Τα 5 μαρτύρια του κάθε Κυπραίου σε μια τυπική μέρα του φετινού Καρναβαλιού!

Ξυπνάς πρωί. Αρκετά πρωί. Επειδή ως γνωστόν ως Κυπραίοι πιστεύκουμε ότι ΜΟΝΟ εμείς εσκεφτήκαμε να ξυπνήσουμε που το χάραμα, λες τζιαι οι άλλοι ούλλοι ας πούμε εν να έρτουν απόγευμα.

Ντύνεσαι, βάλεις την -νομιζόμενος- πρωτότυπη στολή σου, τζιαι περιμένεις την παρέα σου να έρτει.

Ακολουθεί η τυπική συζήτηση του ποιος θα πάρει αυτοκίνητο, κάτι που καταλήγει ΠΑΝΤΑ σε καφκά. Τζιαι κάπου δαμέ ξεκινούν οι πρώτες σκέψεις τύπου «Γιατί Θεέ μου εδέχτηκα να πάω;!».

Ίσως το χειρότερο πράγμα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και φέτος. Μπαίνεις στο highway, γεμάτος αυτοπεποίθηση τζιαι περηφάνεια που εκατάφερες να ξυπνήσεις πρωί, μόνο τζιαι μόνο για να αντιληφθείς ότι τα αυτοκίνητα παν σημειωτόν τζιαι ακόμα είσαι Λευκωσία.

Κάπου εδώ ξεκινά η 2η διαμάχη της ημέρας, με τον «ξερόλα» της παρέας να μάσσιεται «ΕΓΩ ΕΛΑΛΟΥΝ ΣΑΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ, ΑΛΛΑ ΕΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ». By the way, η όλη συζήτηση συνεχίζεται ώσπου να φτάσουμε (μετά που 2 ώρες) Λεμεσό.

Φτάνοντας, λοιπόν, στην πολυπόθητη Ιθάκη (βλέπε Λεμεσός), έρχεσαι αντιμέτωπος με το επόμενο εμπόδιο της μέρας. Δεν έσσιει τόπο να παρκάρει ούτε ποδήλατο!

Είναι ΟΥΛΛΑ τα parkings γεμάτα, στους δρόμους επικρατεί ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ χάος, αυτοκίνητα γυρώ σου σε κάθε πιθανή κατεύθυνση τζιαι πεζοί να περπατούν μέσα στους δρόμους λες τζιαι εν στο… Walk of Fame. Hello, εν δρόμος;!

Να σημειωθεί ότι πάντα υπάρχει ένα outsider μέσα στο αυτοκίνητο, που όπου δει 0,5 εκατοστό όφκερο, εν κάπως ΒΑΛ’ ΤΟ ΔΑΜΕ ΒΑΛ’ ΤΟ ΔΑΜΕ. Hello, εν τζι’ εν κατσαρίδα που κρατώ…

Αφότου εκατάφερες –με μεγάλη επιτυχία- να έβρεις parking και μετά που τεράστιο Γολγοθά για να σταθείς κάπου που να μπορείς να βλέπεις, βρίσκεις επιτέλους την ευκαιρία να επιβεβαιώσεις ότι φορείς την πιο ωραία, την πιο πρωτότυπη στολή.

Δεν χρειάζονται παραπάνω που 5 δευτερόλεπτα, για να αντιληφθείς το 4ο μαρτύριο της μέρας. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ το 1/10 των ανθρώπων που εν γυρώ σου, φορούν την ίδια στολή με ‘σένα. ΟΚ. Κλαίεις λλίο, αλλά δέχεσαι το.

Λαλείς τζιαι εσύ εν πειράζει, οι άλλοι λογικά εν πιο δημιουργικοί. Κάμνεις ένα γλήορο scan, τζιαι διαπιστώνεις ότι τα υπόλοιπα 9/10 εν ντυμένοι γατούλες. Παίρνεις πίσω τζιείνο που είπες, η στολή σου τελικά εν ΤΕΛΕΙΑ!

Έφτασε επιτέλους η μεγάλη ώρα! Η παρέλαση ξεκινά, τζιαι περιμένεις να δεις κάτι ΓΟΥΑΟΥ, κάτι διαφορετικό που τες προηγούμενες χρονιές. Σ’ αυτό το σημείο κάμνεις μια -κάπως- απότομη προσγείωση… στα τοπικά δεδομένα.

Παρέλαση τράκτορ (με λλία άρματα ενδιάμεσα), παγωνιέρες πάνω στα άρματα, με τους ανθρώπους πάνω να πίνουν non-stop μπύρες, μιτσιοί να σου πετάσσουν σπρέι ΜΕΣΑ στα μάθκια σου, μικρός χαμούλης στην παρέλαση, με τον καθένα να κάμνει ό,τι θυμηθεί.

Ποιο καρναβάλι Βραζιλίας, ποιο καρναβάλι Ιταλίας; Τύφλα να έχουν μπροστά στο δικό μας! 😉

Συμφωνείς ότι δεν είναι τυχαίο που όπου πάεις ακούεις: «Σαν το καρναβάλι της Λεμεσού ΕΝ ΕΣΣΙΕΙ!»;