5+1 παιδικές ταινίες που μας συγκίνησαν… μέχρι δακρύων!

Μιλάμε για το κλασικό κινούμενο σχέδιο του 1941 που μοιάζει σαν ένας ενοχλητικός εφιάλτης 60 λεπτών. Αν έχεις δει την ταινία, τότε αποκλείεται να μην θυμάσαι πώς αποχωρίζετε ο Dumbo τη μαμά του!

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Dumbo στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας περιφέρεται θλιμμένος με όλους τους υπόλοιπους γύρω του να τον τρολλάρουν… Το μικρό ελεφαντάκι που όλοι αγαπήσαμε μοιάζει τόσο φοβισμένο σε όλη την ταινία, αφού πέφτει θυμά bullying, ενώ μας κάνει να μπαίνουμε στη θέση του, γεγονός που μας «διαλύει» ακόμη περισσότερο.

Στο τέλος του Toy Story 3, ο (μεγάλος πλέον) Άντι βγάζει όλα του τα παιχνίδια και τα πακετάρει για να τα χαρίσει στη Μπόνι, η οποία κοιτάζει επίμονα τον Γούντι και μετά τον παίρνει μια μεγάλη αγκαλιά!

Ο Άντι αποφασίζει να της τον χαρίσει… Ε όχι, πείτε μου εσείς ποιο παιδί δεν θα έβαζε τα κλάματα αν αποχωριζόταν τον «καλύτερο του φίλο», μιας και ο Γούντι δεν ήταν απλά ένα παιχνίδι για τον Άντι, αλλά αυτός που ήταν πάντα δίπλα του!

Αλήθεια τώρα; Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί να παρακολουθήσει μια σκηνή, όπου ένα άλλο “παιδί” χάνει τον μπαμπά του, ο οποίος πεθαίνει μπροστά στα μάτια του;! Και δεν έχει καμιά απολύτως σημασία ότι πρόκειται για λιοντάρια και όχι ανθρώπους…

Πάντως αν έχεις παρακολουθήσει την ταινία μικρός/ή, τότε να ξέρεις πως σε νιώθω απόλυτα για τα ψυχολογικά που σου έχουν δημιουργηθεί!

Αν αποφασίσω ποτέ ότι θέλω να περάσω ένα απόγευμα κλαίγοντας μπροστά σε μια οθόνη, θα βάλω να δω το Up και σου προτείνω να κάνεις κι εσύ το ίδιο αν βρεθείς σε αντίστοιχη συναισθηματική κατάσταση!

Είναι η εξιστόρηση μιας τέλειας ιστορίας αγάπης, όπου βλέπουμε ένα ζευγάρι να ζει εναν ευτυχισμένο γάμο, με τα πάνω και τα κάτω του, που καταλήγει σε όμορφά γεράματα… Όλα αυτά, όμως, καταστρέφονται με τον θάνατο της γυναίκας!

Ναι ξέρω! Βούρκωσες και μόνο που το διάβασες… Σκέψου πόσο πιο έντονα το βιώνεις όλο αυτό αν παρακολουθήσεις την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος!

Δεν γίνεται να έχεις δει την ταινία και να μην έκλαψες, ειδικά με τη σκηνή της γιαγιάς και της Βαϊάνα!

Η ταινία μιλά για την ανεξαρτησία, τονίζοντας ότι πρέπει να ανακαλύψεις το μονοπάτι σου, γνωρίζοντας ότι είναι δύσκολος ο δρόμος χωρίς τη βοήθεια της οικογένειας, όμως, μπορείς να κατακτήσεις άφοβα το άγνωστο!

Σκέψου όλο αυτό να το βλέπεις όταν είσαι ακόμη παιδί… Τα δάκρυα τρέχουνε ποτάμι και αν έχεις παρακολουθήσει την ταινία με καταλαβαίνεις απόλυτα, αν πάλι όχι, τότε σε προκαλώ να τη δεις τώρα που μεγάλωσες και βάζω στοίχημα ότι θα σε κάνει να δακρύσεις!

Το πώς αυτή η ταινία συνδυάζει το χιούμορ και τη θλίψη είναι εντυπωσιακό. Ωστόσο, το τέλος είναι πιο δραματικό από όσο αντέχουμε!

Όταν πρόκειται για αποχωρισμούς, όλα είναι πιο δύσκολα… Ειδικά όταν μιλάμε για ταινίες της Pixar, όπου το αντίο μοιάζει πιο σκληρό απ’ ότι είναι. Όταν, λοιπόν, ο Sulley καλείται να αποχαιρετήσει για πάντα τη Μπου στο τέλος της ταινίας, μιλάμε για πραγματικό ψυχοπλάκωμα!

Εσένα ποια παιδική ταινία σε συγκίνησε περισσότερο;