Σε όλους μας έχει τύχει να χάνουμε συνεχώς μικροσκοπικά καθημερινά αντικείμενα, ή ακόμα χειρότερα να βρίσκονται μπροστά μας και να μην τα βλέπουμε.
Μα πώς είναι δυνατόν να εν δίπλα μας και να τα αγνοούμε; Γίνεται; Κι όμως… γίνεται! Από πού να αρχίσω;
Δες πιο κάτω 5 αντικείμενα που όλοι μας χάνουμε πιο συχνά και εύκολα:
1Τα κλειδιά που… δια μαγείας εξαφανίζονται
Το “αιώνιο πρόβλημα” που αντιμετωπίζει ο κάθε φοιτητής που κρατά 1000 κλειδιά πάνω του: Ένα για την είσοδο κάτω, ένα για το ταχυδρομείο, άλλο για τα κοινόχρηστα και πάει λέγοντας… Μεγάλη ταλαιπωρία βρε παιδί μου!
Ο μισός “πληθυσμός φοιτητών” μπορεί να τα ξεχάσει στην πόρτα ή να τα κλειδώσει μέσα και να αναγκαστεί να φωνάξει κλειδαρά και ο άλλος μισός να τα χάνει απλά έτσι.
Ειδικά αν θέλει και ο κολλητός σου αντικλείδια, τότε εκεί εξαφανίζονται δια μαγείας όλα. Αν χαθούν τα δικά σου, επαναπαύεσαι γιατί έχει ολόιδια ο φίλος σου. Όμως τι γίνεται όταν έρχεται και σου λέει: “Ε φίλε, μα πού εν τα κλειθκιά που μου έδωκες; Έφαα τους τόπους, εν χασιμιά!“
Τι να πούμε και για τα κλειδιά του αυτοκινήτου που είναι πάνω στο τραπέζι ή στο σαλόνι ή στο τραπεζάκι της τηλεόρασης, αλλά δεν τα βλέπουμε;! Αρχίζουμε να φωνάζουμε, να αγχωνόμαστε και να λέμε: “Έχω αργήσει, πού είναι τέλος πάντων; Εν γίνεται. Τωρά ήταν δαμέ.”
2Ο αναπτήρας… είδος προς εξαφάνιση
- “Πού εν ο αναπτήρας μου ρε Θέκλα; Τωρά ήταν δαμέ. Έπιασ’ τον κατά λάθος ή ετράμπαρεσ’ τον; Εν ο αγαπημένος μου, έβρε τον… εν να σε λύσω!“
- “Ρε Σιορή, δώσ’ μου αναπτήρα μάνα μου, ούλλην την ώρα κρατάς τον παντές τζιαι εν να σου τον κλέψουμε. Χαράς τον αναπτήρα δηλαδή.”
- “Άννα, έσσεις τζιείν’ την τσέντα ούλλη, μόνο εγώ λείπω που τζιει μέσα… τζιαι 1 αναπτήρα εν έσσιεις; Εν έσσιει σημασία που εν καπνίζεις. Έπρεπε να έσσιεις για τους φίλους σου.“
Είμαι σίγουρη ότι ζεις κι εσύ το “δράμα” που περνώ εγώ με τους φίλους μου!
3Τα γυαλιά της μυωπίας και του ήλιου
Πόσες φορές ήταν πάνω στο κεφάλι μας τα γυαλιά του ήλιου και δεν ξέραμε πού ήταν; Να τα γυρεύεις και να μην τα βρίσκεις. Ήταν όντως “πάνω σου”, αλλά εσύ δεν το θυμόσουν.
Και το αποκορύφωμα: Να ψάχνεις τα γυαλιά της μυωπίας –άλλο κεφάλαιο κι αυτό– να έχεις 5 βαθμούς μυωπίας στο ένα και στο άλλο μάτι, να είναι δίπλα σου αλλά να αδυνατείς να τα βρεις.
- “Έλα 1 λεπτό ρε μάμμα. Έβρε μου τζιείν’ τα γυαλιά μου τζιαι εν τα βρίσκω, εν ξέρω πού ένει.“
- “Κόρη, εν μπροστά σου, εν τα θωρείς;“
- “Ε όι, εν τα θωρώ. Έσσιεις τζιαι εσύ τόσους βαθμούς τζιαι περιπαίζεις με ΕΜΕΝΑ ότι είμαι στραβή;”
4Το κινητό τηλέφωνο που πάντα “λείπει” από την τσάντα
Έτσι και νιώσουμε το χέρι μας άδειο ή τις τσέπες μας… τότε εκεί κάτι σταματά – η καρδιά μας!
Αδύνατο να το αποχωριστούμε, κι αν συμβεί, τότε εκεί πιστεύουμε ότι χάθηκε. Η ζωή μας σταματά. Χωρίς αυτό, νιώθουμε μισοί, ανήμποροι.
- “Πού εν το κινητό μου; Αμάνα μου πού ένει; Τωρά ήταν δαμέ. Πού επήεν;“
- “Άμπα τζιαι εν μες στην τσέντα σου, κοίταξε τζιαι μεν πανικοβάλλεσαι.”
- “Α ναι κόρη, Παναγία μου, ήβρα το!“
5Οι κάλτσες που πάντα είναι σύνολο… ένα
Πού είναι οι “κλάτσες μου οέο;” Ειδικά τον χειμώνα που κάνει κρύο, κοιμόμαστε με κάλτσες αλλά ξυπνάμε… ξυπόλητοι.
Τυχαία τις περισσότρες φορές τουλάχιστον, η κλάτσα εν μεινίσκει πάνω στο πόδι μας. “Μα γιατί; Τι έκαμνα πάλε; Επάλευκα με το κρεβάτι;“, σκέφτεσαι κάθε φορά!
Τελικά, έχω 5 ξεχωριστά και διαφορετικά χρώματα “κλάτσας” μέσα στο κρεβάτι μου και στην πορεία ανακαλύπτω κι άλλα…
