Ξοδεμένες ζωές..

Στην κοινωνία που ζούμε οι άνθρωποι γύρω μας, άχρωμοι πια, αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς πιστεύοντας πως για να μπορέσεις να επιβιώσεις στην “ζούγκλα” όπου ζούμε οφείλεις να αλλάξεις, να γίνεις όσο πιο σκληρός γίνεται, προκειμένου ν’ αντέχεις. Ο καθένας αγωνίζεται για να μπορέσει να ξεπεράσει τον άλλον, να είναι αυτός ο καλύτερος και δεν είναι λίγες οι φορές όπου στον βωμό της προσωπικής του επιτυχίας δεν διστάζει να ποδοπατήσει όποιον του φανεί εμπόδιο. Χάνοντας το πραγματικό νόημα της ζωής πολλοί ξοδεύουν ολόκληρη τους τη ζωή ξεχνώντας να ζήσουν.. Τραγική ειρωνεία..

lost people

Τι γίνεται λοιπόν όταν καταφέρεις ν’ αλλάξεις τόσο πολύ που ο καινούριος σου εαυτός, ουδεμία σχέση έχει με το τι πραγματικά είσαι; Όταν ο εαυτός που εσύ ο ίδιος δημιούργησες δεν σου μοιάζει πια καθόλου και περνάς ολόκληρη σου τη ζωή μέσα στο ψέμα και την υποκρισία; Μα φυσικά σπουδάζεις, εκπαιδεύεσαι και εργάζεσαι στον τομέα που θα σου αποφέρει τον υψηλότερο μισθό, το ακριβότερο σπίτι και αμάξι και φυσικά κάπως έτσι θεωρείσαι επιτυχημένος. Τι σημασία έχει λοιπόν η ελευθερία και η ευτυχία στη ζωή σου, όταν με την golden card σου είσαι σε θέση να αγοράσεις όποιο υλικό αγαθό γουστάρεις;

 

Έτσι κι αλλιώς έμαθες να ζεις, αγνοώντας πως τα χρόνια σου είναι μετρημένα εδώ.

 

Αλήθεια.. πόσοι από αυτούς τους επιτυχημένους είναι πραγματικά ευτυχισμένοι; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ονειρεύτηκαν και πότε ήταν η τελευταία φορά που γέλασαν με την ψυχή τους; Μάλλον τότε που κοίταζαν τους συνανθρώπους τους στα μάτια και όχι στο πορτοφόλι. Τότε που κύριο μέλημα τους ήταν η ευτυχία και όχι η ατελείωτη εργασία προς τέρψη της ματαιοδοξίας τους. Τότε που σημασία είχε η προσφορά στον συνάνθρωπο και όχι η προαγωγή.

Χάνοντας εντελώς το νόημα της ζωής, οι περισσότεροι ζούμε λες και ο χρόνος δεν κυλά σαν νεράκι.. Λες και είμαστε άτρωτοι, αθάνατοι! Λυπηρό, αλλά καιρός είναι να αντιληφθούμε πως ο χρόνος που έχουμε στη διάθεση μας είναι πολύ λιγότερος από αυτόν που νομίζουμε και ας μην το καταλάβουμε όταν δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα πια γι’ αυτό. Κρίμα δεν θα είναι αν διαπιστώσουμε, πολύ αργά πια, όταν δεν θα είμαστε σε θέση να αλλάξουμε τα πράγματα, πως για μια ολόκληρη ζωή ικανοποιούσαμε τις ανάγκες της οικογένειας, της κοινωνίας, της ματαιοδοξίας και της πλεονεξίας που διακατέχει την εποχή μας ξεχνώντας να βρούμε την ευτυχία μέσα από τα όνειρα που κάναμε, πριν μας καταπιεί το σύστημα της κοινωνίας μας;

 

Και κάπως έτσι, φεύγετε χωρίς να έχετε ζήσει, διασκεδάσει, γελάσει, ονειρευτεί όπως σας αξίζει..

theme3

Γιατί πολύ απλά στον βωμό της γνώμης και αποδοχής των άλλων (τι θα πει ο κόσμος δηλαδή!) ξεχάσατε τις δικές σας ανάγκες, τα δικά σας όνειρα. Διπλοκλειδώσατε σε ένα συρτάρι όρους και έννοιες όπως αγάπη, φιλία, παιδικότητα, χαρά, ξεγνοιασιά και πετάξατε και το κλειδί μην τυχόν μπείτε στον πειρασμό να το ανοίξετε ξανά. Φορέσατε και την μάσκα του επιτυχημένου επαγγελματία, για πιο σίγουρα αποτελέσματα δηλαδή, και σίγουροι πια δουλεύεται ατελείωτες ώρες προς ικανοποίηση της ματαιοδοξίας σας.

Μόνο που τα χρόνια πέρασαν και αυτή η χιλιοφορεμένη μάσκα έγινε ένα με το δέρμα σας.. Θέλει πολλή προσπάθεια να βγει τώρα πια.. Δε βαριέσαι; Ποιος έχει το κουράγιο και την τόλμη να το κάνει; Όποιος τα καταφέρει όμως, θα μπορέσει ξανά να χαμογελάσει με ευχαρίστηση και γιατί όχι.. να ονειρευτεί..

Στο κάτω κάτω μια απόφαση είναι να μπορέσεις να γίνεις πραγματικά ευτυχισμένος.. Γιατί όλοι την αναβάλλουν για αργότερα;

 

Δες επίσης: Δε ζεις πραγματικά μέχρι να αποφασίσεις να ζήσεις!

Follow Us

45,341FansLike
11,539FollowersFollow
19,500FollowersFollow
1,070SubscribersSubscribe

Trending