Ο Κύριλλος Φαρχάν, αποτελεί ένα υπόδειγμα αθλητή που διαπρέπει στον αθλητισμό. Αγωνίζεται στην πετοσφαιρική ομάδα του ΑΠΟΕΛ, ενώ εμείς τον γνωρίσαμε στην πετοσφαιρική ομάδα του Frederick University.
Κύριλλε, πες μας λίγα λόγια για την ζωή σου.
Γεννήθηκα στην Αίγυπτο και έμεινα εκεί μέχρι τα 12. Επειδή ο πατέρας μου δούλευε στην Κύπρο, ήρθαμε όλοι οικογενειακώς. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, αφού δεν ήξερα καθόλου ελληνικά και όταν πήγα σχολείο ένιωθα να είμαι πολύ διαφορετικός. Τότε αποφάσισα να έρθω πιο κοντά με τους ανθρώπους για να καταλάβω πως σκέφτονται και πως ενεργούν, έτσι ώστε να σμίξω και εγώ μαζί τους. Αναμφίβολα, λόγω νοοτροπίας και γλώσσας τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Όμως κάτι μου έδινε δύναμη για συνέχεια, και αυτό ήταν το βόλεϊ. Σε ηλικία 13 χρονών ξεκίνησα να αγωνίζομαι στην Ομόνοια, μια ομάδα που έζησα πολλά και αγάπησα, αφού ήταν ο πρώτος μου σταθμός και η ομάδα που μου έδωσε ώθηση για την συνέχεια. Εκεί έμεινα 4 χρόνια, και στον τελευταίο χρόνο ανέβηκα και στην 1η ομάδα κάνοντας προετοιμασία μαζί τους. Μετά από 4 χρόνια, πήρα μεταγραφή σαν έφηβος στον ΑΠΟΕΛ και στον 2ο γύρο του πρωταθλήματος ανέβηκα στην 1η ομάδα. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη στιγμή στην ζωή μου αφού ήξερα πως την επόμενη χρονιά θα αγωνιζόμουν στην πρώτη ομάδα.
Πλέον έχω θέσει σαν στόχο μου, κάθε χρόνο να πηγαίνω ένα βήμα πιο μπροστά και να μην σταματήσω να είμαι μέρος μεγάλων ομάδων της πρώτης κατηγορίας. Τα τελευταία 5 χρόνια έχω γνωρίσει φανταστικούς ανθρώπους και δεν θα τους ξεχάσω ποτέ.
Πιστεύεις πως είναι εύκολο να συνδυάζεις σπουδές και αθλητισμό;
Εύκολο δεν είναι και θέλει και πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια. Αλλά όταν θέλεις να κάνεις και τα 2 πρέπει να θέσεις τους στόχους σου, και τις προτεραιότητες σου, και να κάνεις αυτή την παραπάνω προσπάθεια που χρειάζεται. Στο πανεπιστήμιο έχω ως στόχο να πιάνω καλύτερους βαθμούς κάθε εξάμηνο και στο βόλεϊ να πηγαίνω ακόμα πιο ψηλά. Αυτά τα δύο με κρατάνε προσηλωμένο και δεν με αφήνουν να τα παρατήσω. Αν φτάσουμε σε σημείο να πούμε ‘ως εδώ’ από νεαρή ηλικία, πιστεύω πως ήδη έχουμε καταστρέψει τον εαυτό μας.
Ποιο είναι το επίπεδο του βόλεϊ στην Κύπρο, κατά την γνώμη σου;
Μπορώ να πω πως το επίπεδο υπήρξε και πιο ψηλό. Σε αυτό παίζει ρόλο και το ότι πολλοί αθλητές που αγωνίζονται, είναι σε προχωρημένη, για το άθλημα, ηλικία. Αυτό είναι καλό από την έννοια της εμπειρίας αλλά ως αθλητές, είναι καλύτερα να είναι νέοι. Αυτά που κάνουν σήμερα οι 20χρονοι δεν είναι τα ίδια με αυτά που κάνουν άτομα με μεγάλη ηλικία. Στο πανεπιστημιακό είναι πολύ διαφορετικά αφού εκεί είμαστε οι πρωταγωνιστές και είμαστε όλοι νέοι. Αυτό μας δίνει ενέργεια και πείσμα να δείξουμε ότι καλύτερο διαθέτουμε. Να αποδείξουμε στους εαυτούς μας και στους προπονητές μας ότι μπορούμε να διαγωνιστούμε σε ψηλό επίπεδο, και ότι απλά ψάχνουμε την ευκαιρία μας. Όσο για το βόλεϊ γενικότερα, κάθε χρόνο όλο και πιο λίγοι αθλητές έρχονται, και σε αυτό φταίνε και τα σωματεία σε μεγάλο βαθμό. Είναι πρόβλημα να καταστρέφεις αθλητές, χωρίς να τους δίνεις μια ευκαιρία. Πρέπει να δίνονται ευκαιρίες και προσοχή, σε όλους όχι μόνο στους βασικούς.
Μιλώντας για τον πανεπιστημιακό αθλητισμό, πιστεύεις ότι ο πανεπιστημιακός αθλητισμός βοηθάει τους αθλητές;
Ναι, το πιστεύω. Στον πανεπιστημιακό αθλητισμό παίρνεις παιχνίδια και το κάνεις χωρίς άγχος. Αυτό μας βοηθάει να βελτιωνόμαστε συνεχώς. Όταν πλέον μας καλέσει η ομάδα μας να αποδείξουμε την αξία μας, εμείς έχουμε ήδη παιχνίδια στα χέρια μας και έτσι είμαστε έτοιμοι για το μεγάλο βήμα. Επίσης ο πανεπιστημιακός αθλητισμός είναι ιδιαίτερα σημαντικός αφού κρατάει τους αθλητές σε φόρμα.
Κλείνοντας, θα θέλαμε μια συμβουλή για τους φοιτητές – αθλητές.
Η συμβουλή μου είναι ότι κάθε άθλημα χρειάζεται πολλή και σκληρή δουλειά και σίγουρα θα υπάρχουν δυσκολίες αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει να σταθούν εμπόδιο. Για να είσαι σωστός αθλητής και σωστός φοιτητής χρειάζεται σκληρή δουλειά και δεν πρέπει ποτέ να παρατάμε τα όνειρα μας γιατί κάποιοι το θέλουν. Πρέπει να είμαστε δυνατοί και δεν πρέπει να τα βάζουμε κάτω ποτέ γιατί στο τέλος θα έρθουν τα καλύτερα. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω το StudentLife.com.cy που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία, να εκφράσω την άποψη μου και χαίρομαι ιδιαίτερα που είσαστε τόσο κοντά στους φοιτητές.
