Αλήθεια, θα ήθελα να μάθω, εσύ πόσο open-mindedness αντέχεις;
Οι κοινωνίες προχωράνε, εξελίσσονται…
Όλο και περισσότερα καινοτόμα μυαλά που κουβαλάνε μαζί τους καινοτόμες ιδέες έρχονται στο προσκήνιο, άνθρωποι ενθουσιώδεις, που τολμάνε να ρισκάρουν, ανέντακτοι και απελευθερωμένοι από κάθε είδους προκαταλήψεις, ταμπέλες, και ταμπού.
Ή ίσως έτσι πιστεύουν. Αντικρίζοντας τις υποτιθέμενες τεράστιες αλλαγές στη δομή της σύγχρονης κοινωνίας πίστευα ή έλπιζα πως οι κοινωνίες έχουν ωριμάσει, οι άνθρωποι του 21ου αιώνα είναι σε θέση να αποτινάξουν καθετί παραδοσιακό, τυποποιημένο, οπισθοδρομικό: στη τέχνη, στη πολιτική, στην οικονομία, ακόμη και στη θρησκεία. Και έτσι καταλήγουμε στο ερώτημα: με ή χωρίς προοδευτικότητα, φιλελευθερισμό και ελευθερία της σκέψης και εκφοράς λόγου, πόσοι από εμάς αισθάνονται πραγματικά απελευθερωμένοι; Πόσοι από εμάς είναι σε θέση να προκαλέσουν, να αμφισβητήσουν, να αλλάξουν, να δημιουργήσουν ελεύθερα, χωρίς να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τις αντιδράσεις της κοινωνίας; Τη λεγόμενη ‘κοινωνική κατακραυγή’;
Αναμφίβολα έχει υπάρξει πρόοδος.
Χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας, οι άνθρωποι είναι σε θέση να ταξιδεύουν και να ενημερώνονται για διάφορα μέρη, εντάσσοντας στο τρόπο ζωής τους ταυτόχρονα διαφορετικές ιδέες και κουλτούρες. Κάπου εκεί είναι που άρχισε να γίνεται εμφανής η αλληλεπίδραση μεταξύ των λαών. Πολιτισμοί που διαφέρουν κατά πολύ, τώρα γεφυρώνουν τις διαφορές τους, χάρις την διεύρυνση του ανθρωπίνου στοιχείου από τον ένα πολιτισμό στον άλλο. Και τώρα, μέσα σε όλη αυτή τη γενική ανακατάταξη των πληθυσμών, αναβιώνουν τα ‘παραδοσιακά’ έως και ‘παρωχημένα’ μυαλά να προασπίσουν τα ήθη και τα έθιμα των πολιτισμών τους, ενάντια στα ‘παγανιστικά, ξενόφερτα ήθη και έθιμα’.
Μόνο που το ‘οpen-mindedness’ δεν αφορά αποκλειστικά παραδόσεις και χρηστά ήθη, αλλά τη γενικότερη αντίληψη του ανθρώπου ως προς τον κόσμο.
Το να είσαι αποδέκτης, ακροατής, ανοικτός στο καινούριο και στις αλλαγές, είναι απαραίτητο στοιχείο για συνεχίσουν να εξελίσσονται οι κοινωνίες. Εάν όμως βρίσκεις τον εαυτό σου να σοκάρεται και να κριτικάρει καθετί διαφορετικό από τη δική του ‘τάξη πραγμάτων’ (το γυμνό στην τέχνη για παράδειγμα, που δεν περιλαμβάνει μόνο το κλασσικό μοντέλο άνδρας στο ίδιο κρεβάτι με γυναίκα, αλλά άνδρας με άνδραν είτε γυναίκα με γυναίκαν είτε όταν ακούς για οροθετικούς, τραβεστί, τρανσέξουαλ και άλλες τόσες κοινωνικές ταμπέλες)ν είναι φανερό πως ζεις σύμφωνα με τις κοινωνικές συμβάσεις και θα πεθάνεις ‘αγκαλιά με αυτές’.
Εσύ λοιπόν που είσαι έτοιμος σαν όρνιο να ορμήσεις και να ‘κατασπαράξεις’ εμένα που γράφω όλα αυτά και “κάθε εμένα” που τολμά να βλέπει την εξέλιξη μακριά από καθωσπρεπισμούς, σκέψου απλά: σε αυτή τη γη κατοικούν εκατομμύρια άνθρωποι. Πόσο πολύ μετράει μια γνώμη ανάμεσα σε χιλιάδες;
Το αρχικό ερώτημα ήταν πόση ευρύτητα σκέψεως μπορεί να διαθέτει ένας άνθρωπος.
Το θέμα είναι: πόσο απελευθερωμένος νιώθει ένας άνθρωπος που ζει με εκατομμύρια ανθρώπους, πιστεύοντας πως είναι το κέντρο του κόσμου – αυτός, oι αξίες του και ο πολιτισμός του;
Επικίνδυνο το μυαλό που δεν ‘ανοίγει’. Γιατί τότε δε διευρύνεται ούτε το πνεύμα. Τι μένει εν τέλει; Ένας βαρετά μονοδιάστατος άνθρωπος.
Δες επίσης: «Κοινωνική Κατακραυγή»
