Ο Κύπριος ηθοποιός, Χάρης Αριστείδου, μας χάρισε μια απολαυστική συνέντευξη, αποκλειστικά για τους φίλους του StudentLife. Ο Χάρης τελείωσε τις σπουδές του στην υποκριτική και ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το χώρο του θεάτρου και το χώρο της τηλεόρασης.
Χάρη πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο;
Όποτε μου κάνουν αυτή την ερώτηση πάντα θυμάμαι λόγους που έβαλα τον εαυτό μου στο θέατρο και πώς κατέληξα εδώ. Όταν ήμουν 15 χρονών ξεκίνησα να ψάχνω τον μελλοντικό επαγγελματικό μου προορισμό. Εκδήλωνα από τότε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς τον χώρο και την τέχνη της υποκριτικής, αλλά δεν ήξερα τι ήταν αυτό. Μια μέρα η μητέρα μου με πήρε σε ένα θεατρικό εργαστήρι. Με το που μπήκα μέσα στον χώρο εκείνο, και βγήκα στην σκηνή και κοίταξα κάτω είπα μέσα μου «Ωπ, εδώ είμαστε». Είχα το προαίσθημα ότι κάτι θα συμβεί σε αυτό τον χώρο κάτι θα δημιουργηθεί. Το εργαστήρι ήταν κάθε Σάββατο και θυμάμαι ότι περίμενα πώς και πώς να έρθει το Σάββατο, για να πάω σε εκείνο τον χώρο, να ανέβω στη σκηνή και να κάνω θέατρο. Έτσι κατέληξα στο θέατρο και υπηρετώ σήμερα αυτή την τέχνη και όσο είμαι καλά και νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω σε αυτό τον χώρο θα είμαι εδώ και θα προσπαθώ.
Τι είναι ηθοποιός για εσένα και ποια είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας καλός ηθοποιός;
Ο όρος του ηθοποιού παρεξηγήθηκε λίγο γιατί πολλοί το ταυτίζουν με τη λάμψη, την χλιδή και τα φώτα της δημοσιότητας. Πολλές φορές αυτά δεν υπάρχουν καν στο ελάχιστο και ένας ηθοποιός ζει στην αβεβαιότητα και στην αγωνία για το αύριο. Το επάγγελμα του ηθοποιού ζητά σκληρή δουλειά και συνεχής αναζήτηση, οι σκέψεις σου δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο και είναι μια δουλειά η οποία όταν πας σπίτι και κλείσεις την πόρτα εκεί ξεκινούν τα δύσκολα.
Πιο συγκεκριμένα, ο ηθοποιός καλείται μέσα από το ρόλο του να καθρεπτίσει την κοινωνία, και λειτουργεί σαν όργανο της για να περάσει κάποια μηνύματα προς τον υπόλοιπο κόσμο. Κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να το πετύχει κάποιος. Τα μικρά παιδιά μπορεί να το καταφέρουν καλύτερα γιατί έχουν αγνή ψυχή και μόνο όταν είσαι καθαρός μπορείς να αποστασιοποιηθείς από τα προσωπικά σου θέματα για να μεταδώσεις κάτι στον υπόλοιπο κόσμο. Για να το επιτύχει αυτό ένας ενήλικας, χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά. Πρέπει να ψαχτεί μέσα του, να διαβάσει, να αναλύσει τον εαυτό του, το χαρακτήρα που υποδύεται, τους χαρακτήρες με τους οποίους συναναστρέφεται αυτός ο ρόλος, αλλά και τον χρόνο και τον χώρο που ζει.
Χάρη, με τι ασχολείσαι την συγκεκριμένη περίοδο;
Την συγκεκριμένη περίοδο είμαι στην καθημερινή σειρά του Σίγμα, «7 ουρανοί και σύννεφα αλήτες» του Δημήτρη Τοκαρή και στην θεατρική παράσταση «NAMASTE» σε σκηνοθεσία του Χρίστου Ζάνου και σε συγγραφή του Κωνσταντίνου Οδυσσέως. Στην συγκεκριμένη παράσταση έχω την τιμή να δουλεύω με μια πλειάδα ταλαντούχων ηθοποιών. Πρόσφατα ανεβάσαμε μια παράσταση, με το Θέατρο Τσέπης, με τίτλο «Τραμπάλα» και ήταν μια διασκευή του έργου «Two For The Seesaw». Η διασκευή του έργου έγινε από εμάς τους ίδιους και το γεγονός ότι σημείωσε μεγάλη επιτυχία μας χαροποίησε ιδιαίτερα.
Πώς βλέπεις το θέατρο στην Κύπρο;
Το θέατρο είναι κουλτούρα, μας μεταφέρει σε άλλες εποχές και υπάρχει μια δράση – αντίδραση μεταξύ κοινού και συντελεστών της παράστασης, πράγμα που η τηλεόραση, χωρίς να την μειώνω βέβαια, δεν μπορεί να το προσφέρει. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλές αξιόλογες παραστάσεις / παραγωγές στη χώρα μας. Είναι λες και υπάρχει μία αναγέννηση στον χώρο του θεάτρου.
Ωστόσο το θέατρο για να επιβιώσει χρειάζεται το κοινό. Δυστυχώς υπάρχει γενικά η πεποίθηση ότι το θεατρόφιλο κοινό στην Κύπρο είναι ελάχιστο. Ίσως και να είναι αλήθεια και αυτό πιθανόν να οφείλεται στον τρόπο ζωής μας ή στην άγνοια του κόσμου. Τα πράγματα όμως φαίνεται πως αλλάζουν.
Έρχεται δηλαδή περισσότερος κόσμος στο θέατρο;
Μια δική μου παρατήρηση είναι πως στις τελευταίες παραγωγές που συμμετείχα υπήρχε αυξημένη προσέλευση. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με ξάφνιασε θετικά το ότι μετά το τέλος της παράστασης οι θεατές, και κυρίως οι νεότεροι, έρχονταν στα καμαρίνια για να συζητήσουν με τους ηθοποιούς, το σκηνοθέτη, το σεναριογράφο και τους υπόλοιπους συντελεστές και αυτό δείχνει ότι τους επηρεάζει αυτό που είδαν και τους βοηθά να ψάξουν μέσα τους για να βρουν κοινά σημεία ή διαφορές με τους ήρωες της παράστασης που μόλις παρακολούθησαν. Όσον αφορά την ποιότητα μπορεί λόγο κρίσης να γίνονται φθηνές παραγωγές, αλλά σε καμία περίπτωση «φτηνιάρικες». Αυτές οι παραγωγές παίρνουν αρκετά καλές κριτικές αφού έχουν ταλαντούχους συντελεστές και πολύ καλές ερμηνείες.
Ως νέος ηθοποιός αντιλαμβάνομαι πως πρέπει να βρούμε κίνητρα να προσελκύσουμε τον κόσμο, την νεολαία να έρχεται να βλέπει θέατρο, αλλά πρέπει να βοηθήσει και η πολιτεία εντάσσοντας το θέατρο περισσότερο στην εκπαίδευση.
Ποια είναι η στάση των μέσων ενημέρωσης;
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σίγουρα καλύπτουν τις προσπάθειες για να ανεβούν παραστάσεις. Μπορώ να πω πως είναι πολύ χρήσιμη η βοήθεια τους γιατί συντείνουν στο να γίνει γνωστή μία νέα παραγωγή σε άτομα που πιθανόν να μην είχαν την ευκαιρία να γνωρίζουν ότι παρουσιάζεται. Ενώ όμως στον έντυπο τομέα υπάρχει μεγαλύτερη κίνηση, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, θα μπορούσε να δοθεί περισσότερος χρόνος. Να μην φοβούνται δηλαδή τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κανάλια να ‘ξοδέψουν’ χρόνο στην παρουσίαση αυτών των παραγωγών, που συνήθως γίνονται από μικρές ομάδες χωρίς πολλές δυνατότητες για πληρωμένη διαφήμιση. Κι επειδή η απλή αναφορά σε μία παράσταση δεν είναι αρκετή, μια εις βάθος προσέγγιση θα βοηθήσει το θεατή να αντιληφθεί αν αυτή θα του προσφέρει το κάτι περισσότερο που θα τον οδηγήσει να αγοράσει το εισιτήριο και να δει την παράσταση.
Μπορεί ένας ηθοποιός να νιώσει ‘γεμάτος’ μέσα από την συμμετοχή τους σε τηλεοπτικές σειρές;
Υπάρχει γενικά η αντίληψη ότι η τηλεόραση είναι ευκολότερη από το θέατρο και δεν βοηθά στην εξέλιξη. Εγώ διαφωνώ. Θεωρώ πως οι τηλεοπτικές παραγωγές δίνουν διαφορετικές ευκαιρίες καλλιτεχνικής φύσεως για τους ηθοποιούς που συμμετέχουν. Μπορεί να δουν το ρόλο τους να εξελίσσεται μέσα από την καθημερινότητα και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σίγουρα οι ταχύτητες είναι μεγαλύτερες από ότι στο θέατρο αλλά αν το δει κάποιος σαν πρόκληση θα μπορέσει να δώσει ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Υπάρχουν εξάλλου πολλές τηλεοπτικές σειρές που έμειναν στην ιστορία για την αισθητική και την ποιότητα τους.
Εγώ προσωπικά νιώθω πολύ γεμάτος από τις μέχρι τώρα τηλεοπτικές μου εμπειρίες και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να δοκιμαστώ ακόμα περισσότερο.
Ο ηθοποιός γεννιέται ή γίνεται;
Σίγουρα δεν μπορεί να γίνει κάποιος ηθοποιός χωρίς να έχει γεννηθεί με υποκριτικό ταλέντο. Κανείς δεν μπορεί να διδαχθεί την αντίληψη και την ευκολία στο να μπορεί να πείσει τους γύρω του ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Ωστόσο το να έχει κάποιος το ταλέντο δεν είναι αρκετό. Για να μπορέσει να εξελιχθεί σε καλό ηθοποιό θα πρέπει συνεχώς να αναζητά, να ψάχνει, να διαβάζει, να προσπαθεί, να εξαντλείται στις πρόβες, να μελετά συνεχώς συμπεριφορές γύρω του. Αν θέλεις κάποιος να πετύχει εξαρτάται από τον ίδιο. Πάνω από όλα όμως χρειάζεται να παρακολουθεί θέατρο, να πηγαίνει σε όσο το δυνατόν περισσότερες παραστάσεις. Όταν κάποιος μου λέει ότι θέλει να γίνει ηθοποιός η πρώτη μου ερώτηση είναι «Ποια ήταν η τελευταία φορά που είδες κάποια παράσταση στο θέατρο;». Αν κάποιος δεν είδε αρκετό θέατρο θα πρέπει να προβληματιστεί αν θα ακολουθήσει ή όχι αυτό το επάγγελμα. Αν δεν αγαπάς το επάγγελμα αυτό και αν δεν το κυνηγήσεις δεν θα σε αγαπήσει και δεν θα σε κυνηγήσει.
Σε γεμίζει ο χώρος του θεάτρου στην Κύπρο ψυχικά και οικονομικά;
Ο χώρος του θεάτρου πάντα σε γεμίζει. Κάποια έργα μπορεί να είναι ευκολότερα από άλλα, αλλά κάθε ένα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και να μας διδάξει πράγματα. Εγώ σαν Χάρης, πάντα νιώθω γεμάτος ψυχικά ό,τι κι αν κάνω στο θέατρο. Όσον αφορά τον οικονομικό τομέα, όπως κάθε επάγγελμα στη χώρα μας, έτσι και η υποκριτική αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα. Ειδικά όταν γίνεται από μικρές ομάδες, τα έξοδα είναι πολύ μεγάλα οπότε το κέρδος δεν είναι ικανοποιητικό. Αλλά με την ανάπτυξη στην προσέλευση του κοινού, υπάρχει ελπίδα ότι τα πράγματα θα γίνουν σιγά – σιγά καλύτερα και σ’ αυτόν τον τομέα.
Μια συμβουλή για τους φοιτητές που θέλουν να ακολουθήσουν την υποκριτική τέχνη, αλλά προτιμούν δουλειές που θα αποφέρουν πιο εύκολα την οικονομική κάλυψη εν μέσω οικονομικής κρίσης;
Το οικονομικό θέμα είναι σίγουρα μια πάρα πολύ σημαντική πτυχή. Όταν όμως είσαι καλός σε κάτι και το αγαπάς δεν χάνεσαι. Κάποτε θα έρθουν και τα λεφτά και η επαγγελματική αποκατάσταση.
Αν αγαπάς και κάποια άλλη σπουδή τότε μπορείς να τα συνδυάσεις. Δεν μπορείς όμως να μην ασχοληθείς με κάτι που αγαπάς πάρα πολύ γιατί δεν θα μπορείς να το αφήσεις πίσω και έτσι θα νιώθεις μισός άνθρωπος.
