“Ένα νεαρό αγόρι, χρήστης ναρκωτικών, αποφασίζει να σταματήσει τα ναρκωτικά. Κι ενώ τα καταφέρνει σε κάποιον βαθμό, τον συλλαμβάνει η δίωξη ναρκωτικών. Η ζωή του τότε αλλάζει. Ψάχνει να βρει εκείνη την “ηδονή”, εκείνο το συναίσθημα που δίνουν οι ουσίες. Μα για να το κάνει αυτό πρέπει να διαλέξει έναν άλλο δρόμο, έναν πιο επικίνδυνο δρόμο. Πάει σε κάτι πιο σκληρό και αποφασίζει να το κάνει ελάχιστες φορές, για λίγη μονάχα ικανοποίηση, ευχαρίστηση. Βγαίνει στο δρόμο, βλέπει τους άλλους και κάνουν όλοι το ίδιο – είναι όλοι χρήστες. Είναι έτοιμος να τρελαθεί. Προσπαθεί να αντισταθεί, να μην παρασυρθεί, αλλά μάταια. Πίνει υπερβολικό ποτό, καταστρέφεται, κάνει τα πάντα για να μη γυρίσει πίσω στις ουσίες, μα φοβάται… Δεν μπορεί να σκεφτεί. Μια ιδέα μπορεί να σου γίνει εμμονή, αρρωστημένη κιόλας, που επηρεάζει τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικό τον άνθρωπο. Οι άλλοι νομίζουν πως είναι απλό να σταματήσεις τα ναρκωτικά, μα δεν γνωρίζουν πως εκείνη η εμμονή (ή η ηδονή) των ουσιών είναι τόσο δυνατή, που δύσκολα μπορεί να νικηθεί. Εκείνη λοιπόν η εμμονή, είναι που οδηγεί τον άνθρωπο να πετύχει κάτι καταστροφικό για τον ίδιο…”