Κάποιοι μιλούν για κυριαρχία των τζιχαντιστών. Κάποιοι μιλούν για ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Κάποιοι μιλούν για εκπλήρωση των προφητειών του γέροντα Παΐσιου…
Τα γεγονότα τρέχουν, αφήνοντας στο διάβα τους χιλιάδες νεκρούς, πληγές ανοικτές, τρόμο, αβεβαιότητα για το αύριο και πολλά αναπάντητα ερωτηματικά..
Κανείς δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις για το τι θα φέρει η επόμενη μέρα – είτε επειδή δεν μπορεί, είτε επειδή φοβάται.
Πιάνω τον ευτό μου άλλο ένα βράδυ να παρακολουθεί παθητικά το δελτίο ειδήσεων…
Τα μάτια μου έχουν καρφωθεί στην καλοντυμένη -όπως πάντα- εκφωνήτρια, που ανοιγοκλείνει το στόμα της ρυθμικά. Δείχνει λες και δεν αντιλαμβάνεται τη βαρύτητα όσων λέει, λες και δεν την αφορούν. Σε μερικά λεπτά θα τελειώσει ακόμη ένα αιματοβαμμένο δελτίο ειδήσεων… Σαν κι αυτό που είπε χθες, σαν κι αυτό που θα πει αύριο… Ρουτίνα πια!
Ρουτίνα; Πώς καταντήσαμε έτσι;
Πώς φτάσαμε στο σημείο να παρακολουθούμε με τόση απάθεια τα τεκτενόμενα γύρω μας; Γιατί δεν αντιδρούμε; Έχουμε πείσει τους εαυτούς μας ότι ο κόσμος δεν πρόκειται ποτέ να γίνει καλύτερος όσο κι αν το θέλουμε, παραδώσαμε τα όπλα και καθήσαμε αναπαυτικά στην πολυθρόνα μας και περιμένουμε… Δυστυχώς είμαστε πολύ αδύναμοι για να αλλάξουμε την πορεία της ιστορίας. Δεν φταίμε εμείς για αυτό…
Το χειρότερο όμως είναι ότι είμαστε ανίκανοι ακόμη και να αγαπήσουμε.
Ξοφλήσαμε ως ανθρωπότητα.. Όλοι θέατρο παίζουμε. Δίνουμε τα ρούχα που μας έχουν μικρύνει και που δεν πρόκειται να ξαναφορέσουμε στους πρόσφυγες της Συρίας. Γεμίζουμε το Facebook με συνθήματα κατά της τρομοκρατίας και υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης. Συμπονούμε τους συγγενείς των θυμάτων της νέας βομβιστικής επίθεσης για μερικά λεπτά και ύστερα συνεχίζουμε ατάραχοι τη ζωή μας. Δίνουμε 5-10 ευρώ κάθε χρόνο στο Ραδιομαραθώνιο, έτσι για το ξεκάρφωμα και κάνουμε διάφορες υποτιθέμενες φιλανθρωπίες, όποτε ευκαιρούμε. Οι φτηνιάρικοι τρόποι που βρίσκουμε για να ξεγελάσουμε τη συνείδηση, πραγματικά, υποτιμούν τη νοημοσύνη μας! Όμως όλοι αυτό κάνουν…
Δεν φταίμε εμείς για αυτό…
Ο Άινσταϊν, ο πατέρας της πυρινικής βόμβας (τι ειρωνία ε;) είχε πει:
“Ο κόσμος δεν κινδυνεύει από αυτούς που κάνουν το κακό, αλλά από αυτούς που τους βλέπουν και δεν κάνουν τίποτα.”
Εγώ θα συμπλήρωνα “αυτούς που δεν κανουν τίποτα, αλλά παρόλ’ αυτά κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια.”
Ο πραγματικός εχθρός δεν είναι το ίδιο το κακό, αλλά οι εαυτοί μας, που παρά τα όσα γίνονται, συνεχίζουν να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια…
Δες επίσης: Ας προσπαθήσουμε να είμαστε Άνθρωποι 365 μέρες το χρόνο!
