Οι συνήθειες που θεωρούμε λάθος ΜΟΝΟ όταν τις κάνουν οι άλλοι! (Part 2)

Από τη μία σκοπιά, γιατί να είναι γεμάτοι οι τόποι σκουπίδια, σκύβαλλα και απόβλητα; Τι θα γίνει επιτέλους; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, να προχωρήσει επιτέλους μπροστά η ανθρωπότητα;

Από την άλλη σκοπιά, γιατί στα χωριά, τις τουριστικές περιοχές και για το γυαλί να πρέπει να τρέχω να βρω τον πιο κοντινό τόπο να τα αφήσω; Γιατί να σπαταλώ κι άλλο χρόνο να διαχωρίζω τα σκουπίδια μου; Γιατί να πρέπει να αγοράζω τις σακούλες της ανακύκλωσης; Ή ακόμη χειρότερα, γιατί η ανακύκλωση να έχει ξεχωριστά σακούλια και κάδους; Έτσι, δεν ανακυκλώνω , για να μάθουν!

Και σε ποιον δεν έχει τύχει να πάει να πετάξει σκουπίδια σε ένα από τους μεγάλους, πράσινους κάδους σκουπιδιών και να πεταχτεί από μέσα απότομα ένας γάτος και να τον τρομάξει;

Αν είσαι μάρτυρας σε ένα τέτοιο γεγονός, έχει πλάκα – σε διπλώνει στα γέλια και άλλα τέτοια. Αν, όμως, είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής, τότε κάνεις ένα μήνα να βγεις από το σπίτι.

Για να μην αναφέρω και τις περιπτώσεις που μας σκίζουν τα σακούλια με τα σκουπίδια και το μόνο που θέλουμε είναι να τους… εξφανίσουμε από προσώπου γης. Εκτός κι αν τα σκουπίδια δεν είναι δικά μας, οπότε εντάξει μωρέ, δεν έγινε και τίποτα… Μια σκούπα και τέλειωσε η ιστορία! Ε;

Κενά οικόπεδα και χώροι πρασίνου στις γειτονιές, ρυάκια και δημόσια δάση στα βουνά. Τι κοινό έχουν αυτά τα σημεία; Απόρριψη οποιασδήποτε μορφής σκουπιδιών από οποιοδήποτε, ανά πάσα στιγμή. Έγκλημα!

Κυρίως όταν μας τσακώνουν “στα πράσα“, λίγες μέρες μετά που κατηγορήσαμε όσους το κάνουν, να πετάμε εμείς σκουπίδοα σε κάποιο από τους πιο πάνω χώρους και επιμένουμε ακόμα κι εκεί ότι όσα βρίσκονται στα χέρια μας ή στο αυτοκίνητο μας, δεν είναι δικά μας, πάντα κάποιος άλλος μας τα έχει «κοττίσει» ή τα υπόλοιπα απόβλητα, παρόμοια με αυτά που μας τσάκωσαν να ρίχνουμε, επίσης δεν είναι δικά μας.

Δεν ξέρουμε ποιος τα έχει ρίξει και τα μόνα που πήραμε εμείς είναι αυτά που κρατάμε ή αυτά που έχουμε στο αυτοκίνητο μας.

Γιατί όλοι γουστάρουμε να εργαζόμαστε υπερωρίες, ειδικά όταν ταλαιπωρούμε καημένους πολίτες και “ανταμοιβόμαστε” με τις ανάλογες βρισιές και “ευχές”.

Κι όμως, συμβαίνει κι αυτό. Να απαιτούμε από το δήμο να καθαρίσει τη γειτονιά μας και όταν καταφέρουμε να τον πείσουμε, διαμαρτυρόμαστε ότι αφήνουν λίγα πετραδάκια στο δρόμο ή καμιά γόπα μέσα – μέσα, άρα «βρωμίζουν αντί να καθαρίζουν».

Ή αντίστοιχα με τους εργάτες των Δημοσίων Έργων που κλαδεύουν στη νησίδα του highway και κλείνουν τη μία λωρίδα για να μπορούν να δουλέψουν, να διαμαρτυρόμαστε ότι δημιουργούν τροχαία κίνηση και δεν δουλεύουν – Κι ας μην αναλύσουμε τι γίνεται όταν αποφασίσουν να μη δουλέψουν.

Πλέον, η καύση των σκουπιδών στις παράνομες χωματερές προς συλλογή των μεταλλικών αποβλήτων, την ίδια στιγμή που αρνούμαστε πεισμάτικα να ανακυκλώσουμε τα απόβλητα μας και να μειώσουμε το υλικό προς καύση, είναι κοινό μυστικό.

Αλλά τι; Εμείς τα καίμε; Και σιγά μην κάτσουμε να τρέχουμε στην κοντινότερη νησίδα να αφήσουμε τα ανακυκλώσιμα μας για να μην τα καίνε αυτοί που τα καίνε!

Γι’ αυτά έμεινε να πληρώνουμε πια! Τι; Υπάρχει κόσμος που εργάζεται πάνω τους; Και; Οι τόσοι φόροι που πληρώνουμε, πού πάνε;

Πολύς ο θόρυβος σε μια ανέγερση ή ανακαίνιση ενός κτιρίου. Και ενοχλητικός. Συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα, ε;

Μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί να ανεγείρουμε το δικό μας σπίτι ή να ανακαινίσουμε το πατρικό μας για να κατοικήσουμε. Σιγά μωρέ το θόρυβο! Και σκόνες λέει! Ποιες σκόνες;

Κάτι που απαιτούμε όλοι μας, χωρίς ταλαιπωρία, κλείσιμο δρόμων και εκσκαφές. Γίνεται; Δεν γίνεται.

Επαγγελματικές ιδιότητες που όλοι τις ζηλεύουμε όταν βρίσκονται στο δημόσιο. Καταρχάς, από τη ζήλεια μας για τους δημόσιους υπάλληλους παίρνουμε ως παράδειγμα αυτούς που ως επί το πλείστον βγάζουν το κακό όνομα σε όλους.

Για να κατηγορίσουμε μετά όλο τον επαγγελματικό κλάδο, σε ότι αφορά τους δάσκαλους και τους καθηγητές μας φταίνε που μόνο άδειες ξέρουν να ζητάνε από ένα τόσο σαθρό σύστημα, λες και αυτοί το έφτιαξαν έτσι

Ή για τους γιατρούς του δημοσίου ακούγονται διάφορα – ότι προσπαθούν να παρακολουθούν όλο και λιγότερους ασθενείς, λέει, και άλλα τέτοια, αγνοώντας πως πολλοί από μας θα τρελαίνονταν αν έβλεπαν και άκουγαν όσα βλέπουν και ακούν αυτοί.

Λεωφορεία, ταξί, φορτηγά, μπουλντόζες, ημιφορτηγά και βαν, και εμπορικά σαλούν. Μας κατακλύζουν από παντού! Βγαίνεις στο δρόμο και σου έρχεται τρέλα!

Ούτε θα σε δω να παραπονιέσαι ανάλογα όταν θα πας για ψώνια όμως, ούτε υπάρχει καμία περίπτωση να παραλύσει το εμπόριο, για να περάσει το δικό μας. Καλό;

Πιστεύεις κι εσύ τα πιο πάνω;