Αν σπουδάζεις στην Κύπρο, αλλά σε διαφορετική πόλη από την δική σου, νομίζω ότι θα συμφωνήσεις απόλυτα με τα πιο κάτω. Λέω για την Κύπρο γιατί η κατάσταση εδώ δεν συγκρίνεται με χώρες του εξωτερικού! Εκεί τα πάντα είναι οργανωμένα, όλοι και όλα στην ώρα τους. Εδώ οι λέξεις στο λεξικό δίπλα στη λέξη «λεωφορείο» είναι «άγχος» και «νεύρα»! Για πάμε:
- Κοιτάζεις τις ώρες των λεωφορείων: Σε πρώτο στάδιο αγχώνεσαι αν θα προλάβεις να πας μέχρι την στάση. Θυμάσαι τελευταία στιγμή ότι ξέχασες:
- το φούρνο αναμμένο/
- το γάτο κλειδωμένο στο σπίτι/
- το τετράδιο σου/φοράς 2 διαφορετικά παπούτσια.Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και περνάς με κόκκινα, παραλίγο να παρασύρεις 5 πεζούς και 2 ποδηλάτες, αλλά φτάνεις στην ώρα σου. Αν πας με τα πόδια, τρέχεις σαν τον/την τρελό/ή και το πιο πιθανό να κατέρριψες τα ρεκόρ του Κεντέρη στα χρόνια της δόξας του.
- Φτάνοντας στη στάση καταϊδρωμένος/η: Βλέπεις μπροστά σου μια λαοθάλασσα, κυρίως από διάφορες άλλες εθνικότητες, που περιμένουν μαζί σου ξεφυσώντας. Το λεωφορείο έρχεται (ΑΝ έρθει) με αρκετή ώρα καθυστέρηση. Αν βρέχει, ενώ το περιμένεις, φυσικά και δεν θα υπάρχει κάπου να προστατευτείς και γίνεσαι «σουππί». Αν έχει ήλιο (του καλοκαιριού) αρχίζεις να μετανιώνεις την ώρα και την στιγμή που φόρεσες μαύρα ρούχα και να καταριέσαι που ζούμε στην Κύπρο με τόσο ήλιο!
- Μπαίνεις στο λεωφορείο. Ο οδηγός σε κοιτάζει από πάνω ως κάτω. Παίζει ένα λαϊκό γνωστό τραγούδι δεκαετίας ’90 στο βάθος. Πληρώνεις. Πού να κάτσεις τώρα; Όλοι σε κοιτάζουν με ύφος “Please μεν κάτσεις δίπλα μου“. Αναγκαστικά στριμώχνεσαι δίπλα σε ένα γέρο που του τρέχουν τα σάλια (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) ή δίπλα σε κάποια που κάθεται πάνω της το 5 – 6 χρονών μωρό της που κλαίει συνέχεια. Στην καλύτερη περίπτωση, θα βρεθείς δίπλα σε κάποιον/α που έχει handsfree και ακούει μουσική και χαίρεσαι που δεν θα σου μιλήσει.
- Μια ιδιαίτερα δυσάρεστη μυρωδιά κατακλύζει τον χώρο. Πώς θα αντέξεις τόση ώρα;; Προσπαθείς να κάνεις όμορφες σκέψεις, αλλά κοιτάζοντας από το παράθυρο, τα μόνα που μπορείς να σκεφτείς είναι:
- το Κυπριακό πρόβλημα,
- το πρόβλημα της πείνας στον Τρίτο Κόσμο,
- ποιοι είμαστε,
- πού πάμε,
- γιατί ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο,
- ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης μας….
Δες: 5 καθημερινά δράματα μιας Κυπραίας φοιτήτριας!
- Μέχρι να φτάσεις και ενώ κινείται το λεωφορείο εσύ είσαι κάπως έτσι:
και έτσι:
- Επιτέλους κατεβαίνεις. Κοιτάζεις πίσω σου μήπως ξέχασες κάτι. Ευχαριστείς τον οδηγό – έτσι πρέπει και πολύ καλά κάνεις! Εύχεσαι να μην χρειαστεί ποτέ ξανά να μπεις σε λεωφορείο, αλλά να σου μετά από 2 ώρες/την άλλη μέρα/άλλη βδομάδα ξανά τα ίδια!
Πέρα από τα αστεία όμως, κάθε εβδομάδα πολλοί από εμάς έχουμε πρόβλημα με τα υπεραστικά λεωφορεία, γιατί είναι πάντα γεμάτα. Και ενώ οι αρμόδιοι ξέρουν το πρόβλημα – μετά από πολλά τηλεφωνήματα παραπόνων και επιστολές απ’ ότι γνωρίζω – εκείνοι κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια στο πρόβλημα.
ΕΜΕΙΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΛΥΣΗ! Ευχαριστώ.
