Ο κος Κυριάκος Παστίδης είναι Β’ Διευθυντής στο ΚΓ΄ Δημοτικό Σχολείο Λεμεσού (ΑΓ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ Β΄), όπου ήταν μέσα στα σχολεία που διέπρεψαν στην ημερίδα της CYTANET για την Παγκόσμια Μέρα Safer Internet. Το ΚΤ’ Δημοτικό Σχολείο Λεμεσού κέρδισε επίσης την ψήφο του κοινού αφού ήταν το βίντεο τους ψηφίστηκε από τον κόσμο.
- Κύριε Κυριάκο λίγα λόγια για τον εαυτό σας.
Αρχικά φίλε Κωνσταντίνο να σας ευχαριστήσουμε για την ευκαιρία που μας δίνετε, ως σχολείο, να παρουσιάσουμε μέσα από την πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα σας, τη διάκριση των μαθητών του σχολείου μας και να στείλουμε έτσι κι εμείς κάποια σοβαρά μηνύματα για τη χρήση του διαδικτύου από παιδιά. Εγώ λοιπόν είμαι δάσκαλος στο ΚΓ΄ Δημοτικό σχολείο Λεμεσού, είμαι φέτος σε αυτό το σχολείο στη θέση του Βοηθού διευθυντή και διδάσκω στο Στ΄1, μια τάξη με 20 παιδιά. Είναι ένα σχολείο ΖΕΠ (Ζώνης Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας) που αν και έχουμε διάφορες δυσκολίες εντούτοις προσπαθούμε να βάζουμε τα παιδιά μας σε μια διαδικασία έρευνας και δράσης δίνοντας τους πολλές εμπειρίες και ευκαιρίες.
- Ποια ήταν η δική σας συμβολή στην δημιουργία του βίντεο από τους μαθητές σας;
Οι όροι του διαγωνισμού ήταν πολύ καθαροί όσον αφορά στη συμμετοχή του εκπαιδευτικού που θα έπρεπε να μείνει μόνο σύμβουλος σε όλη τη διαδικασία και απλά να ενθαρρύνει όλες εκείνες τις δυναμικές που θα βοηθούσαν τα παιδιά μόνα τους, να ερευνήσουν και να ψάξουν για το διαδίκτυο, να εκφράσουν τις απόψεις τους, να προβληματιστούν και να οργανώσουν μια διαδικασία παραγωγής ενός βίντεο. Καταλαβαίνετε όμως ότι για τα παιδιά του δημοτικού, όλο αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο και σαν ιδέα αλλά και ως τελική υλοποίηση αφού τα παιδιά μας δεν έχουν αυτές τις εμπειρίες. Από την άλλη, η δημιουργία μιας μικρής ταινίας, προϋποθέτει τεχνικές γνώσεις κινηματογράφησης, μοντάζ, επεξεργασίας ήχου κλπ που δεν είχαν οι μαθητές μας. Εκεί λοιπόν τα παιδιά μας, χρειάστηκαν τη δική μου βοήθεια. Αυτό που κάναμε όμως ήταν αρχικά να μάθουμε για το θέμα μας, δηλαδή τους κινδύνους του διαδικτύου μέσα από προσωπικά βιώματα των ίδιων των παιδιών. Αφού ερευνήσαμε αρκετά, καταγράψαμε το ποιους κινδύνους θα θέλαμε να προβάλουμε. Στη συνέχεια ψάξαμε τον τρόπο – σενάριο, την ιστορία μας δηλαδή και ακούστηκαν ιδέες ώσπου καταλήξαμε στο να συνδέσουμε το ρήμα «σερφάρω» στο διαδίκτυο με κάτι ανάλογο του «οδηγάω» αυτοκίνητο στο δρόμο. Ύστερα, προσπαθήσαμε να διδάξουμε στα παιδιά απλές γνώσεις σκηνοθεσίας, κινηματογράφησης, χρήσης κάμερας και απλού μοντάζ και αφιερώσαμε μια μέρα στην παραγωγή του βίντεο. Το σενάριο μας είχε να κάνει με ένα παιδί που μπαίνει να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο – διαδίκτυο και ανακαλύπτει διάφορους κινδύνους. Η όλη ιδέα στηριζόταν στον ακόλουθο προβληματισμό:
Φαντάσου, πως το διαδίκτυο είναι ένα αυτοκίνητο που μπορεί να τρέχει με μεγάλες ταχύτητες. Έχει οδηγό, συνοδηγό, επιβάτες, αποσκευές, ακολουθεί τους νόμους και τις υποδείξεις της τροχαίας και έχει να επιλέξει το σωστό δρόμο ανάμεσα σε ένα λαβύρινθο δρομολογίων. Είναι άραγε ασφαλές αυτό το όχημα-διαδίκτυο; Ποιος δικαιούται να το οδηγήσει, να είναι δηλαδή χρήστης του διαδικτύου; Ξέρουμε αλήθεια ποιος είναι ο συνοδηγός μας, με ποιον μιλάμε δηλαδή στο διαδίκτυο; Μπορούμε να τον εμπιστευτούμε; Ποιοι είναι οι επιβάτες μας και όλοι αυτοί που μας μιλάνε στα διάφορα chat rooms ή social groups με κίνδυνο ακόμα και πιθανό ηλεκτρονικό εκφοβισμό μας; Τι άραγε κουβαλάμε ως αποσκευές ή επικίνδυνα παράνομα προγράμματα; Είναι πιθανόν κάτι που εμείς μεταφέρουμε και το πήραμε ως δώρο κάποιο email πχ, να είναι επικίνδυνο; Ποιον αστυνομικό ή άλλο χρήστη – φίλο μπορούμε να εμπιστευτούμε από τόσους που βλέπουμε να δημοσιεύουν στο διαδίκτυο και να μας στέλλουν περίεργες προσκλήσεις –requests; Ποιος είναι ο σωστός δρόμος στα δρομολόγια – sites του κυβερνοχώρου για να μην παραπλανηθούμε και χαθούμε; Όλα αυτά το βίντεο μας με τίτλο «ΤΡΕΞΕ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΣ ΟΧΗΜΑ ΣΤΙΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ».
- Πως αντέδρασαν τα παιδιά όταν άκουσαν για τον διαγωνισμό αυτό;
Στην αρχή τους φάνηκε αδιάφορο όλο αυτό γιατί νόμισαν ότι θα ήταν άλλο ένα σχολικό μάθημα με υποχρεώσεις, ανιαρό διάβασμα και εξετάσεις. Όταν όμως είδαμε παλαιότερα φιλμάκια και κατάλαβαν ότι θα γίνονταν για λίγο ηθοποιοί, κινηματογραφιστές, σκηνοθέτες κλπ τότε ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να δουλεύουν με εντυπωσιακό τρόπο. Πρέπει να σας πω ότι όλα τα παιδιά άρχισαν να ετοιμάζουν παρουσιάσεις power point για το διαδίκτυο και να μου φέρνουν διάφορες ιδέες για το τελικό σενάριο. Κάποιο παιδί έφτιαξε και μια κατασκευή – μακέτα για το τι θα κάναμε ενώ άλλοι ανέλαβαν να βρουν διάφορα αντικείμενα που θα χρειαζόμασταν. Το πιο ωραίο όμως ήταν η διαδικασία παραγωγής που τα παιδιά μπήκαν για καλά στο ρόλο τους και με την κάμερα στο χέρι έκαναν την τάξη μας να μοιάζει με κινηματογραφικό συνεργείο του Χόλυγουντ. Αφού να καταλάβετε έμαθαν και τις κινηματογραφικές ατάκες του τύπου cut, ,3,2,1 γράφουμε, κάνε ένα close up, ένα long shot κλπ. Είχε πολλή πλάκα όλο αυτό και το βρήκα ιδιαίτερα δημιουργικό για τα παιδιά
- Πιστεύετε πως οι νέοι όντως κατανοούν τους κινδύνους του διαδικτύου;
Ναι, πιστεύω ότι η πλειοψηφία των νέων κατανοεί τους κινδύνους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και τους αντιμετωπίζει. Είναι όπως το κάπνισμα, όλοι ξέρουν πως κάνει κακό στην υγεία αλλά συνεχίζουν να καπνίζουν, Γιατί; Νομίζω, μιλώντας και με τα παιδιά, οι νέοι ρισκάρουν στο διαδίκτυο ελπίζοντας ότι δεν θα τους συμβεί τίποτα. Πολλοί νομίζουν ότι ξέρουν και ότι δεν θα ξεγελαστούν και άλλοι θεωρούν ότι είναι ένα είδος γοητευτικού «παιγνιδιού με τη φωτιά». Υπάρχουν πολλοί νέοι με διάφορα προβλήματα, προσωπικά, οικονομικά, ερωτικά, κλπ που έχουν μετατρέψει το διαδίκτυο στον μοναδικό πιστό τους φίλο και σύντροφο τους. Νέοι που ψάχνουν κάποιο να μιλήσουν, κάποιο να τους πει ένα ωραίο σχόλιο, κάποιος να τους κάνει ένα like κλπ. Είναι άτομα συναισθηματικά αδύνατα και χωρίς ουσιαστική κοινωνική ζωή. Αυτά τα άτομα είναι και τα πιο εύκολα και ευάλωτα θύματα.
- Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα στα σχολεία για ενημέρωση των μαθητών;
Νομίζω το σχολείο προσφέρει πολλά σε αυτό τον τομέα και οι εκπαιδευτικοί είναι ευαισθητοποιημένοι αρκετά. Στο δημοτικό υπάρχει το μάθημα Αγωγή ζωής στο οποίο γίνεται και εκτενής αναφορά στους κινδύνους του διαδικτύου. Βέβαια αν υπήρχε ένα μάθημα ανεξάρτητο, για την τεχνολογία, θα ήταν πολύ καλύτερο. Το λάθος και ο προβληματισμός είναι εκτός σχολείου και μιλάω για την οικογένεια που ακόμα δεν έβαλε τον κίνδυνο του διαδικτύου στα σοβαρά θέματα στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, γιατί πολλοί γονείς βρίσκονται σε άγνοια. Όταν βλέπω γονείς που δίνουν στα παιδιά τους ένα tablet απλά για να τους αφήσουν ήσυχους και τα αφήνουν να σερφάρουν ανεξέλεγκτα στο διαδίκτυο, το θεωρώ εγκληματικό. Είναι όπως να δίνεις στο παιδί σου μαχαίρια να παίξει, αλλά δεν του λες ότι κόβουν και το παιδί το ανακαλύπτει μόνο όταν πληγωθεί. Ο κάθε γονιός πρέπει να γνωρίζει και να εκπαιδεύει το παιδί του από νωρίς δημιουργώντας μαζί του μια κατάσταση εμπιστοσύνης.
- Ποια είναι η άποψη σας για τον διαγωνισμό και την ημερίδα της CYTANET; Πιστεύετε δηλαδή πως είναι ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους οργανισμούς;
Ο διαγωνισμός είναι ένας εξαιρετικός θεσμός και η ημερίδα μια υπέροχη και πολύ ουσιαστική εμπειρία γνώσης και διάδρασης. Δίνει την ευκαιρία σε παιδιά να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό το θέμα, δηλαδή της ασφάλειας του διαδικτύου. Εγώ, θεωρώ ότι οι μαθητές μου τώρα, μετά από 2 μήνες ενασχόλησης μας με το θέμα, είναι πολύ πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους του διαδικτύου από άλλους συνομηλίκους τους. Και το ωραίο είναι ότι τα παιδιά εκπαιδεύτηκαν αβίαστα και ευχάριστα με παιγνιώδη και δημιουργικό τρόπο έχοντας στο τέλος και ένα αποτέλεσμα, το βίντεο μας. Είναι αυτό που διδάσκουν όλες οι σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες που μιλάνε για τη βιωματική γνώση και τη χαρά στη μάθηση, κάτι που είναι πολύ πιο δυνατό από τη γνώση του βιβλίου ή της διάλεξης. Το γεγονός ότι υπήρχαν 79 συμμετοχές, αριθμός ρεκόρ θεωρώ ότι δείχνει πόσο πολύ εκτιμάται από όλους αυτός ο διαγωνισμός, αλλά και πόσο κατάφερε να βάλει τα παιδιά σε αυτή τη δημιουργική διαδικασία. Νιώθω ότι πρέπει να συγχαρούμε τους διοργανωτές και να ευχηθούμε ο θεσμός αυτός να συνεχιστεί. Εμείς πάντως αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ιδέες για το 2016!!!
