Ακόμα θυμάμαι εκείνη την εποχή των πρώτων χρόνων μετά το σχολείο, που υπήρχε ένας και μόνο τρόπος διασκέδασης σχεδόν για τους περισσότερους – το ασταμάτητο clubbing.
Βλέπεις ο απόηχος του millennium, των δανείων και της “ευμάρειας” μας άφησε κάπως στάσιμους.
Τι κάναμε τότε σε σχέση με σήμερα; Δες πιο κάτω:
1Μάθαμε να διασκεδάζουμε… εναλλακτικά!
Μας θυμάμαι όλους λίγο-πολύ ντυμένους σαν να θελάμε να παίξουμε τους κουμπάρους σε δεξίωση, να προσπαθούμε να μπούμε σε κάποιο club για να ακούσουμε την απόλυτα commercial μουσική της εποχής, να παίρνουμε πόζες με μπλαζέ ύφος, και το ποτήρι στο χέρι νομιζόμενοι ότι είμαστε πάρα πολύ IN.
Υπήρχαν βέβαια κι αυτοί που έτρεχαν στα μπουζούκια, ανεβαίνανε στα τραπέζια και στις πίστες με όλη την βλαχό-baroque αισθητική ακούγωντας όλα τα σουξέ της εποχής, ρίχνοντας λουλούδια και σκορπώντας ΄συνεχώς χαρτομάντιλα.
2Προσπαθήσαμε τότε ως νεολαία να ακολουθήσουμε το δρόμο που άνοιξαν οι άλλοι.
Nα αποδεχτούμε τον όρο μπουζούκια, αλλά τι κι’ αν τα μοδάτα club τα φάγαμε, για τους περισσότερους από εμάς ισχύει μία και μόνο αλήθεια: Δεν καταφέραμε ποτέ να χωνέψουμε τα μπουζούκια! Ευτυχώς!
Αυτος ο τρόπος διασκέδασης απλά δεν μας πήγαινε, λες και ανήκε σε μια μόνο γενιά, σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο και δεν μπορούσαμε οι περισσότεροι να αφομοιώσουμε αυτό που συνέβαινε γύρω μας.
Με λίγα λόγια, το καψουρο-μεράκλωμα και το τσιφτετέλι δεν… και φυσικά δεν μιλάω για εκείνα τα ωραία μπουζούκια του Ζαμπέτα και της Μοσχολιού που βλέπαμε στις παλιές ταινίες!
Και τότε συνέβη κάτι που μας άλλαξε ξαφνικά και μας επαναπροσδιόρισε… τουλάχιστον κάποιους από εμάς.
3Το alternative… όπως λέμε εναλλακτικό!
Ξαφνικά όλα άρχισαν να αλλάζουν, άνοιξαν τα λεγόμενα εναλλακτικά μαγαζιά. Μας έμαθαν τι είναι η techno μουσική, τι είναι η house, μας έδειξαν πώς να πετάξουμε από πάνω μας τα ρούχα με τις επωνυμίες, το ψέυτικο glamour και να λύσουμε τα σώματα μας.
Να τρέξουμε στα vintage shops, να εκτιμήσουμε το παλιό που επέστρεφε με μια νέα πνοή, και μια στάση αποδοχής απέναντι στη διαφορετικότητα.
Όταν πια μπήκαμε για τα καλά στον alternative τρόπο διασκέδασης, τα club ήτανε OUT, ήταν για τους πολλούς, γι’ αυτούς που δεν ήξεραν, που αρχίσαμε να τους περιφρονούμε επειδή δεν έβλεπαν το καλαίσθητο, το προχωρημένο… το εναλλακτικό!
Κι όμως πολλοί ήταν αυτοί που ακολούθησαν το νέο ρεύμα που κατέβηκαν με τα επώνυμα ρούχα τους στα alternative bars και για πρώτη φορά έβλεπες νέο-χίππιδες, ροκάδες, φρικιά, και το λεγόμενο high society να διασκεδάζει με gay friendly διάθεση, να φλερτάρουν, να γελάνε, και το δερμάτινο jacket να τρίβεται με το Burberry πουκάμισο.
Μάθαμε να χορεύουμε σε άλλους ρυθμούς, να ακούμε καινούρια -κι’ όχι τόσο εμπορικά- συγκροτήματα και μουσικούς, ανακαλύψαμε ξανά τους PinkFloyd, τους Rolling Stones, τους Queen, τον Bon Jovi, ακόμα και η disco είχε την αναγέννησή της.
Η διασκέδαση άλλαξε μορφή, έγινε πιο χαλαρή, πιο αυθεντική, ο χορός και η κουβέντα μπορούσαν επιτέλους να συνδυαστούν ξανά μέσα σ’ αυτούς τους πιο μικρούς και γουστόζικους χώρους με τους neon φωτισμούς, τα λαμπάκια, και την industrial αισθητική.
4 Οι συνήθειες και τα γούστα μας ξαφνικά μεταλλάχτηκαν!
Χόρευες και έβλεπες ανθρώπους ντυμένους με grunge look σαν ήταν μέλη του συγκροτήματος των Nirvana. Κι αλλούς λίγο πιο vintage, λίγο πιο μποέμ λες και βγήκαν από νεανικό περιοδικό του 1984! Και το μούσι να γίνεται σύμβολο των hipsters, και κατόπιν των περισσότερων ανδρών.
Μαζί με τη μόδα αλλάζαμε και εμείς στον τρόπο που διασκεδάζαμε. Ως αντίβαρο των μπουζουξίδικων, ανακαλύψαμε ξανά τα ρεμπετάδικα, τις μπουάτ με τις -πιο νέο κύμα- μουσικές, τις παραδοσιακές ταβερνούλες, αλλά και τα μπαράκια με τις swing μελωδίες, βραδιές με jazz και με… Σωτηρία Μπέλλου, γιατί όχι;!
Βλέπεις, κάπου ήθελαν και οι πιο alternative να εκτονωθούν, ίσως με πιο πολύ στυλ, με λίγο παραπάνω γούστο, κάπως αντισυμβατικά.
5Ήταν ίσως μια γενιά, που επέστρεφε τότε από το εξωτερικό πιο ενημερωμένοι, πιο φρέσκοι…
Έφεραν έναν άλλο αέρα και με νέες ιδέες, ή μπορεί να ήταν ακόμα και η δική μας εσωτερική ανάγκη. Μέσα από τις πρωτόγνωρες για εμάς δυσκολίες που φαινόντουσαν να έρχονται -και κοντά σε μια οικονομική κρίση που τότε έβραζε- να ψαχτούμε και να βρούμε άλλους τρόπους διασκέδασης.
Κατά κάποιον τρόπο όμως, μέσα από την αλλαγή που επέφερε το εναλλακτικό στον τρόπο ψυχαγωγίας, πολλοί από εμας μάθαμε να επιλέγουμε, να έχουμε άποψη, κριτήρια, κι αυτό μας άρεσε.
Η αλήθεια είναι ότι είτε πιστεύουμε στο εναλλακτικό είτε όχι, οφείλουμε να παραδεχτούμε ένα πράγμα: Όσοι πέρασαν από αυτή τη φάση δεν είναι πια οι ίδιοι, έχουν ψαχτεί στη μουσική, στις ταινίες, στα βιβλία, σε κάθε μέσο ψυχαγωγίας, αλλά και στον ίδιο τον τρόπο ζωής τους.
Κάπως έτσι μάθαμε στο χθες, πώς να διασκεδάζουμε πιο ελεύθερα, πιο χαλαρά και ίσως λίγο πιο ακομπλεξάριστα για το σήμερα.
