Και εκεί που λες “αχ βρήκα τον άνθρωπό μου” και είσαι επιτέλους σε μια “καλή” και καθώς-πρέπει σχέση, σου έρχεται ένα περιποιημένο κέρατο με τα όλα του και σε βρίσκει κατακέφαλα.
Η απιστία είναι μια επιδημία που μαστίζει στις μέρες μας και όπως κάθε επιδημία δεν κάνει διακρίσεις. Είναι αυτό που λέμε “μου ήρθε το.. κέρατο σφοντύλι“!
Το “κέρατο” είναι πολύπλευρο, πολυδιάστατο και σύνθετο. Ας το ανακαλύψουμε λοιπόν μαζί, σε όλο του το “μεγαλείο”:
Όλοι μας, εκ πρώτης όψεως, κατακρίνουμε και θεωρούμε αυτή την πράξη ανήθικη.
Αντικειμενικά αυτό είναι το σωστό, μέχρι να μπούμε σε λεπτομέρειες του τύπου: ποιος το έκανε (κολλητός/ή, σύντροφος, εγώ…), γιατί, πότε, με ποιον/α…
Κάθε απιστία έχει αιτία και αφορμή, ακριβώς όπως έχει ένας πόλεμος.
Σε αυτή την περίπτωση, ένας εσωτερικός πόλεμος με τον εαυτό μας ή με τον σύντροφό μας. Σαν σκέψη, πριν γίνει πράξη, υποδηλώνει πολλά… Υποβόσκει μέσα στο μυαλό σου και αναζητάει απεγνωσμένα μια αφορμή να βγει στην επιφάνεια και να γίνει πράξη. Η αιτία όμως βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου.
Είσαι σε μια σχέση και αγαπάς τον/ην σύντροφό σου και ξαφνικά γίνεσαι ο θύτης σ’ αυτό το “έγκλημα”. Γιατί; 
Η πιο συνήθης δικαιολογία, είναι ότι το βλέπεις σαν μια extra σαρκική ανάγκη. Ναι, μπορεί όντως να έχεις αυτή την ανάγκη, αλλά διερωτήθηκες ποτέ γιατί; Μήπως πηγάζει από κάτι πιο βαθύ; Μήπως πηγάζει και συνδέεται με τη μη ολοκλήρωση που αισθάνεσαι στη σχέση σου; Και αν είναι έτσι γιατί μένεις σ’ αυτή τη σχέση;
Είναι πολύ πιο εύκολο και ασφαλές να “κερατώσεις”, παρά να έρθεις αντιμέτωπος με τα προβλήματα που έχεις στη σχέση σου, να ανοίξεις όλα σου τα “χαρτιά” στο τραπέζι και ενδεχομένως να βγεις από μια σχέση που δε σε καλύπτει, σε όλες της τες διαστάσεις. Απ’ την άλλη, λόγω συναισθηματικής ανασφάλειας, φοβάσαι να αφήσεις κάτι σίγουρο και σταθερό και να φανείς ηθικός/ή. Φοβάσαι να περπατήσεις προς το άγνωστο και μετά να ψαχτείς. Θεωρείς το ψάξιμο, ενώ ανήκεις κάπου, πιο πολύ “μέσα” στα ρηχά νερά σου.
Από μια άλλη οπτική γωνία μήπως το κάνεις από περιέργεια αλλά και πλήξη, λόγω της ρουτίνας που σε έχει κουράσει;
Ή από απεγνωσμένη ανάγκη επιβεβαίωσης; Οι λόγοι που μπορεί να σε ωθήσουν σ’ αυτή την πράξη είναι πολλοί και διαφέρουν ανάλογα με τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.
Δες: Οι 4 κυριότερες αιτίες δημιουργίας σχέσης ή χωρισμού της γενιάς μας!
Και ας περάσουμε στην επόμενη μέρα! Πώς νιώθεις;
Αισθάνεσαι τύψεις; Και αν όχι, τι συμβαίνει; Έχεις αποθρασυνθεί ως άνθρωπος; Τι κι αν ήταν να γίνει μια και μόνο φορά και μετά η σχέση σου οδεύσει προς το καλύτερο, διότι θα έχεις εκτιμήσει ότι έχεις ήδη; Είναι καθόλου εφικτό κάτι τέτοιο; Αν κάτι τέτοιο υφίσταται, θα είσαι τυχερός/ή αν ο/η σύντροφός σου δεν το υποψιαστεί. Είναι όμως σωστό να επιλέξεις εσύ για τον άλλο; Μήπως πρέπει να το πεις και να δώσεις την επιλογή στον άνθρωπό σου να σε συγχωρέσει ή να σε αφήσει;
Και απ’ την αντίπερα όχθη εσύ, το θύμα, πώς πρέπει να αντιδράσεις αν υποψιαστείς κάτι τέτοιο;
Τώρα που η εμπιστοσύνη απέναντι στον άνθρωπό σου έχει κλονιστεί ποιο είναι το επόμενο βήμα; Όπως και στην περίπτωση του θύτη, έτσι και σ’ αυτήν του θύματος, τα πράγματα είναι υποκειμενικά. Όλα εξαρτώνται από τον κάθε τύπο ανθρώπου, αλλά και από τα δεδομένα της κάθε κατάστασης. Η επιλογή είναι καθαρά δική σου υπόθεση. Εξού και το ότι θα πρέπει να ζήσεις με αυτή σου την επιλογή.
Πολλοί μπορεί να κατακρίνουν ή να είναι απόλυτοι, όμως πίσω από την κλειστή πόρτα κάθε σχέσης, μόνο αυτές οι δυο οντότητες γνωρίζουν όλους τους παράγοντες και τις παραμέτρους.
Το μόνο σίγουρο είναι πως σε μια απιστία φταίνε και οι δυο. Κάποιοι θα έλεγαν και οι τρεις, αλλά η δική μου ταπεινή γνώμη είναι πως όταν δυο μισά έχουν προσκολληθεί πολύ προσεκτικά, με δουλειά, αμοιβαίες υποχωρήσεις, κατανόηση, εμπιστοσύνη και αγάπη, τότε αυτός ο αλεξικέραυνος δεσμός δεν σπάει ούτε και με την άφιξη ενός πολύ δελεαστικού κεραυνού.
Κλείνοντας, θα ήθελα για ακόμη μια φορά να σε βάλω σε σκέψεις μέχρι την επόμενη φορά.
Μπορεί να μη σου έχει τύχει κάτι τέτοιο και σου εύχομαι να μη σου συμβεί. Απ’ την άλλη μπορεί να το έχεις υποψιαστεί και να μη ξέρεις πώς να αντιδράσεις, ή χειρότερα να αφορά άλλους κοντινούς σου και να μη ξέρεις πώς να το χειριστείς. Ή μπορεί εσύ να το έχεις κάνει, ή και να σκέφτεσαι να το κάνεις. Όπως και να ‘χει, το σημαντικό είναι να έχεις επίγνωση των πράξεων σου και να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων, έτσι ώστε να μπορέσεις να ζεις σε αρμονία με το μέσα σου και να μην είσαι φυγόπονος/η.
Και να θυμάσαι, η οικειοθελής αποφυγή της επίγνωσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζεις, μόνο πιο περίπλοκη μπορεί να κάνει την καθημερινότητά σου.
Δες επίσης: Σχέσεις και η… καταδικασμένη τους φύση!
