Ο Δημήτρης Σαραβάκος αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ξεκίνησε από τον Πανιώνιο, συνέχισε στον Παναθηναϊκό όπου για 10 χρόνια (1984-1994) αγάπησε τους πράσινους και αγαπήθηκε όσο λίγοι. Η διετία 1994-96 τον βρίσκει στην ΑΕΚ πριν κλείσει, μάλλον άδοξα, την καριέρα του στην ομάδα που δοξάστηκε τον Παναθηναϊκό, το 1997.
Και λέμε άδοξα γιατί οι μόλις 2 συμμετοχές της σεζόν 1997-98 ήταν πολύ λίγες για την αξία, την ποιότητα και την προσφορά του “μικρού”.
Πολλοί βέβαια ισχυρίζονται πως η καριέρα του ουσιαστικά τελείωσε στον τελικό κυπέλλου της περιόδου 1994-95. Η ΑΕΚ, με την οποία ετοιμαζόταν να ολοκληρώσει την πρώτη του πευχημένη σεζόν, θα αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό σε ένα απίστευτο παιχνίδι της μοίρας.
Κανένας φίλος του τριφυλλιού δεν τον αποδοκίμασε σε μια υποδοχή αντάξια της προσφοράς του. Επειδή η μοίρα που λέγαμε όμως πριν, ήταν αποφασισμένη να κάνει πρωταγωνιστή τον 34χρονο, τότε, Σαραβάκο, ο “μικρός” κέρδισε πέναλτι μόλις στο 6ο λεπτό.
Το πέναλτι ανέλαβε να το εκτελέσει ο ίδιος, μετά από εντολή του Bagevic, με την εκτέλεση του όμως να καταλήγει πολύ ψηλά πάνω από τα δοκάρια, κάτι σαν το αντίστοιχο πέναλτι του Roberto Baggio στον τελικό του Μουντιάλ του 1994.
Εκπληκτική ήταν και η αντίδραση των φίλων του Παναθηναϊκού που αμέσως μετά το χαμένο πέναλτι φώναζαν “Μητσάρα βαζέλα, βγάλε την φανέλα” δείχνοντας έτσι με τον τρόπο τους πως δεν ξέχασαν τον “μικρό”!
Χρόνια αργότερα, το μόνο που είπε ο Σαραβάκος για εκείνο το πέναλτι ήταν πως δεν έπρεπε τελικά να το εκτελέσει. Τίποτα άλλο.
Αυτή η στιγμή έγινε μια από τις πιο χαρακτηριστικές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όποιον οπαδό της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού και αν ρωτήσεις το πιο πιθανό είναι πως θα την θυμάται με κάθε λεπτομέρεια!
