Η Αλεξία Ανδρέου αποτελεί μέλος της γυναικείας ομάδας πετόσφαιρας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Η ανάμειξη της με τα αθλητικά όμως δεν σταματά εδώ αφού υπήρξε μέλος της γυναικείας ομάδας της Ανόρθωσης Αμμοχώστου και πλέον είναι μέρος της ομάδας του UNic Sports Office.
Αλεξία, πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την πετόσφαιρα και με τι ασχολείσαι γενικά στην ζωή σου;
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την πετόσφαιρα σε νεαρή ηλικία, αφού πρώτα πέρασα δοκιμαστικά από οποιοδήποτε άλλο άθλημα μπορείς να σκεφτείς. Κατέληξα τελικά στην πετόσφαιρα και συγκεκριμένα στην Ανόρθωση Αμμοχώστου. Αυτό ήταν τελικά που με γέμιζε λατρεία για να συνεχίσω, και ήταν ένα άθλημα που μάλλον ήταν γραφτό μου να ασχοληθώ λόγω της οικογενειακής προϊστορίας, αφού ο πατέρας μου και ο θείος μου αγωνίστηκαν με την φανέλα του Ολυμπιακού Λευκωσίας.
Αυτή την πανεπιστημιακή χρονιά είχα την τιμή να ξεκινήσω δουλειά στο Sports Office του Πανεπιστημίου Λευκωσίας ως Communication Assistant, μια θέση που θα με βοηθήσει να πάρω μια γεύση από το πώς είναι να ασκείς τη σπουδή σου, μιας και σπουδάζω Public Relations, Advertising and Marketing.
Ποιες είναι οι πιο μεγάλες σου επιτυχίες ή οι πιο μεγάλες σου στιγμές;
Κάποιες από τις μεγάλες στιγμές αλλά και επιτυχίες μου στην πετόσφαιρα, ήταν όταν ήρθε η ώρα να αγωνιστώ με την φανέλα της Εθνικής Κύπρου. Το πρώτο μου ταξίδι ήταν στο Λουξεμβούργο με την Νεανική Ομάδα Κύπρου στην Διοργάνωση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2010, στην κατηγορία Μικρών Κρατών. Το ταξίδι είχε ως αποτέλεσμα να κατακτήσουμε τη δεύτερη θέση και το αργυρό μετάλλιο. Την επόμενη χρονιά ταξίδεψα στο Λίχτενσταϊν για την διοργάνωση AMKE, με την Γυναικεία Εθνική Ομάδα Κύπρου, όπου διεκδικήσαμε επίσης την δεύτερη θέση.
Ακόμη μία φοβερή στιγμή ήταν όταν αγωνίστηκα με την Νεανική ομάδα της Ανόρθωσης Αμμοχώστου στον τελικό του Πρωταθλήματος των Νεανίδων 2010-2011, ενάντια στην ομάδα του Απόλλωνα. Ήταν μια νίκη η οποία χάρισε δάκρυα χαράς σε όλα τα μέλη της ομάδας, το διοικητικό συμβούλιο και τους φίλαθλους της ομάδας μου.
Τι σου άρεσε και τι δεν σου άρεσε στο γυναικείο πρωτάθλημα;
Μέσα από την εμπειρία μου στο χώρο της πετόσφαιρας και του αθλητισμού, κρατάω πολλές όμορφες αναμνήσεις, αφού μέσα από μια δεμένη ομάδα, όπως αυτή που αγωνίστηκα όλα τα χρόνια της πορείας μου, οι στιγμές που έζησα θα κρατήσουν για πάντα. Το αίσθημα της νίκης μετά από ένα ντέρμπι είναι πραγματικά ωραία στιγμή.
Παρ’ όλα αυτά οφείλω να προσθέσω πως η έλλειψη της κάλυψης των αγώνων από τα μέσα ενημέρωσης με στεναχωρεί αφού δεν προωθούν το άθλημα, κάτι που παλαιότερα έκαναν, τουλάχιστον, στο κυβερνητικό κανάλι.
Πώς ο τραυματισμός σου επηρέασε την καριέρα σου στην πετόσφαιρα;
Δυστυχώς η καριέρα μου στην πετόσφαιρα ήρθε ξαφνικά στο τέλος της μετά από δύο μεγάλους τραυματισμούς, και 3 χειρουργεία. Εδώ και 4 χρόνια δεν ασχολούμαι επαγγελματικά με την πετόσφαιρα. Στην προσπάθεια μου να ξεπεράσω αυτό το γεγονός, άρχισα να ασχολούμαι με το μόντελινγκ, κάτι με το οποίο εξακολουθώ να ασχολούμαι.
Τέλος, μια συμβουλή για τους φοιτητές – αθλητές αλλά και για όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό.
Θα συμβούλευα όλους τους φοιτητές – αθλητές να συνεχίσουν να αθλούνται έστω και αν τα μαθήματα είναι δύσκολα, γιατί γνωρίζω απόλυτα τις θυσίες που δίνει ένας αθλητής μέσα από την πορεία του. Είναι λυπητερό να βλέπεις αθλητές να σταματούν από αυτό που αγαπούν και έκαναν θυσίες που μεταξύ άλλων είναι μια χαμένη νεότητα, χαμένες οικογενειακές στιγμές, σχολικές εκδρομές, ξενύχτια και διακοπές. Ακόμη η γυμναστική πρέπει να είναι πάντα μέρος της ζωής μας, είτε κάποιος είναι αθλητής, είτε όχι.
Δες επίσης: Γιώργος Παπαδόπουλος: Η δικαίωση ήρθε μετά τις σπουδές!
