Η περίοδος Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου, αλλά και Μαΐου-Ιουνίου, αποτελεί κάθε χρόνο τη χειρότερη φάση της φοιτητικής ζωής. Και αν δεν κατάλαβες ήδη το γιατί, απλά να σου υπενθυμίσω μια λέξη… ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ!
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι εκεί που είσαι σίγουρος/η ότι «φέτος εν να οργανωθώ», «τούντο εξάμηνο εν να ξεκινήσω διάβασμα έγκαιρα», «θα έχω πρόγραμμα», έρχεται το “ego” σου και φέρνει τα πάνω-κάτω, αφού… ούτε διάβασμα κάμνεις, ούτε οργανώνεις τις μέρες σου, γενικά εν κάμνεις τίποτε.
Τζιαι κάτσε να φκάλεις την ύλη ενός εξαμήνου μέσα σε 1 μέρα! Το καλό είναι ότι δεν είσαι μόνος/η σου σε τούτο το μαρτύριο… Όλοι μας το περάσαμε, το περνούμε και -το πιο πιθανόν- θα το περνούμε για πολλά χρόνια ακόμα.
Πάμε να δούμε, λοιπόν, τα 10 στάδια που θα περάσεις αν ξεκίνησες διάβασμα την τελευταία στιγμή:
1Η πρωϊνή αισιοδοξία
Ξυπνάς γεμάτος/η όρεξη και αισιοδοξία που τις 08:00. Λέεις τζιαι ένα «σήμερα εν η μέρα μου» στον εαυτό σου (όι πως το πιστεύκεις, αλλά anw) τζιαι πάεις να ξεκινήσεις μια δημιουργική και εποικοδομητική μέρα. Και κάπου εδώ το ego σου γέλασε, επειδή το ego σου ξέρει…
2Τα κους-κους στα social
Περίμενε, περίμενε. Εν μπορείς να ξεκινήσεις διάβασμα αν δεν ελέγξεις πρώτα τα νέα της περασμένης νύχτας… Σκέφτεσαι «εντάξει ρε 10 λεπτά τζιαι κλείω το» τζιαι ξεκινάς να βλέπεις stories λες τζιαι δεν υπάρχει αύριο.
Πάει 08:12 τζιαι μέσα σου σκέφτεσαι «εν κολλά να σταματήσω τζιαι 12, να πάει τζιαι μισί που εν στρογγυλό» και κάπως έτσι χαραμίζεται ένα μισάωρο (το πιο λλίο).
3Τωρά εν να ξεκινήσω, μπαίνω σε πρόγραμμα!
Κλείεις το τηλέφωνο (επιτέλους) τζιαι αννοίεις τις διαλέξεις. Κα-τα-στρο-φή! Προσπαθείς να χονέψεις το πόση ύλη πρέπει να καλύψεις μέσα σε 1 μέρα τζιαι λούζει σε έτσι λλίος κρύος υδρώτας. Παίζει να σύρεις τζιαι κανένα «ντάξει ρε, σίουρα έχω το» του εαυτού σου, τζιαι σηκώνεσε να κάμεις καφέ. Ε μα sorry τζιόλας, αλλά πώς να θκιαβάσω χωρίς καφέ;!
Έχοντας στο πίσω μέρος του νου σου ότι πολύ πιθανόν να μεν σε φτάσει η μέρα, κάθεσαι τζιαι χωρίζεις την ύλη ανάλογα με το πόσες ώρες σου εμείναν. Φυσικά, εν νομίζω να βοηθά τζιαι ιδιαίτερα, διότι σε κάποια φάση αντιλαμβάνεσαι ότι για να τα καλύψεις ούλλα πρέπει να κάμνεις 3 κεφάλαια την ώρα.
Για να μεν αγχωθείς παραπάνω, σκέφτεσαι «ξεκινώ τζιαι ο Θεός βοηθός» τζιαι σταρτάρεις…
4Η ανακοίνωση
Πάνω που ξεκινάς να συγκεντρώνεσαι, ακούεις ένα “bling-bling” τζιαι αντιλαμβάνεσαι ότι εξίασες να κλείσεις τα Wi-Fi! Εντάξει, εν τζιαι θέλεις τζιαι πολλά για να ξαναπιάσεις το τηλέφωνο. Σκέφτεσαι ότι «πρέπει να τους πω να μεν με ενοχλούν επειδή θκιαβάζω».
Η συνέχεια γνωστή… Αφού άνετα θα περάσεις το επόμενο μισάωρο απαντώντας μηνύματα. Α, τζιαι αν θυμηθείς παίζει να τους πεις τζιαι ότι έχεις διάβασμα! 😉
5Το “Deal”
Έρχεται η φάση που αντιλαμβάνεσαι ότι δεν μπορείς να το πάρεις σερί. «Hellooo, έχω τζιαι μια ζωή!» Αποφασίζεις, λοιπόν, να κάμεις “deal” με τον εαυτό σου, «μισή ώρα θκιάβασμα τζιαι 10 λεπτά Instagram». Να μεν τα πολυλογώ, στανταράκι στο τέλος εν να καταλήξεις να κάμνεις το ανάποδο…
6«Άγιο» Google, βοήθειά μας!
Έχοντας εξαντλήσει κάθε απόθεμα όρεξης και υπομονής που είχες εναποθέτεις τις ελπίδες σου στο Google. «Πώς φκαίνει η ύλη γρήγορα;», «πόσες φορές μπορώ να κοπώ ένα μάθημα;», «μπορώ να καλύψω 20 κεφάλαια σε 2 ώρες;», κλπ.
Χωρίς να θέλω να σε πληγώσω (σε περίπτωση που δεν πληγώθηκες ήδη δηλαδή), απάντηση… δεν, γιοκ, byyyyyyyyye!
7Το παρακάλιο
Και αφού το διαδίκτυο δεν βοήθησε ιδιαίτερα, ξεκινάς να στέλεις σε φίλους, συμφοιτητές, εχθρούς, παρατάξεις… Άτε τωρά, όλο και κάποιος πρέπει να έσσιει κανένα παλιό γραπτό, τα θέματα SOS, καμιά σημείωση, κάτι τελοσπάντων.
99% των περιπτώσεων, το συγκεκριμένο στάδιο θα τελειώσει βρίσκοντάς σε σε mood «μισώ σας ούλλους», αφού κανένας εν θα σου στείλει τίποτε. Κανόνας!
8Η μετάνοια & οι μελλοντικοί στόχοι
Έχεις ήδη ψιλο-ξεπεράσει το άγχος σου (αφού σιγά-σιγά ξεκινάς να καταλαμβαίνεις ότι δεν θα φτάσεις), οπόταν ξεκινάς να μετανιώνεις για όσα έκανες (και δεν έκανες) μέσα στο εξάμηνο.
Σύρνεις τζιαι κανένα «το επόμενο εξάμηνο εν να είμαι full συγκεντρωμένος/η» πέρκι παρηγορηθείς τζιαι συνεχίζεις το υποτιθέμενο διάβασμα!
9Η αποδοχή
«Εν μου φκαίνει. Κανεί, μα εν τζιαι να σπάσω.»Στο τελικό στάδιο του διαβάσματος (και αφού έχουν ήδη περάσει τα μεσάνυχτα), ήρθε η φάση να χωνέψεις το ότι η ύλη δεν πρόκειται να βγει, ό,τι κι αν κάνεις!
Έτσι, ξεκινάς να υπολογίζεις πόσα μαθήματα πρέπει να πιάσεις το επόμενο εξάμηνο για να μπορέσεις να πιάσεις πτυχίο στα 4 χρόνια. Αλλά… πάλε αγχώνεσαι, οπόταν αποφασίζεις να τα κλέισεις τζιαι «ό,τι γίνει, έγινε».
10Πάω πίντα πέρκι προλάβω
Αν πάλι είσαι τόσο απεγνωσμένος/η και θέλεις σί-γου-ρα να περάσεις το μάθημα, τότε πάεις πίντα. Anyway εν τζιαι έσσιεις άλλην επιλογή πλέον, οπόταν ό,τι σου μείνει έμεινε σου.
Βέβαια, σε κάποια φάση αντιλαμβάνεσαι ότι το να πάεις σερί εν βοηθά τζιαι ιδιαίτερα, αφού που τις 03:00 τζιαι μετά ξεκινάς να βλέπεις φαντάσματα τζιαι ο νους σου δεν «αποθηκεύει» τίποτε. «Ουφ κανεί, πάω να ππέσω τζιαι εν με κόφτει!»
