Μετά από 2 χρόνια απόλυτης επιτυχίας η σειρά «Κάμπινγκ» ρίχνει την τηλεοπτική της αυλαία.
Λίγο πριν το μεγάλο φινάλε, λοιπόν, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με μια αγαπημένη και σπουδαία ηθοποιό της κυπριακής τηλεόρασης, την Άννα Γιαγκιώζη. Γνωστή και ως… το «πουρέκκι» του Αγαθοκλή στο «Κάμπινγκ»!
Στη σύντομη κουβέντα που είχαμε, μεταξύ άλλων, μας είπε πότε αναμένεται να ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας, το ταξίδι του «Κάμπινγκ» στην Ελλάδα και φυσικά τι πρόκειται να δούμε στο τελευταίο επεισόδιο.
Δες πιο κάτω όσα μας είπε το «πουρέκκι» από το «Κάμπινγκ»:
– Γεια σου Άννα! Αρχικά θα θέλαμε να μάθουμε πώς νιώθεις που μετά από 2 ολόκληρα χρόνια το ταξίδι του «Κάμπινγκ» έχει φτάσει στο τέλος του;
Ήταν για όλους μας μια πολύ σημαντική και έντονη εμπειρία. Ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι, χωρίς να ξέρουμε πού θα βγει, με απόλυτη πίστη στον Φώτη Γεωργίδη ότι θα ετοίμαζε ένα ξεχωριστό σενάριο που ούτε κι εμείς οι ίδιοι δεν ξέραμε τι θα συμβεί στο επόμενο επεισόδιο!
Τώρα που ολοκληρώνεται και αυτός ο κύκλος, σίγουρα προσμένουμε την ταινία που αν όλα πάνε καλά θα ξεκινήσουμε τα γυρίσματα τον Σεπτέμβρη. Ειδικά στην τελευταία ημέρα των γυρισμάτων ήταν πολύ έντονα τα συναισθήματα και η συγκίνηση, διότι εγώ με τον Αντρέα Τσέλεπο (Αγαθοκλή) είχαμε την τελευταία σκηνή!
Νιώθω πολύ περήφανη και πολλή αγάπη για όλους τους συνεργάτες και συντελεστές, όπως επίσης νιώθω και πάρα πολύ τυχερή κι ευλογημένη που ήμουν μ’ αυτούς τους ανθρώπους!
– Φαντάζομαι με τον Αντρέα Τσέλεπο ήρθατε αρκετά κοντά, μιας και ήταν το τηλεοπτικό σου ταίρι! Πώς περνούσατε στα γυρίσματα;
Με τον Αντρέα γνωριζόμαστε 12 χρόνια διότι έχουμε συνεργαστεί πάρα πολλές φορές, απλά ήταν η πρώτη φορά που έτυχε να υποδυθούμε το ζευγάρι. Η σχέση που έχουμε είναι σχεδόν αδερφική!
Είναι πάντα μεγάλη μου χαρά να δουλεύω μαζί με τον Αντρέα… Υπάρχει μεγάλη συνεννόηση και επικοινωνία που δεν χρειαζόμαστε ούτε πολλές πρόβες για να βγάλουμε μια σκηνή. Βέβαια και με τους υπόλοιπους συναδέλφους νομίζω είχε φανεί και προς τα έξω ότι φτάσαμε να γίνουμε οικογένεια.
Περνούσαμε πάρα πολύ ωραία και γελούσαμε πολύ! Νευριάζαμε για τα ίδια πράγματα, χαιρόμασταν για τα ίδια πράγματα, είχαμε κοινές έγνοιες και ανησυχίες… Ήταν πραγματικά μια πολύ οικογενειακή κατάσταση!
– Υπάρχει κάποιο περιστατικό backstage που σας έκανε να γελάσατε πάρα πολύ σε σημείο που να μην μπορείτε να βγάλετε το γύρισμα;
Κοίταξε με τον Τσέλεπο νομίζω πρέπει να πιάσω βραβείο αυτοσυγκράτησης (γέλια)! Οι περισσότερες σκηνές που κάναμε και ειδικά στις σκηνές που ήταν πολύ συγκινητικές και δύσκολες για μένα, έπρεπε ο Αντρέας να είναι όπως τον καραγκιόζη (γέλια).
Είναι πάρα πολλές οι σκηνές που μπορώ να σου πω, αλλά θα κρατήσω την πιο πρόσφατη που ήταν στο προτελευταίο επεισόδιο και ήμασταν σ’ έναν βράχο. Έπαιζε το “every night in my dreams” από τον Τιτανικό κι εμείς στεκόμασταν με τα χέρια ανοιχτά όπως σ’ εκείνη τη σκηνή της ταινίας…
Ήταν πραγματικά άθλος αυτή η σκηνή, διότι το γέλιο που ρίξαμε ήταν του άλλου κόσμου. Το ίδιο έγινε και στη σκηνή που υποτίθεται με χειρουργούσαν πάνω στο τραπέζι του μπιλιάρδου όταν είχα φάει τη σφαίρα από τον Παντέλα κι από πάνω μου ήταν ο Αγαθοκλής, ο Λεύκος και ο κούκλος… Άτε να κάμεις γύρισμα μετά! ?
– Αξέχαστες στιγμές και για εσάς, αλλά και για εμάς που τις είδαμε τηλεοπτικά…
Εννοείται! Ειδικά όταν είχαμε σκηνές με τραπεζώματα που καθόμασταν όλοι μαζί μπορεί να μας έπαιρνε διπλάσια ώρα μέχρι να βγει η σκηνή, απλά επειδή περνούσαμε πολύ ωραία όλοι μαζί!
– Φυσικά η επιτυχία του «Κάμπινγκ» δεν σταματά εδώ, αφού είναι η 1η κυπριακή σειρά που ταξιδεύει στην Ελλάδα. Περιμένατε αυτήν την εξέλιξη;
Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν το είχα πάρει χαμπάρι! Θεωρώ ότι αυτή η εξέλιξη είναι περισσότερο η δικαίωση για τον Φώτη, αλλά και για όλο το υπόλοιπο cast που δημιουργήσαμε μαζί αυτούς τους χαρακτήρες!
Εμείς εδώ στην Κύπρο είχαμε από πάνω μας έναν Φώτη που μας καθοδηγούσε σε κάθε μας βήμα… Κρατούσε το σενάριο και τα ηνία για το πώς πρέπει να είναι η αισθητική της σειράς. Ελπίζω, να συμβεί το ίδιο και στην Ελλάδα.
Είναι πολύ σημαντικό να κρατήσουν το concept της σειράς και πραγματικά το εύχομαι και το ελπίζω, αν και είμαι σίγουρη πως ο Φώτης δεν θα αφήσει ούτε «καρφίτσα να πέσει κάτω». Μακάρι να πάει καλά, διότι του αξίζει αυτή η δικαίωση για τη σεναριακή γραφή του.
– Μάθαμε ότι παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο να δούμε και Κύπριους ηθοποιούς στην ελληνική εκδοχή… Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα ήθελες να συμμετέχεις κι εσύ;
Εάν μιλάμε για επίσκεψη της «Νίτσας» στο «Κάμπινγκ» της Ελλάδας, τότε εννοείται πως ναι! Αν μου δινόταν άλλος ρόλος, δεν ξέρω πώς θα ήταν… Νομίζω θα ήταν λίγο περίεργο και δεν ξέρω αν και πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει!
– Μια απορία που έχουμε πολλοί για το ελληνικό version είναι πώς θα λένε στην Ελλάδα ατάκες όπως το «α μάνα μου τζιαι εν τσακρίν», το «κάμνεις κόρτε της βαρκούας», αλλά και το «πουρέκκι»;
Για το «α μάνα μου τζιαι εν τσακρίν» το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι από μια παλιά διαφήμιση μιας μεγάλης επωνυμίας μπύρας που έλεγε «παγωμένηηηηηη»!
Το «κάμνεις κόρτε της βαρκούας», μπορεί να γίνει βαρκούλα, καϊκάκι ή μπορεί να είναι και κάτι άλλο αντί βάρκα. Τώρα το «πουρέκκι» είχε μια στιβαρότητα! Δεν είναι χαϊδευτικό, είναι το πουρέκκι που ναι μεν είναι γλυκό, αλλά στέκεται βαρύ κι ασήκωτο…
Πραγματικά είναι κάποια πράγματα που δεν μπορείς να μεταφράσεις διότι δεν έχουν την ίδια σημασία στην Ελλάδα.
– Μιας και αναφέρθηκες στον χαρακτήρα που είχε το «πουρέκκι», θέλω να στείλεις ένα μήνυμα ως Άννα σε όλες τις γυναίκες που μπορεί να αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα με αυτό της «Νίτσας».
Για μένα το να είσαι μάνα δεν είναι απαραίτητο να γίνει μόνο βιολογικά. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να φτάνουμε στην απόγνωση και να χάνουμε τα λογικά μας για να πετύχουμε αυτό το πράγμα.
Η μεγαλύτερη υπέρβαση και ευλογία για εμένα είναι να μπορείς να σταθείς σαν μάνα και αυτό μπορείς να το κάνεις και με μια υιοθεσία! Το θεωρώ το μεγαλύτερο λειτούργημα και το πιο ύψιστο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς. Να γίνεις μάνα χωρίς να έχεις γεννήσει!
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων έτυχε να με προσεγγίσουν γυναίκες που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα, καταλάβαινα πόση πικρία νιώθουν. Μάλιστα ήταν και κάποιες ατάκες του Αγαθοκλή, όπως το ότι «εν επειδή είσαι κατζιά τζιαι εν κάμνεις μωρά» και διάφορες άλλες τέτοιες ατάκες που γύριζαν boomerang στον Αγαθοκλή που ήταν ο πιο καλός και αγαθός στο «Κάμπινγκ»…
Αυτές οι γυναίκες ένιωθαν τόσο άσχημα με αυτό που άκουγαν, γιατί το γύριζαν πάνω τους ότι έφταιγαν αυτές. Δεν φταίει ποτέ κανείς όταν υπάρχει ένα βιολογικό πρόβλημα, η ζωή βρίσκει άλλους τρόπους και πραγματικά αυτό μπορεί να γίνει μέσα από την υιοθεσία. Όλα γίνονται για κάποιον λόγο και να μην απελπίζεται κανείς, πάντα θα υπάρχει μια λύση!
– Είπες ότι ο Αγαθοκλής ήταν ο πιο καλός και αγαθός! Το «Κάμπινγκ» είναι μια σειρά που οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι αντί-ήρωες, όμως, αυτό δεν εμπόδισε τον κόσμο να ταυτιστεί μαζί τους. Γιατί πιστεύεις ότι έχει συμβεί αυτό;
Κανείς δεν είναι τέλειος! Πάντα υπάρχει η υπερβολή για χάρη της μυθοπλασίας, αλλά ο λόγος που ταυτίστηκε ο κόσμος είναι γιατί βρήκε αληθινά αντικρίσματα.
Για παράδειγμα η «Νίτσα» που πιστεύω ότι παρεξηγήθηκε πολλές φορές, δεν είναι απλά μια «φάουσα». Κουβαλά έναν πόνο! Είχε το bullying, τον καημό της ότι δεν μπορεί να κάνει μωρό, φοβόταν, ζήλευε, θα έχανε τον άντρα της… Όλα αυτά τα πράγματα την έκανα λίγο σκληρή, όμως, κατά βάθος ήταν «γλυτζιά μέλι».
Σε όλους αυτούς τους αντί-ήρωες, λοιπόν, υπάρχει και μια πλευρά που σχεδόν φτάνει την αγιότητα. Ακόμη και οι περισσότεροι Άγιοι, πρώτα ήταν εγκληματίες! Εγώ θεωρώ ότι όλοι ήταν ήρωες της καθημερινότητας, με δεδομένα της καθημερινότητας, τα οποία μπορεί να φτάναμε λίγο στα άκρα, αλλά ακόμη κι αυτά τα άκρα δεν νομίζω ότι είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα. Μπορεί οι συγγενείς μας να κάνουν ξέπλυμα και να μην έχουμε ιδέα!
Όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας και αυτό που έκανε πάρα πολύ έξυπνα ο Φώτης ήταν να έρθει και να πει «γιατί τα κρύβεται κάτω από το τραπέζι; Να τα εδώ!» Και γουστάρετε τους κακούς; Μα οι κακοί θα έρθει η ώρα που θα πληρώσουν το τίμημα!
– Άρα αυτό θα είναι και το μήνυμα του τελευταίου επεισοδίου;
Ε, βέβαια!
– Ξέρω ότι δεν μπορείς να μας αποκαλύψεις πολλά, αλλά δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω τι θα δούμε στο τέλος;
Είναι αυτό που είπα… Ο καθένας με κάποιον τρόπο έχει ένα μικρό τίμημα! Μπορεί να είναι και πράγματα που δεν θα σκεφτόταν κάποιος ότι στο τέλος θα τα «πληρώσει».
Το τελευταίο επεισόδιο θα έχει εκπλήξεις, δικαιώσεις, θα κλείσουν κάποιοι κύκλοι, αλλά θα μείνουν ανοιχτά και μερικά ερωτηματικά… διότι έχουμε και μια ταινία που έρχεται!
– Πότε να περιμενούμε την προβολή της ταινίας;
Απ’ ότι έχω ακούσει κοντά στα Χριστούγεννα! Μακάρι να γίνει μια πρεμιέρα που θα είμαστε όλοι εκεί να γιορτάσουμε χωρίς μάσκες, διότι ας μην ξεχνάμε ότι το «Κάμπινγκ» βγήκε στον αέρα σε μια πολύ δύσκολη εποχή…
– Τέλος, τι θα ήθελες να πεις στον φοιτητικό/νεανικό κόσμο της Κύπρου που ήταν και το μεγαλύτερο κοινό του «Κάμπινγκ»;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για την αγάπη που λαμβάνουμε καθημερινά! Σημαίνει πάρα πολλά για μας αυτή η αγάπη που εισπράξαμε, διότι δεν μας «πληρώνατε απλά το νοίκι…». Είναι πολύ σημαντικό ότι αναγνωρίστηκε η δουλειά και ο κόπος μιας ολόκληρης ομάδας!
Υπάρχουν τόσες μορφές τέχνης που μπορούν να προσεγγίσουν τα νέα παιδιά και δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που η εκπαίδευση προωθεί κυρίως μαθηματικά, λογιστική, νομική κ.α. και ξεχνάμε ότι υπάρχει κι άλλη μορφή της ανθρώπινης φύσης που οφείλουμε να ικανοποιούμε…
Αν δεν την ικανοποιήσουμε παύουμε να είμαστε άνθρωποι και να έχουμε ισορροπία. Οπότε, μην ξεχνάτε ότι το μυαλό πρέπει να ξεφεύγει και να ανεβαίνει και σ’ άλλα επίπεδα, να ταξιδεύει… Κι εμείς νιώθουμε πάρα πολύ μεγάλη χαρά που ταξιδέψατε μαζί μας!
