Δεν θα γράψω ούτε για το πόσο περιμένω τα Χριστούγεννα, ούτε για τα δώρα αλλά ούτε και τα καθιερωμένα σχετικά με τα “Χριστούγεννα στις καρδιές μας“. Θα θέσω ένα βασικό ερώτημα: Γιατί νιώθουμε έτσι σε όλη την αναμονή για τα Χριστούγεννα; Γιατί νιώθουμε έτσι ΜΟΝΟ τα Χριστούγεννα;
Είναι γεγονός ότι κατά την περίοδο των Χριστουγέννων βρισκόμαστε σε μια ψυχολογική κατάσταση εμποτισμένη με χρυσόσκονη (για να το παίξω ψευτοεπιστήμονας) , υποβάλλοντας τον εαυτό μας σε γλύκες και καλοπροέρερςς πράξεις , για τους άλλους (επισκέψεις σε ιδρύματα, δώρα σε φτωχά παιδάκια κτλ. ) είτε σε πράξεις ηρεμίας και ευεξίας για τον εαυτό μας (χριστουγεννιάτικα κεριά, χριστουγεννιάτικα ροφήματα όπως καφές με Κανέλλα κρέμα κολοκύθα χρυσόσκονη, Άγιο Βασίλη και πάει λέγοντας). Προβαίνοντας σε αυτές τις πράξεις βρίσκουμε τον εαυτό μας με μια θετική ενέργεια η οποία όμως κρατάει μόνο για ένα εικοσαήμερο.
Συνεχίζοντας το ψυχολογικής φύσης παραλήρημα μου περί , ψυχολογικής ανάλυσης σχετικά με το “χριστουγεννο-συναίσθημα” καταλήγω στο ακόμη βασικό ερώτημα, γιατί να μην κρατήσω αυτό το χριστουγεννιάτικο συναίσθημα 365 μέρες, γιατί να μην το κάνω τρόπο ζωής; Γιατί να μην το κάνω το modus vivendi μου;
Και δίνω μεγαλύτερη έκταση στο ερώτημα μου, τι είναι το Χριστουγεννιάτικο συναίσθημα; Η ανάγκη για καλοπροαίρετη συμπεριφορά, η ανάγκη για φιλανθρωπία, η ανάγκη για προσφορά τόσο στα δικά μου άτομα όσο και σε ξένα. Η ανάγκη για προσωπική περιποίηση. Γιατί αν συνδέσουμε την προσφορά δώρων, τις πράξεις καλής θελήσεως ακόμη και την ανάγκη μας για αλλαγές κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, τόσο στην εμφάνιση όσο και στον χώρο που ζούμε, καταλήγουμε στο ότι τα Χριστούγεννα αποτελούν μια περίοδο αναγέννησης το οποίο ίσως να σχετίζεται και με την θρησκεία μας, αλλά και με την ανάγκη για αναγέννηση-αυτοβελτίωση, εσωτερική ικανοποίηση.
Καταλήγοντας φτάνω στο συμπέρασμα ότι το Χριστουγεννιάτικο συναίσθημα είναι ένα συναίσθημα που υποσυνείδητα όλοι θέλουμε να μεταποιήσουμε σε τρόπο ζωής , όμως ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας, μας το στερεί. Δεν είναι δύσκολο όμως φτάνει να καταφέρουμε να το προσαρμόσουμε στην καθημερινότητα μας. Πώς; Μπορούμε μια φορά το μήνα να επισκεπτόμαστε ιδρύματα να βοηθάμε παιδάκια, να ταίσσουμε ένα αδέσποτο, να κουβαλήσουμε τις σακούλες μιας γιαγιάς , να γίνουμε ποιο τολμηροί να πηγαίνουμε πιο συχνά στο κομμωτήριο.
Να αγαπάμε πιο πολύ τους γύρω μας, τα ζωάκια μας, να αγαπήσουμε περισσότερο εμάς.
