα παιδιά εκεί έξω, που πραγματικά διψάνε για μια ευκαιρία και δυστυχώς πολλές φορές δεν τους δίνεται ποτέ.
Στην Κύπρο υπάρχουν πάρα πολλά ταλέντα και χαίρομαι που βλέπω ολοένα και περισσότερα παιδιά να σπουδάζουν το αντικείμενο τους, είτε πρόκειται για θέατρο, μουσική, είτε για χορό.
Άλλη μια συμβουλή που νιώθω ότι οφείλω να δώσω, είναι να ταξιδέψουν.
Ν’ ανοίξουν τα φτερά τους, να δουν άλλους κόσμους, πολιτισμούς, κουλτούρες, να δουν αμέτρητες μικρές και μεγάλες παραστάσεις, να διευρύνουν κι αυτοί τους ορίζοντες τους, και όταν κάποια στιγμή θελήσουν να επιστρέψουν στην μικρή πατρίδα μας, θα μπορούν να προσφέρουν ακόμα περισσότερα στις νέες γενιές που θα έρθουν.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Ο λαός συνηθίζει να λέει: “Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει!”. Εγώ απλά θέλω να έχω την υγεία μου, να έχω όρεξη, ενέργεια και έμπνευση να κάνω projects που αγαπώ και έχουν να πουν κάτι στον κόσμο.
Διλήμματα!
- Βουνό ή Θάλασσα; Θάλασσα
- Καφές ή Τσάι; Ισοπαλία
- Μπύρα ή Κρασί; Μπύρα
- Φθινόπωρο ή Άνοιξη; Άνοιξη
- Μουσική ή Θέατρο; Ισοπαλία
- Σκύλος ή Γάτα; Σκύλος
- Ψάρι ή Κρέας; Ισοπαλία
