Ρωτήσαμε 5 Κύπριους ποιο ήταν το πιο ντροπιαστικό πράγμα που έπαθαν εν ώρα μαθήματος!

• «Λοιπόν, μια μέρα είχαμε παρουσιάσεις στο μάθημα των αγγλικών τζιαι εγώ εκάθουμουν κύριος στην πρώτη σειρά, μέγα λάθος! Φκαίνει μια να παρουσιάσει, βάλει το usb στο κομπιούτερ τζαι ξεκινά την.. (προσπάθεια) παρουσίασης.
  Μόλις την ακούω να λαλεί την πρώτη πρόταση, ήθελα να πεθάνω που το γέλιο. Εκτός του ότι εμίλαν άθλια αγγλικά, ήταν τζιαι ούλλα λάθος τζιαι εμίλαν μας με ύφος μαστουρομένο. Βασικά ήταν μια καταστροφή η όλη παρουσίαση.
  Εεε στην αρχή εσφύγκουμουν, μετά άρκεψα έβηχα για να φανεί ότι εν γελώ, εε βήξε βήξε σε μια φάση εν άντεξα άρκεψα τζιαι εγελούσα.
  Τζιαι μετά αρκέψαν τζιαι εγελούσαν τζιαι οι υπόλοιποι, τζιαι επειδή εν εμπορούσα να σταματήσω, φάση έκλαια, εφκήκα έξω τάχα για να ηρεμήσω. Τζιαι όταν ενόμισα πως είμαι οκ τζιαι σοβαρός, εξαναμπήκα μέσα τζιαι μόλις έκατσα τζιαι ξανά ακούω την να μιλά, εεε εν άντεξα εξαναφύρτηκα.
  Όπως καταλαβαίνεις, από εκείνη τη μέρα και μετά δεν μου εξαναμίλησε. Βασικά νομίζω μισά με.»

• «Ήμουν γυμνάσιο και είχαμε μια εργασία στην Ιστορία σχετικά με τα κατεχόμενα μας χωριά. Εγώ είχα να κάμω την εργασία με ένα κοπελούι που ήταν που τη Φιλιά (Μόρφου), γι’ αυτό τζιαι είπαμε να κάμουμε για το χωριό του.
  Εκάμαμε έτσι καλά την εργασία μας, ωραία συγυρισμένη, αλλά η καθηγήτρια ήθελε ιμίσιη μου να της δείξουμε και βίντεο.
  Άτε κάτσε έβρε βίντεο τζιείνη την ώρα μες το μάθημα τζιαι οι άλλοι να περιμένουν. Να σημειωθεί ότι ήταν και ο διευθυντής μέσα στην τάξη για να δει τις εργασίες μας! Έτσι μπαίνουμε μες το internet τζιαι γράφουμε “filia” και βρίσκουμε ένα βίντεο, βάλουμε το και εμείς (δεν το είχαμε δει πιο πριν) τζιαι ήταν… αντιλαμβάνεστε!
  Εν ξέρω με ποια λογική κάποιος βάλλει για εικόνα του συγκεκριμένου βίντεο ένα χωρκό τζιαι για τίτλο “FILIA”…  Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!»

• «Μια μέρα είχα εξέταση, τζιαι όταν ήμουν σπίτι επήα να δω τι ώρα ήταν, τζιαι εν ξέρω πώς, αλλά τελικά είχα δει λάθος ώρα…
  Τζιαι βασικά ήμουν στην κουζίνα μου τζιαι έτρωα σαλάτα, τζιαι πιάνει με μια φίλη μου τηλέφωνο τζιαι τσιριλλά μου:
  – Tι κάμνεις;
  – Τρώω σαλάτα γιατί; (*απαντώ μασουλώντας)
  – Έχουμε εξέταση τέλειωνε έλα!
  – Τι εννοείς ρε, αφού εν η ώρα 16:30…
  – Θεοδώρα hello κρατώ το γραπτό μπροστά μου τζιαι πρέπει να μπω μες την τάξη ξανά τωρά!
  Όπως καταλαβαίνεται έπρεπε να προλάβω να πάω, όμως για κάποιο λόγο η πρώτη μου έννοια ήταν να αλλάξω ρούχα, γιατί ήμουν με τις φόρμες – όπως τον γύφτο.Τελικά όυτε τούτο εν έφτασα να κάμω, τζιαι επήα έτσι ντυμένη!
  Το τοπ ήταν ότι η καθηγήτρια, η καημένη, ερώταν με αν έπαθα κάτι τζιαι λαλώ της «Όι κυρία, απλά εσύγχισα την ώρα», τζιαι εν με επίστευκε!»

• «Χαχαχα ακόμα θυμούμαι το τζιαι γελώ!
  Ήταν το πρώτο μάθημα τον Σεπτέμβρη τζιαι εβάλαν μας το που η ώρα 9:00 το πρωί.
  Εβουρούσα να φτάσω, πάω πανεπιστήμιο τζιαι το μόνο μου άγχος ήταν ότι εν να με κάμει “scan” ούλλη η τάξη, επειδή εν να μπω τελευταία μέσα.
  Εθυμούμουν Α108, μπαίνω μέσα, το μάθημα είχε ξεκινήσει ήδη, είπα απολογούμαι τζιαι επήα ήσυχη έκατσα πίσω – πίσω.
  Έπιανα κανονικά σημειώσεις εγώ, ώσπου σε μια φάση, όπως εμίλαν ο καθηγητής, είπε το όνομα του μαθήματος, τζιαι επαραξενέφτηκα, επειδή εν εθυμούμουν να είχα επιλέξει έτσι μάθημα!
  Ελέγχω το πρόγραμμα, τζιαι βασικά τζιείνη την ώρα αντιλήφθηκα ότι σίουρα κάποια βίδα απουσιάζει που τον εγκέφαλο μου. Είχα μάθημα στη Β108 και όχι Α108, στην άλλη πλευρά του πανεπιστημίου!
  Τζιαι το πρόβλημα εν τζιαι ήταν οι σημειώσεις, αλλά το ότι έπρεπε να περάσω για δεύτερη φορά το ίδιο μαρτύριο του “scanning” ούλλης της τάξης για να φκω, τζιαι ξανά για να μπω στην άλλη τάξη… Που τζιείνη την μέρα ελέγχω το πρόγραμμα 2-3 φορές πριν πάω σε μάθημα.»

• «Τραγικότατη εμπειρία Θεέ μου, ρεζίλι! Ήταν αρχές του εξαμήνου, ξέρετε τη φάση… Φουλ αγχωμένος, προσπαθείς να κάμεις καλή εντύπωση του καθηγητή, ότι και καλά κάτι καταλάβεις κάτι που τζιείνα ούλλα τα ακαταλαβίστικα.
  Τέλοσπαντων, σε μια φάση επήα να απαντήσω ένα μήνυμα στο τηλέφωνο μου. Στην τάξη απόλυτη ησυχία, μόνο ο καθηγητής να μιλά.
  Δεν ξέρω πώς τα εκατάφερα, αλλά που το «απάντα διακριτικά το μήνυμα», εκατέληξα στο να πατήσω το Play στο Spotify! Να πεις ήταν τζιαι κανένα τραγούδι της προκοπής; Που έτσι τύχη!
  Εξεκίνησε να παίζει full volume η Καλομοίρα μες την τάξη «Πρώτη μου φόρα που χτυπάει τρελά, πάει να σπάσει η καρδιά μου». Τζιείνη την ώρα πας τη βιασύνη μου εν έβρισκα τα κουμπούθκια να το χαμηλώσω, πάτα τζιαι να πατήσεις τζιείνο το κουμπούι για να σβήσει το τηλέφωνο εμπήκε 5 φορές το Apple Pay.
  Η Καλομοίρα εντωμεταξύ εσυνέχιζε ακάθεκτη «Πώς να σου το πω δεν είναι καλά και τα ελληνικά μου». ΡΕ – ΖΙ – ΛΙ! Αντιλαμβάνεσαι τι εντύπωση εδημιούργησα. Έχουμε και Σεπτέμβρη!»

Ποια είναι η δική σου ντροπιαστική εμπειρία; Γράψε μας στα σχόλια!