Η κατάσταση είναι δύσκολη, το είπαμε και το ξαναλέμε! Όμως, αν υπακούσουμε στα μέτρα – οδηγίες των ειδικών, τότε θα καταφέρουμε να σπάσουμε την αλυσίδα της εξάπλωσης του κορωνοϊού και θα βγούμε νικητές!
Ένα από τα μέτρα της Κυπριακής Κυβέρνησης ήταν να κλείσει τα σύνορα της χώρας και να ζητάει Πιστοποιητικό Υγείας από όσους Κύπριους θέλουν να επαναπατριστούν, με αποτέλεσμα πολλοί φοιτητές μας να μείνουν σε χώρες του εξωτερικού, όπου σπουδάζουν.
Κάποιοι το έκαναν οικιοθελώς, άλλοι λόγω φόβου και άλλοι λόγω των πιο πάνω μέτρων. Εμείς ρωτήσαμε 5 Κύπριους φοιτητές που έμειναν στο εξωτερικό αυτές τις δύσκολες μέρες, να μας πουν όσα βιώνουν και πώς είναι η κατάσταση εκεί.
Δες πιο κάτω τι μας απάντησαν:
1Μαρίνα Χριστοφίδη, 23 ετών, φοιτήτρια στη Μ. Βρετανία
«Έμεινα από προσωπική επιλογή και το αποφάσισα πριν ανακοινωθούν τα μέτρα της K. Δημοκρατίας. Αποφάσισα να μην έρθω από φόβο μην κολλήσω τον ιό και τον μεταφέρω στην Κύπρο και σε άτομα των ευπαθών ομάδων.
Επίσης, κρίνω αρκετά άσκοπη ταλαιπωρία για οποιονδήποτε να χρησιμοποιεί τρένα, αεροπλάνα και αεροδόμια αυτήν την περίοδο!
Μιλώντας για την προσωπική μου εμπειρία στο Leeds, μέχρι στιγμής, ο περισσότερος πανικός γίνεται στις υπεραγορές, οι οποίες κάποιες μέρες μένουν εντελώς άδειες.
Η συμπεριφορά των καταναλωτών, κυρίως τις προηγούμενες εβδομάδες, ήταν εξωπραγματική και γελοία. Παρ’ όλα αυτά, όταν πάω κατά τις πρωινές ώρες η κατάσταση είναι εντάξει και δε θα μείνουμε νηστικοί.
Στα άλλα επίπεδα, παρά την αδιαφορία των προηγούμενων ημερών, ευτυχώς ο Boris Johnson έχει πάρει -επιτέλους- τα κατάλληλα μέτρα και μπορώ να πω ότι νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια.
Σχετικά με τους φοιτητές, οι περισσότεροι Ασιάτες ήταν οι πρώτοι που έτρεξαν να κλείσουν εισητήριο για τις χώρες τους. Οι Ευρωπαίοι χωρίστηκαν σε δυο κατηγορίες, αυτοί που ήδη έφυγαν από την Αγγλία και αυτοί που έμειναν και κλειδώθηκαν στα σπίτια τους.
Οι αδιάφοροι Άγγλοι από την άλλη, μέχρι και την τελευταία ημέρα πριν από το lockdown συνέχιζαν τα parties και και τις μαζικές συναθροίσεις!
Με τα μέτρα της Κυπριακής Δημοκρατίας, συμφωνώ απόλυτα με την «αυστηρότητα» τους, σκεπτόμενη το μικρό μέγεθος της χώρας μας, τους λιγοστούς μας πόρους σε εξοπλισμό και εγκαταστάσεις σε θέματα υγείας, αλλά και τον μικρό μας πληθυσμό!
Σχετικά με την απόφαση που περιορίζει πολλούς φοιτητές να επιστρέψουν πίσω Κύπρο, λόγω του ότι το απαιτούμενο χαρτί δε δίνεται στην Αγγλία, ακόμα κι αν είμαι της άποψης ότι πραγματικά δεν πρέπει να έρθουμε, εντούτοις γνωρίζω μερικά άτομα που για τον άλφα ή βήτα λόγο χρειάζεται να επιστρέψουν και αυτό έπρεπε να ληφθεί σοβαρά υπόψιν!
Για να είμαι ειλικρινής, δεν με απασχολεί ιδιέταιρα το γεγονός ότι είμαι μακριά από την οικογένειά μου αυτό το διάστημα, αφού έχω συνηθίσει στην Αγγλία. Ναι μεν η κατάσταση είναι άσχημη και πρωτόγνωρη, αλλά όταν μένουμε στα σπίτια μας, είμαστε ασφαλείς (ναι, μένω κι εγώ σε εστία)!
Οι γονείς μας αγχώνονται παραπάνω από το κανονικό. Όπως και άλλους φοιτητές που έχουν παραμείνει, έτσι κι εμένα, η μάμα, ο παπάς, η γιαγιά, η θεία, κτλ μας καλούν 15 φορές την ημέρα για να δουν αν είμαστε καλά, λες και είμαστε εγκλωβισμένοι και ετοιμοθάνατοι σε ένα ερημικό νησί στην άλλην άκρη της γης! Για όνομα του Θεού, αγαπητοί Κύπριοι γονείς ηρεμήστε λίγο, δε θα μας χάσετε (λαβ γιου).
Εγώ περνώ μια χαρά και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσοι πολλοί φοιτητές δραματοποιούν την κατάσταση σε τόσο μεγάλο βαθμό! Κάνω τα μαθήματα μου διαδικτυακά, διαβάζω από το σπίτι, κάνω τη γυμναστική μου κάθε μέρα στην κουζίνα, μαγειρεύω, βλέπω ταινίες κτλ.
Παρά τον αρχικό πανικό που είχα, συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει λόγος να αγχωνόμαστε όταν μένουμε στα σπίτια μας. Να τρώμε καλά, να ξεκουραζόμαστε, να γυμναζόμαστε και σιγά – σιγά θα περάσει κι αυτό!»
2Ερωτόκριτος Λαππάς, 19 ετών, φοιτητής στη Μ. Βρετανία
«Ήταν καθαρά προσωπική μου επιλογή να μείνω εδώ. Θεώρησα ότι το πιο σωστό για εμένα ήταν να μείνω εδώ. Θέλω να προστατεύσω την οικογένεια μου και την πολιτεία και να μη γίνω ένα έξτρα βάρος στους γιατρούς, οι οποίοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και μπορεί να έχουν να αναλάβουν σημαντικότερα περιστατικά.
Σε τέτοιες στιγμές πρέπει να μην αφήνεις τον φόβο να σε καταβάλει, γιατί καμία φορά με τον φόβο παίρνουμε βιαστικές αποφάσεις!
Η κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι σχετικά ήρεμη. Οι κάτοικοι συμμορφώνονται με τους κανόνες, ειδικότερα μετά το “lockdown”.
Φυσικά, η κατάσταση δεν είναι όπως στην Κύπρο όπου χρειάζεται αστυνόμευση και έλεγχος για το πού πας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο δε χρειάζεσαι χαρτί ή SMS, γιατί οι κάτοικοι πολύ απλά ακολουθούν τους νόμους και βγαίνουν για τα απολύτως απαραίτητα!
Υπάρχουν μάλιστα και επιχειρήσεις που δε δέχονται στον χώρο τους περισσότερα από 5 ατόμα. Αυτό γίνεται φυσικά για να προφυλάξουν όσο το δυνατό περισσότερο, τόσο τους πελάτες, όσο και τους εργαζόμενους.
Όσον αφορά τα προϊόντα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις του lockdown, προσωπικά στάθηκα τυχερός και βρήκα ό,τι χρειαζόμουν από τα καταστήματα. Παρ’ όλα αυτά, πολλές φορές υπάρχει και τεράστια έλλειψη σε είδη τροφίμων. Θα ήταν αδιανόητο να μην αναφέρω ότι πολλοί από τους καταστηματάρχες και κυρίως οι μικροεπιχειρηματίες έχουν αυξήσει τις τιμές των τροφίμων.
Ως φοιτητές, λοιπόν, μένουμε στα σπίτια μας όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούμε, ούτως ώστε να προφυλακτούμε με ό,τι έχουμε στη διάθεση μας.
Θεωρώ ότι από πλευράς Βρετανικής κυβέρνησης, αν και έγινε lockdown, τα μέτρα γενικότερα είναι ανεπαρκή. Επίσης, πιστεύω ότι άργησε πάρα πολύ η κυβέρνηση να λάβει τα μέτρα προστασίας.
Αρχικά, τα περισσότερα πανεπιστήμια περίμεναν οδηγίες από την Βρετανική κυβέρνηση και η κατάσταση ήταν κυριολεκτικά χαοτική!
Συγκεκριμένα, την προηγούμενη εβδομάδα, λόγω και του κλάδου των σπουδών μου είχα κανονικά εξετάσεις. Μετέπειτα, μόλις ανακηρύχθηκε η πανδημία, ξεσηκώθηκαν οι μαθητές και υπέγραψαν διαδικτυακά μια αίτηση, ούτως ώστε να κλείσουν τα πανεπιστήμια.
Αυτή τη στιγμή τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά και θα παραμείνουν μέχρι και το τέλος του ακαδημαϊκού χρόνου. Μας ενημερώνουν λοιπόν, καθημερινά μέσα από επιστολές για τις νέες εξελίξεις και μας ανακοίνωσαν ότι τα μαθήματα θα γίνονται διαδικτυακά.
Ήδη σε κάποια πανεπιστήμια αποφάσισαν να μετατρέψουν και τις εξετάσεις σε κατοίκων εργασίες. Έτσι, με αυτήν την απόφαση έδωσαν μία εναλλακτική λύση για τους μαθητές που επιθυμούν να επαναπατριστούν.
Όσοι επιλέξαμε να μείνουμε (φυσικά, ο καθένας για τους δικούς του λόγους) είμαστε στα σπίτια μας και επικοινωνούμε με βιντεοκλήσεις, βλέπουμε ταινίες, παρακολουθούμε τις εξελίξεις και μαγειρεύουμε για να περνάει η ώρα.
Από πλευράς Κυπριακής Κυβέρνησης, ομολογώ ότι τα μέτρα που πήρε στην αρχή δεν ήταν και τόσο αποτελεσματικά. Θεωρώ ότι το να ταξιδέψω από μία ξένη χώρα, μπαίνοντας σε ένα αεροπλάνο, όπου ο αέρας είναι ανακυκλώσιμος, τότε θα ήταν σαν να έμπαινα στο «στόμα του λύκου». Θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο να επιστρέψω και αν είχα κάτι να το μεταδώσω στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου.
Έπειτα, παρθήκαν νέα μέτρα, τα οποία για να είμαι ειλικρινής, είναι κάπως καλύτερα, αλλά κατά τη γνώμη μου η κυπριακή Κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να τα εφαρμόσει από την επόμενη ημέρα. Οι αποφάσεις, όμως, έπρεπε να παρθούν σε μικρό χρονικό διάστημα. Παρ’ όλα αυτά περιμένουμε με υπομονή να δούμε τις νέες εξελίξεις και τις νέες αποφάσεις της κυπριακής Κυβέρνησης.
Σίγουρα θα ήθελα κι εγώ, όπως και όλοι μας, να βρίσκομαι με την οικογένειά μου και τους ανθρώπους που αγαπώ αυτές τις δύσκολες στιγμές. Εννοείται πως ήθελα να ήμουν στον τόπο μου, στο σπίτι μου, στις ανέσεις μου. Ξέρω, όμως, ότι το καλύτερο για όλους είναι να παραμείνω στη χώρα όπου σπουδάζω!
Με την οικογένειά μου έχω καθημερινή επαφή και οι γονείς μου ανησυχούν, αλλά ξέρουν ότι τα καταφέρνω και ότι ξέρω πως να προστατευτώ. Προσπαθώ να αυτοπεριοριστώ και να προφυλάξω τον εαυτό μου.
Τώρα, αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα και με αυτό εννοώ το να μην έχω φαγητό να φάω, τότε ίσως αναγκαστώ κι εγώ να επιστρέψω στα πάτρια εδάφη».
3Άντρεα Παφίτη, 27 ετών, φοιτήτρια στην Ιταλία
«Επέλεξα εξαρχής να μην επιστρέψω στην Κύπρο από αίσθημα προσωπικής ευθύνης!
Ζω σε μια πόλη όπου η κατάσταση ήταν ήδη ανεξέλεγκτη, όσον αφορά την μετάδοση του ιού και γνωρίζαμε αρκετά νωρίς ότι υπάρχουν άτομα που δεν εμφανίζουν καθόλου συμπτώματα. Άρα, κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει εάν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Θα μπορούσα να τον μεταδώσω ή να μεταδοθεί σε μένα κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου προς την Κύπρο, όπου υπήρχε μηδενικός αριθμός κρουσμάτων όταν εγώ μπορούσα να ταξιδέψω.
Τα ιταλικά νοσοκομεία δίνουν μάχη και είναι υπερπλήρεις! Υπάρχει τεράστιος αριθμός ασθενών που εμφανίζουν πιο ελαφριάς μορφής συμπτώματα, έχουν δεχθεί διάγνωση τηλεφωνικώς και πρέπει να φροντίσουν μόνοι τους τον εαυτό τους στο σπίτι. Αναφέρονται μόνο εάν έχουν έρθει σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα, κάτι το οποίο πολλοί δεν γνωρίζουν.
Μας έχει απαγορευτεί η οποιαδήποτε διακίνηση, εκτός εάν πρόκειται για τις βασικές ανάγκες (υπεραγορά, φαρμακεία, εργασία) και σε κάθε έξοδό μας πρέπει να έχουμε υπογεγραμμένη υπεύθυνη δήλωση, που να αναφέρει τον λόγο που δε βρισκόμαστε στο σπίτι.
Στις υπεραγορές εισέρχεται συγκεκριμένος αριθμός ατόμων, περιμένουμε σε απόσταση πάνω από 1m ο ένας από τον άλλον και σε φαρμακεία υπάρχουν κορδέλες ασφαλείας για να μην πλησιάζουμε τον υπάλληλο!
Αρχικά, εδώ ήταν πιο χαλαρά τα πράγματα, αλλά στην πορεία ακολουθήθηκαν αυτά που προανέφερα, αφού η κατάσταση ήταν πλέον εκτός ελέγχου. Θεωρώ ότι τα μέτρα έπρεπε να ήταν πιο αυστηρά εξ’ αρχής και στην Κύπρο, ούτως ώστε να μη βιώσει ο πληθυσμός της Κύπρου όσα βιώνουν οι άνθρωποι στην Ιταλία.
Δε θα κρύψω ότι νιώθω μόνη που το περνώ αυτό μακριά από την οικογένειά μου, όμως ευτυχώς οι δικοί μου (που εννοείται ότι ανησυχούν πολύ) μου δίνουν κουράγιο, μέχρι να περάσει κι αυτό.
Τα μαθήματα συνεχίζονται online, με προσπάθεια από όλους μας να λειτουργήσει όλο αυτό. Η απομόνωση, όμως, και η ασταμάτητη πληροφόρηση για την κατάσταση στη χώρα, μας έχουν ρίξει σε λήθαργο. Σε όλους μας λείπει η ανθρώπινη επαφή. Περνώ, όμως, αρκετό χρόνο στην κουζίνα, κάτι που πάντα μου άρεσε, δοκιμάζοντας καινούρια πράγματα. Εκμεταλλεύομαι, επίσης, τον ελεύθερο μου χρόνο για να μιλήσω με φίλους!»
4Αναστασία Χριστοδούλου, 20 ετών, φοιτήτρια στη Μ. Βρετανία
«Η απόφαση μου να μην επιστρέψω στην Κύπρο ήταν της στιγμής. Είχα ήδη τα εισιτήρια μου έτοιμα για να επιστρέψω, αλλά τελικά αποφάσισα πως είναι πιο σωστό να μείνω στην Αγγλία, γιατί έχω συγγενείς σε ευάλωτες ομάδες και δεν ήθελα με κανένα τρόπο να το ρισκάρω!
Αυτό έγινε, όμως, πριν από οποιοδήποτε περιορισμό (π.χ το πιστοποιητικό υγείας που ζητά η κυπριακή κυβέρνηση για να μπορούμε να επιστρέψουμε στην Κύπρο), άρα τα μέτρα της κυβέρνησης μπορώ να πω ότι δεν επηρέασαν πλήρως την απόφαση μου.
Εδώ που βρίσκομαι υπάρχει αρκετός κόσμος που δεν έλαβε καθόλου σοβαρά την κατάσταση. Δεν υπάρχει όσος πανικός υπάρχει στην Κύπρο, αλλά πήραν επιτέλους τα μέτρα που έπρεπε να έπαιρναν από καιρό.
Υποτίθεται πως προσπαθούμε να μην εκθέτουμε τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού στον ιό, αλλά αν κοιτάξεις έξω μόνο τον ευάλωτο πληθυσμό θα δεις να κυκλοφορεί χωρίς προστασία!
Άκουσα κάποιους μεγαλύτερους σε ηλικία να μιλούν διπλά μου και φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την κατάσταση και πιστεύουν πως ο ιός είναι ένας τρόπος της κυβέρνησης να τους «ξεφορτωθεί».
Γενικά, θεωρώ ότι είναι «εξωπραγματικό» να αναγκάσεις 7 δισεκατομμύρια άτομα να κλειστούν στα σπίτια τους για την καταπολέμηση του ιού.
Στην Κύπρο, πιστεύω πως υπάρχει μια υπερβολή, περισσότερο από τα Μέσα Κοινωνικής Ενημέρωσης που προκαλούν τρόμο και πανικό, αντί να προσπαθούν να ενημερώσουν τον κόσμο.
Κάτι που με ενόχλησε ιδιαίτερα ήταν τα διαφορά τηλεφωνήματα από φίλους και γιαγιάδες που πήραν για να ρωτήσουν πανικόβλητοι πώς είμαι, και μου έλεγαν ότι επειδή είμαι στην Αγγλία έχω τον ιό!
Γι’ αυτό, μπορώ να πω ότι τα ΜΜΕ επηρεάζουν αρνητικά, ειδικά άτομα που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα fake news από την πραγματικότητα. Κατά την δική μου άποψη (και ως φοιτήτρια θετικών επιστήμων), ο ιός για τους υγιείς ανθρώπους δεν είναι πάρα ένα κρυολόγημα. Όπως και το common flu, έτσι και αυτός ο ιός επηρεάζει περισσότερο τις ευάλωτες ομάδες.
Βάσει στατιστικών, αυτήν τη στιγμή ο ιός δεν δείχνει να είναι «θανατηφόρος», όπως πολλοί υποστηρίζουν. Παρ’ όλ’ αυτά, δε σημαίνει πώς δεν πρέπει να προστατευόμαστε!
Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξουν πιο αυστηρά μέτρα για τις ευάλωτες ομάδες, παρά για τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί η ξαφνική «καθήλωση» του πληθυσμού προκαλεί άσκοπο πανικό και χειροτερεύει την κατάσταση.
Λόγω του ότι και πέρσι ήμουν μακριά από την οικογένεια μου για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, δε με επηρεάζει ιδιαίτερα αυτήν τη στιγμή. Σίγουρα θα ήθελα να είμαι με την οικογένειά μου για τις γιορτές, αλλά δεν είναι κάτι που μπορώ να ελέγξω, δυστυχώς!
Η οικογένειά μου με παρότρυνε να μείνω στην Αγγλία, γιατί όντως νιώθω πιο ασφαλής και λίγο πιο ελεύθερη, παρά απ’ όσο θα ήμουν στην Κύπρο. Οι περισσότεροι φίλοι μου, αλλά και οι συγκάτοικοί μου, πρόλαβαν και έφυγαν πριν να ληφθούν πιο αυστηρά μέτρα και έτσι έμεινα μόνη στο flat μου.
Αν και το πανεπιστήμιο άργησε να λάβει μέτρα, εμένα δε με επηρέασε, αφού είχα τελειώσει ήδη τα μαθήματα μου. Άρα η απόφαση του για τα διαδικτυακά μαθήματα δεν έχει κάποια επίπτωση στη δική μου περίπτωση. Τα deadlines συνεχίζουν κανονικά, οι εξετάσεις του Μαΐου θα γίνουν online και όσοι είχαν πρακτικές σε νοσοκομεία (όπως εγώ) ακυρώθηκαν για ευνόητους λόγους.»
5Έλενα Παπασταύρου, 22 ετών, φοιτήτρια στην Ελλάδα
«Δεν έχω επιστρέψει στην Κύπρο κυρίως λόγω των μέτρων που έχει θέσει ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα, τα περιστατικά ολοένα και αυξάνονται. Οι πολίτες μέχρι την Κυριακή 22/3/20 μπορούσαν να βγουν από το σπίτι για σημαντικούς λόγους μέχρι τις 18:00. Από τις 23/3/20 για να μετακινηθούμε πρέπει πρώτα να ενημερώνουμε το κράτος μέσω ενός μηνύματος για να μας επιτρέψει την έξοδο. Αν παραβούμε τον κανόνα αυτό, υπάρχει πρόστιμο €150, όπως και στην Κύπρο.
Η δική μου άποψη για τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί είναι ότι -αν και εφόσον τηρηθούν- από όλες τις ομάδες (ευπαθείς και όχι) η εξάπλωση, αρχικά θα περιοριστεί σε χαμηλότερα επίπεδα και ακολούθως θα αρχίσει να μειώνεται!
Ο καθένας μας σε τέτοιες στιγμές θα ήθελε να είναι μαζί με την οικογένειά του. Είναι δύσκολο να είσαι μόνος/η σε ένα σπίτι, χωρίς να έρχεσαι σε επαφή με κανένα. Σίγουρα και από την μεριά της οικογένειάς μου είναι δύσκολο, όμως, μόνο έτσι θα περιοριστεί η εξάπλωση του ιού στη χώρα μας.
Οι μέρες μου στην Πάτρα έχουν γίνει πλέον μία ρουτίνα. Παραμένω στο σπίτι και προσπαθώ να βρω διάφορες δημιουργικές ασχολίες για να περνάει η ώρα μου. Τέλος, η πρακτική μου εξάσκηση έχει διακοπεί, λόγω των μέτρων που έχουν ληφθεί από την Ελληνική Κυβέρνηση.»
