Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα. O δρόμος προς την επιτυχία δεν είναι κάτι εύκολο, ούτε κάτι που επιτυγχάνεται γρήγορα. Επίσης δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο, αρκεί να εξοπλιστεί κάποιος με αρκετή θέληση ούτως ώστε να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία και απογοήτευση που θα συναντήσει στη διαδρομή αυτή.
Το πιο σημαντικό είναι πως η πορεία προς την επιτυχία απαιτεί υπομονή αλλά και σταθερά και μικρά βήματα. Κανείς δεν ξεκινά από το μηδέν και φτάνει στο 100 με γοργό ρυθμό. Δεύτερο, το στοιχείο της απόρριψης είναι αναπόφευκτο και πολύ σημαντικό, αφού καθορίζει τη διαδρομή, το ταξίδι προς την Ιθάκη, που ο καθένας από εμάς αναζητεί.
Και αφού είναι στοιχείο αναπόφευκτο, οι πιο ευαίσθητοι άνθρωποι νιώθουν στο πετσί τους το αντίκτυπο από την (μάταιη) προσκόλληση σε κάθε είδους απόρριψη. Αποτέλεσμα: να επιβραδύνει τη πορεία του ατόμου είτε να το αποπροσανατολίζει. Στη χειρότερη των περιπτώσεων γίνεται αιτία παραίτησης, αδράνειας και εμφάνισης χαμηλής αυτοεκτιμήσης.
Οι περισσότεροι, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, τείνουν να τα παρατάνε μόλις νιώσουν απόρριψη, η οποία μπορεί να παρουσιαστεί ως:
- αρνητική κριτική κάποιας εργασίας στην οποία αφιερώθηκε κόπος και αφοσίωση,
- γενικότερη αρνητική κριτική σε κάτι που καταπιάνονται (αθλήματα, θέατρο χορός, τραγούδι, συγγραφή),
- προσωπική απογοήτευση όταν δε δίνουν το 100% των δυνατοτήτων τους,
- μη ικανοποιητική απόδοση,
- ικανοποιητική απόδοση και υποκειμενική βαθμολογία, κλπ.
Μέσα σε όλα αυτά προσθέτεται και η ερωτική απόρριψη. Προτού βιαστεί κάποιος να σχολιάσει πως “σιγά την ερωτική απογοήτευση που βιώσες στα 20-22 χρόνια ζωής“, έχω να αναφέρω πως αν και δεν υπολογίζεται, διαθέτει τόση δύναμη ώστε να οδηγεί το άτομο σε μια κατάσταση στατικότητας, με μοναδικό ενδιαφέρον και επίκεντρο της ζωής του, το συγκεκριμένο άτομο που τους απέρριψε. Φυσικά δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο και σίγουρα δεν τους τοποθετούμε όλους στο ίδιο καζάνι.
Συνήθως οι άνθρωποι με πιο πολλές ευαισθησίες είναι και αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο. Θα πρέπει όμως να μάθουν το εξής μάθημα:
Η κοινώνια στην οποία ζούμε γίνεται κάθε μέρα και πιο ανταγωνιστική, οπότε καλούμαστε να συμβαδίσουμε ή να μείνουμε για πάντα πίσω, κολλημένοι στο ίδιο σημείο, όπου δεν παρουσιάζεται καμία εξέλιξη.
Είναι όμως στη φύση του ανθρώπου να εξελλίσεται και να ελίσσεται, χωρίς να επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες που του φράζουν το δρόμο, προνόμια τα οποία οφείλει να καλλιεργήσει κάθε άνθρωπος ο οποίος στοχεύει ψηλά και συνειδητά επιλέγει το δρόμο προς την επιτυχία.
Αν θέλεις να βαδίσεις αυτό το δύσβατο δρόμο, θα πρέπει να μάθεις να ζεις με την απόρριψη. Δεν μπορείς ούτε να την ελέγξεις, ούτε να τη προβλέψεις τις περισσότερες φορές.
Οπότε δες το σαν μια ευκαιρία για να γίνεις δυνατότερος άνθρωπος , αντί να αφήνεις τις απογοητεύσεις να καταστρέφουν τα όσα έχεις κτίσει και καταφέρει. Στο κάτω-κάτω, εμείς οι ίδιοι αφήνουμε την απόρριψη να ακυρώνει τις προσπάθειες μας -επειδή μας αρέσει να δραματοποιούμε καταστάσεις. Ως πότε πια θα τους επιτρέπεις να σου φράσουν το δρόμο; Η επιλογή είναι στο καθένα από εμάς.
